“Hi!”
หลังจากจบคลาสผมรีบมาเยี่ยมคนป่วยที่โรงพยาบาลทันทีและก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้อซูชิร้านดังเจ้าประจำของหนูดีติดมือมาด้วย
อาหารคนป่วยคงจะไม่ถูกปากนัก ลำไส้หนูดียิ่งรับอะไรยาก ถ้าเธอต้องท้องเสียอีกผมคงไม่ต้องทำอะไรแน่
ธีสิสหนักเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ผมจะจบแล้วจึงไม่ต้องส่งผลงานชิ้นสุดท้ายให้ดีที่สุด
“อ้าว! สั่งมาแล้วเหรอ”
“ใช่!”
“งั้นพี่กินคนเดียวหมดเลยนะ”
“...”
ยัยแสบนั่งหน้าบึ้งบอกบุญไม่รับ
สงสัยอาการปวดจากไหล่ขวาหลุดเพราะคาดเข็มขัดรั้งตอนรถชนและอาการเจ็บที่ข้อมือซ้ายหักตอนจับพวงมาลัยจะทำให้คนป่วยทรมาน
“พี่กินหมดคนเดียวนะ”
“จะกินก็กินไปสิ พูดมากอยู่ได้”
“หนูดีไม่กินกับพี่เหรอ”
“ถ้าฉันหิวฉันก็สั่งเองได้น่ะ”
ดีอยู่อย่างที่หนูดีเคยชินกับการทำอะไรเอง
เธอไม่ใช่คุณหนูที่เอาแต่งอมืองอเท้าแม้ว่าวิธีของเธอคือการเอาเงินแก้ปัญหาแต่เวลาป่วยแบบนี้ต้องอ้อนให้คนดูแลสิ
หัดอ่อนแอบ้างก็ได้แค่น
