ณ.สนามบิน
วายุ
ผมมาส่งลมหนาวไปญี่ปุ่น ผมมองลมหนาวที่ยิ้มเศร้าๆ มาทางผม ลมหนาวตอนนี้ดูโทรมมาก ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเธอแอบนอนร้องไห้ทุกคืนนะ เพราะไอ้เวรนั้นคนเดียว
"พี่ยุ ลมหนาวไปก่อนนะคะ"
"อยู่คนเดียวได้แน่นะ "
ผมใช้มือลูบหัวเธอก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"อยู่ได้สิ ทำยังกับที่ผ่านมาลมหนาวไม่ได้อยู่คนเดียวยังนั่นแหละ ลมหนาวอยู่ได้^^"
ลมหนาวพูดออกมาแต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกผิด ใช่ตลอดมาผมแทบไม่มีเวลาอยู่กับลมหนาวเลย ผมใช้เวลาในการดูแลลูกน้องหรือไม่ก็กาสิโน ผมนี้มันเป็นพี่ที่ใช้ไม่ได้จริงๆ ผมดึงลมหนาวเข้ามากอดแน่น
"ขอโทษนะที่ตลอดมาพี่เป็นพี่ชายที่ไม่ดี ทำให้เราต้องโดนไอ้เวรนั้นทำแบบนี้ พี่สัญญานะว่าต่อไปนี้พี่จะเป็นพี่ชายที่ดีให้เรา"
"พี่ยุ....อย่าคิดมากสิคะ ลมหนาวนะไม่เป็นไรหรอกลมหนาวเข้าใจพี่ยุนะคะ^^ ก็พี่ชายลมหนาวนะไม่อยากให้ลมหนาวลำบากไงเลยต้องทำงานแบบนี้ ส่วนเรื่องผู้ชายคนนั้นผิดที่
