Gök Gürültüsü

Küçük bir umut

9.Bölüm

“Merak erme Celal edendi bilirsin ki biz verdiğimiz sözlerden geri dönmeyiz!” Dedim ve Gülbahar’ı kucağıma aldım ne ailem yanımda olması umurumda ne de başka bir şey sadece o umurumda.Nasıl hayatımın merkezine almıştım bilmiyorum ama almıştım işte,ben Gülbahar’ı arabaya taşırken herkes arkamızdan bakıyordu sadece.

Yeva=Gülbahar

Görkem beni bir anda kucağına kaldırdığında çok büyük bir şok yaşadım zaten ağlamamak için zor duruyordum,o beni kucağına kaldırdıktan sonra iyice boynuna gömüldüm ve yavaş yavaş göz yaşlarımı serbest bıraktım canım çok yanıyordu Ailem beni yine parayla vermişti ee Laleye ne olacaktı onu da mı beni verdikleri gibi vereceklerdi asla izin vermezdim ama şu anda sadece sakinleşmek istiyorum ve Görkem’in odunsu kokusu buna çok yardımcı oluyordu ve beni bahçede duran arabasına bindirdi iki araba gelmişlerdi,sanırım bizi baş başa bırakmak için babası,annesi ve kız kardeşleri diğer arabaya doluşmuşlardı sanırım yada beni de yalnız bırakmak da istemiş olabilirler ve şu anda bu bana o kadar iyi gelir ki kimsenin bile haberi olmaz Görkem beni arabanın arka kısmına oturttuktan sonra kendisi de yanıma oturdu ve şöför de arabayı sürmeye başladı araba markalarından anlamazdım ama bu zamanın en lüks arabasından bir tanesiydi siyah güzel bir arabaydı.Her neyse uzunca bir süre yol geldikten sonra sahilde olduğumuzu gördüm ve ona baktım “şimdi hemen eve gitmek iyi gelmez diye buraya getirmek istedim seni.Burada istediğin kadar ağlayabilirsin ve istersen bütün dertlerini dünyaya savurabilirsin kimse duymaz seni”dedi o anda ağlamaya başladım beni anlayan biri vardı çok çokta bir gündür buradayım ve o kadar zor saatler geçirmiştim ki yaşadığım şeylerin ağırlığı ile bir anda Görkeme sarılmıştım ve bu seferde Görkem sok yaşamıştı acaba bu evliliğin gerçek olma ihtimali var mıydı ? Bilmem. Belkide sevdiği başka biri vardır sonuçta sadece kurtarma duygusuda olabilir.Ne kadar sarıldım bilmiyorum ondan ayrılıp hemen arabadan indim ve o da yanıma geldi “Gülbahar seninle bir şey konuşmak istiyorum ne kadar doğru bir zaman olduğunu bilmiyorum ama eğer sende istersen ben bu evlilik gerçek bir evlilik olsun istiyorum bir daha o aileyi görmeni bile istemiyorum,bana laf düşmez ama”dedi düşüncelerimi okumuz olabilir mi ? Bence imkansız ama dur imkansız olmayabilir benim de geçmişe gelmem imkansızdı ama buradayım değil mi yani aklımdan “bu yoğurdu sarımsaklasakta mı saklasak yoksa sarımsaklamasak da mı saklasak”diye tekerleme geçirdim ve yüzüne baktım gülecek mi ne yapacak diye ama bir şey yapmadı zaten içimden şu anki tartışmalarımı duysa kahkaha atardı mantıklı evet sonra “ee cevabın ne”dedi ve iç cebinden yüzük çıkardı çok eski ama çok güzel bir yüzüktü ben bunu daha önce nerede görmüştüm ya ama nerede gördüm hatırlamıyorum her neyse “tamam gerçek bir evlilik olsun”dedim ve gülümseyip yüzüğü parmağıma taktı ama aklımda bir soru vardı bu adam otuz yaşlarında ve sevdiği yok muydu? “Bir şey sorucağım senin sevdiğin biri yok mu? Aklında kimse” diye konuşacağım zaman sözümü kesti ve “yok senden başka kimse yok şu anda hayatımda” dedi ve arabaya yürüdü beni dışarıda yalnız bıraktı bende bir süre daha bekleyip arabaya gittim “daha iyi misin”diye sordu bende kafa salladım ve “o zaman eve gidelim”dedi bemse “tamam”dedim ve eve doğru yola çıktık.Eve geldiğimizde kapıyı annesi açmıştı “oğlum nerede kaldınız ikinizi de çok merak ettik bir anda kayboldunuz”dedi “merak etmenize gerek yoktu annem sadece Gülbahar’ın kafası dağılsın diye dolaştık biraz”dedi bende onun ardasındaydım lacivert gözleri beni ararken tam arkasında başımın yere eğik olduğunu gördü ve kenara çekildi tam o kenara çekildi annesi hemen yanıma geldi ve bana sarıldı “ah kızım ah,merak etme kızım seni burada kimse rahatsız edemez erkeklerin evde olmadığı zamanda bile kapı gibi annen var artık”dedi ve ben annen var lafı ile hüngür hüngür ağlamaya başladım çünkü benim ailem trafik kazasında ölmüşlerdi benim benden başka kimsem yoktu ki buraya geldiğimde kendi ailemin de beni sevmediğini öğrenmiştim daha ne olsun bir gün geçirmeden bile bu kadar ağır şeyler yaşamak iyice sinirlerimi bozmuştu ve annesi bana sarılmayı hiç bırakmadı ve sırtımı da sıvazladı hatta benimle birlikte k da göz yaşı döktü biz ağlarken herkes ara kısma toplamıştı hissetmiştim ama ne annesinden ayrılabildim nede susabildim bir süre sadece ağladım her şey üstü üste gelmişti biçe şu anda uzun zaman sonra kendimi yalnız hissetmedim hatta daha güçlü hissettim bir süre daha sarıldıktan sonra ayrıldık ve Görkemde yanıma gelip elimi tuttu boyu bana göre çok uzundu elimi alması için eğilmesi gerekti hafifçe ben bir atmış üç boyundaydım o da bence bir doksan falandı.”Evet bu Gülbahar yarından itibaren benim karım olacak ve herkes Gülbahara ona göre davransın”dedi ve bana döndü”annem Fadime babam Ertuğrul kız kardeşim Feride ve kuzenim Aysel”dedi bende başımla selam verip “çok memnun oldum efendim”dedim ve “bugün olanlar için özür dilerim benim yüzümden sizde zor durumda kaldınız”dedi ve o sırada babası lafa girdi “önemli değil kızım bizim oğlanın aklını çelmişsin kolay olsaydı şaşırırdık”dediğinde bir anda herkes güldü Görkem bile gülüşü çok güzeldi onun gülmesiyle bende gülümseyebildim sadece sustuklarında “hadi bakalım geç oldu. Gülbahar kızım bende sana odanı göstereyim nikah kıyıldıktan sonra odanıza taşınırsınız”dedi bense sadece kafamı salladım çünkü diyecek hiçbir şeyim yoktu ve Fadime hanımın arkasına takıldım ve üst kattaki odaların birinin önünde durduk ev kocamandı bizimkine göre de çok büyüktü acaba ne iş yapıyorlar diye düşünürken Fadime hanım”burası bu gecelik senin odan dolapta kıyafetlerde var iyice rahatına bak güzelce uyu yarın uzun bir gün olacak”dedi doğru söylüyordu benim için zaten fazla yorucu bir gündü dolabı açtım misafirler için kıyafetler konulmuştu hem erkek hemde kadın kıyafetleri vardı geceliklerin olduğu kısımdan gecelik aldım ve giydim beyaz uzun bir elbiseydi yatağa uzandım bir süre tavanı izledikten sonra uyuya kalmışım.Güneşim gözüme vurması ile uyandım hala buradaydım yani yaşadıklarım rüya değildi yani kabus olması için bile dua ederdim ama yapabilecek bir şey yok umarım bundan sonra güzel bir ailede olurum.

Görkem

Dünün zorluğundan sonra bugün her şeyin güzel olması için uğraşacaktım ve güzel bir düğün hazırlatacaktım umarım her şeyi beğenirdi şu anda çünkü onu mutlu edebilmek için elimden gelen her şeyi yapmak istiyordum.