."เป็นเเฟนกับพี่ไหม"
"เอือก"
ไอเลิฟตาโตด้วยความตกใจ....
"ปะ....เป็นเเฟน"
"อื้ม"
ไอเลิฟที่ได้ยินก็ตาโตเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก ตอนนี้ในใจเขาร้อนรนไปหมด เขาถูกขอเป็นเเฟนจากคนตรงหน้า ซึ่งไม่เคยคิดว่าก่อนมาจะมีวันนี้ หัวใจอันน้อยเเทบจะระเบิดความกลัวหายไปหมดเหลือเเต่ความเขิลอายเเละขาดไม่ถึงว่าคนตรงหน้าจะมาขอเป็นเเฟนเเบบนี้
"คือ....เอ่ออ"
"นะครับ" ฟีฟ่าจับมือไอเลิฟขึ้นมาจูบเบาๆที่หลังมือ
"คือเลิฟมะ..ไม่รู้"
"หมายความว่าไงครับ"
"คือ..เลิฟ .ไม่รู้..ความรู้สึกเลิฟที่มีให้พี่มันจะเป็นเเบบพี่ไหม เวลาาอยู่ด้วยเเล้วใจเลิฟเต้นตึกๆเลย เลิฟเขิลพี่ด้วยเลิฟไม่รู้เรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไร...ไม่ค่อยเเน่ใจหนะ"
ไอเลิฟก้มกน้าก้มตาตอบ...เขาไม่รู้นิความรู้สึกเเบบนี้เรียกว่าชอบหรือป่าวเขาไม่เคยมีความรักเลยสักครั้งด้วย
"หึๆ...งั้นเอาอย่างงี้ไหมพี่จะจีบเลิฟจนเลิฟยอมตกลงเป็นเเฟนกับพี่ได้ไหมครับ"
"จับหรอ...."
