"ใส่ซะและกรุณาออกไปด้วย ผู้ชายคนนี้เข้าเป็นสิทธิ์ขาดของฉัน"
ฉันชี้ไปที่พี่เต้ก่อนจะชี้มาที่ตัวเองด้วยสายตานิ่ง ๆ ยัยนั้นมองมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต แต่ฉันตอนนี้ต้องพยายามอย่างมากเพื่อไม่ให้ชักปืนออกมายิงกระบาลยัยนี้
"ฉันไม่ไป!! เธอเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉัน!!!"
"ถ้าเธอไม่ออกฉันจะบอกคุณแม่ ว่าเธอมอมเหล้าลูกชายท่านแล้วทำอะไรต่ำๆแบบนี้!!!"
"แต่เต้ต้องการฉัน!!!"
ยัยนั้นพูดออกมาอย่างเหนือกว่า ให้ตายสิ ฉันกำปืนที่ฉันแนบไว้ที่ต้นขาแน่น
"หวาน......หวานอย่าทิ้งพี่ไป....หวาน"
พี่เต้ละเมอออกมาฉันจึงยิ้มยกมุมปากทันทีส่วนยัยนั้นหน้าเสียทันที
"จะออกไปดี ๆ หรือจะให้ฉันส่งคนมาโยนเธอออกไปทั้งสภาพแบบนี้!!"
"ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น!!!"
คิดจะลองดีกับฉันงั้นสิ ยังไม่รู้ฤทธิ์ฉันซะแล้ว
"วิน เดย์!! พวกนายช่วยเข้ามาจับผู้หญิงคนนี้ออกไปจากห้องนอนว่าที่สามีฉันได้แล้ว!!!"
ฉันตะโกนออกไปก่อนจะโยนผ้าขนหนูที่อยู่
