“ความพิเศษมันอยู่ตรงไหนห้ะ เท่าที่เห็นเนี้ยโคตรจะธรรมดา”
“พิเศษกว่าลูกค้าทุกคนเพราะพี่ไม่เคยทำให้ใคร”
ไอ้สายตาแพรวพราวเหมือนมีลูกบอลดิสโก้อยู่ข้างในนั้นมันคืออะไรกัน
ทำไมต้องมองฉันวิบวับขนาดนั้น ทำไมต้องฉวยโอกาสในขณะที่นั่งทำเล็บ
เอาคางเกยไหล่ยังพอทนแต่บางครั้งแกล้งจูบแกล้งหอมแกล้งเอาแก้มมาชนนี้มันชักจะเกินไปแล้ว
มือไม้ก็จับอยู่ได้ นั่งซ้อนหลังกันจนจะรวมร่างกัน การกระทำแบบนี้มันทำให้ฉันร้อนผ่าวไปทั้งตัวทั้งที่ในห้องเปิดแอร์เย็นเจี๊ยบ
“หนูดีชอบไหมครับ”
“อืม ชอบก็ได้” นี้ฉันเผลอตอบไปแบบนั้นได้ไง อาจเป็นเพราะสายตาที่จ้องในระยะใกล้จนทำให้ฉันแอบเคลิ้ม
“หมายถึงพี่นะ”
อื้อ...
คนด้านหลังโน้มหน้าเข้ามาประกบปากฉัน และคนไร้ประสบการณ์ก็เอาแต่ลืมตาค้าง
ฉันพยายามดึงสติและหายใจให้ทันเพราะรู้สึกถูกปล้นอากาศไปจนหมดสิ้น สองมือไคม์ยังจับฉันไว้และฉันเผลอบีบมือเขาไปเพราะอะไรไม่รู้
“นาย...”
“ขออีก
