“ขอโทษครับ หนูดีล่ะครับ”
“ก็ไม่เห็นนางทั้งคาบเลยนะคะพี่ไคม์”
“เขาไปไหนได้บอกไว้หรือเปล่า หนูดีไปไหนมีใครรู้บ้างไหมครับ”
ผมตามหาคนหายเหมือนเป็นบ้า
ชักสังหรณ์ใจชอบกลที่หนูดีโดดเรียนในคลาสนี้ ถ้ามัวแต่ถามหาเธอกับคนอื่นคงไม่ได้เรื่องนักเพราะรายนั้นไปไหนทำอะไรไม่แคร์ไม่สนใครทั้งนั้น เห็นทีต้องพึ่งพาตัวเองแล้ว
“รับสายหน่อยหนูดี รับสาย!”
แน่นอนว่าผมมีเบอร์เมียของตัวเองแล้วแม้หนูดีจะไม่ยอมให้ก็ตาม
ผมเป็นเจ้าของเธอหมดทั้งร่างกายทำไมช่องการติดต่อสื่อสารผมจะไม่รู้
แต่ที่หนูดีไม่รู้ก็คือผมมีข้อมูลเกี่ยวกับตัวเธอทั้งหมด
แต่คนเราจะไม่รับสายเบอร์แปลกๆ ที่โทรถี่เหมือนมีใครตายแบบนี้เหรอ
“หนูดี!”
ผมโคตรหัวเสียในความดื้อด้านของเมีย
ไม่น่าทำเจ๋งถ่ายเซลฟี่กับหญิงอื่นเลย ดูสิครับ เมียงอน
แต่ว่า!
ลางสังหรณ์มันบอกให้ลองเช็กสถานะรถคันเก่งของผมว่า ณ ตอนนี้มันยังจอดอยู่ในเขตมหาวิทยาลัยรึเปล่า
เพราะกุ
