İnsan dediğin çiğ süt emmiş dedikleri ne kadar doğruymuş. Yengem bana iftira atarken zerre duraksamamıştı. Ona göre ben oğlunu aldatacak kadar düşük bir kadındım yani. Beni hiç mi tanımamıştı bu kadın ?
Abim yengeme bağırdığında, araya giren Batur abi oldu. " Anne ağzından çıkanı kulağın duysun. Sokaktan geçen alelade birinden bahsetmiyoruz. Aslı'dan bahsediyoruz." dedi dişlerinin arasından tıslarcasına. Daha çok şey söylemek istiyorda, kendini tutuyor gibiydi.
Benimse Öncü'nün sessizliği dikkatimi çekti. Neden susuyordu. Gözlerini kısmış, bana bakarken aklından geçenler neydi ? Şüphe mi ediyordu ? Benim onu aldatabilmemin mümkün olduğunu mu düşünüyordu ?
Eğer aklından geçenler, benim düşündüğümle aynıysa, yengeme kızmamın bir manası yoktu. Ne yaşarak yaşayalım, bana ne yapmış olursa
