Aslı, sessiz hıçkırıklar ile ağlarken daha fazla gözüme batmamak için, kafasını kucağında birleştirdiği, titreyen allerinden kaldırmıyordu. Bu hali bana ağa yakalanan ve çırpındıkça çırpınan balıkalrı anımsattı. Zaten Aslı ve o ağa atılan sazan arasında ki en büyük beenzerlik zeka seviyesiydi.
Benim olan benimdi. Ötesi berisi yoktu. Aslı, benden ayrılabileceğini düşünecek kadar aptalsa, bu onun sorunuydu. Ve ben en çok aptallardan nefret ederdim. Evleneceğim kadının bir aptal olması ise kesinlikle düşüncelerimde yoktu. Buda benim şansımdı sanırım. Aslı hala titremeye ve ağlamaya devam ediyordu. Onu kollarından tutup, canını yakarak sarsmamak için kendimi zor zaptediyordum.
Vikimden bir yudum daha almıştım ki, araba durdu. Dışarı baktığımda, arabanın önünü kesen arabalar vardı. Abimin ar
