วิญญาณรักป่วนก๊วนไร่ส้ม

ตกลงช่วยจนได้

ญาณวดีเปิดคอมพิวเตอร์เสิร์จข้อมูลเพื่อหาคำว่าไร่ธาราศิขรินทร์ว่ามีอยู่จริงหรือไม่

"เจอแล้วมีจริงๆด้วย" ญาณวดีร้องตะโกนดีใจเมื่อเจอสิ่งที่พริมาบอกแล้วมันมีอยู่จริงๆ

"เธอทำอะไร" พริมาเดินเข้าดูญาณวดีพึมพำคนเดียวหน้าคอมพิวเตอร์

"ก็หาธารงธาราอะไรของเธออยู่น่ะสิ"

"คุ้นๆแฮะ" พริมาก้มแทรกหน้าลงมาจ้องแล้วบอกแก่ญาณวดี

"ก็น่าจะใช่แล้วล่ะมีอยู่ที่เดียวตั้งแต่หามา"

"คุณช่วยพาฉันไปหน่อยได้ไหม"

"เธอ!เชียงรายนะจ๊ะไม่ใช่ปากซอย ว่าแต่เธอเป็นผีทำไมไม่หายตัวไปล่ะ" ญาณวดีแหวเสียงแหลมแล้วก็ฉุกคิด

"หึ ฉันทำไม่เป็นหรอก มันไม่ใช่ในหนังนะ" พริมาส่ายหน้าแรง

"เฮ้ย!ล้อเล่นน่าเสียชาติผีหมดสิ"

"จริงๆขนาดมาที่นี่ฉันยังไม่รู้เลยว่ามาได้ยังไงแล้วอีกอย่างที่ต้องให้คุณช่วยเพราะอยากให้ช่วยสืบว่าฉันตายได้ยังไง ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรค้างคาใจบอกไม่ถูก" พริมาก้มหน้าเศร้าขอความเห็นใจ

"รู้แล้วได้อะไรขึ้นมา" ญาณวดีจ้องหน้าเธอพร้อมยกขาหนึ่งข้างขึ้นมากอด

"ฉันอึดอัดบอกไม่ถูกบางทีถ้าฉันรู้ว่าเรื่องมันเป็นมายังไง มันอาจจะช่วยปลดล็อควิญญาณฉันให้ไปสู่ที่ชอบๆอย่างในหนังก็ได้"

"เธอนี่มันผีเพี้ยนจริงๆ"

"นะๆๆๆๆ" พริมาเดินเข้ามาเขย่าตัวเธอ

"คิดดูก่อน" ญาณวดีปฏิเสธ

"ถ้าคุณไม่ช่วยฉัน ฉันจะหลอกหลอนให้คุณไม่เป็นสุขเลย เอาสิ" พริมากอดอกหน้าบึ้ง

"นี่ขู่ฉันหรือ เอาซี้..."ญาณวดีเสียงแหลมท้าทาย

"ไปนอนดีกว่าฉันไม่กลัวเธอหรอกยัยผีบ๊อง" พูดเท่านั้นญาณวดีก็เดินไปที่นอนแกล้งหลับเป็นตายไม่สนใจพริมา

.........

จนรุ่งสาง

"เฮ้ย!ไม่หลับไม่นอนเลยหรืออย่าบอกว่านั่งเฝ้ากันทั้งคืน"

"ใช่ เป็นผีต้องนอนด้วยหรือ ฉันไม่เห็นง่วงเลย" พริมาแกล้งกวน ทำหน้าบ่องแบ๊วใส่

"เออ จริงแฮะ ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกัน" ญาณวดีทำท่าคิดตาม

"ตกลงคุณจะช่วยใช่ไหม" พริมาก้มหน้าลงมาใกล้

"ช่วยเช้ยอะไรยังไม่ได้รับปากเลยยัยผีขี้ตู่" ญาณวดีแหวใส่วิญญาณสาว

"คุณเป็นหมอดูเพื่ออะไร" พริมาถาม

"ก็ช่วยคนที่ไม่มีทางออก มีทุกข์ ชี้ทางแก้ปัญหา" ญาณวดีตอบพร้อมยักไหล่

"นั่นสิตอนนี้คนที่ต้องการความช่วยเหลือยืนอยู่ตรงหน้าคุณ" พริมาย้อนคำพูดเธอ

"แต่เธอไม่ใช่คน!"

"แล้วมันต่างกันตรงไหน ในเมื่อฉันเองก็กำลังมีทุกข์หาทางออกไม่เจอคุณจะไม่ช่วยเลยหรือใจดำเกินไปหรือเปล่า" พริมาเริ่มรุก

"นี่อย่ามาว่าฉันนะยัยผีความจำเสื่อม" ญาณวดีชี้หน้าพริมา

"ฮึกๆฮือ" พริมาปล่อยโฮออกมาทั้งที่ไม่มีน้ำตา

"เธอ...อย่าเป็นแบบนี้สิฉันขอโทษ" ญาณวดีเริ่มใจอ่อน

"ฮือๆๆๆ" พริมาเมื่อเห็นญาณวดีใจอ่อนก็ยิ่งเล่นใหญ่เข้าไปอีก

"เออๆๆๆช่วยก็ช่วย"

"จริงนะ" พริมาหันมาทันควัน

"เอ๊ะ เมื่อกี้ยังร้องไห้อยู่แล้วทำไมน้ำตาหดกลับเข้าไปเร็ว

"คุณรับปากว่าจะช่วยฉันแล้วนะ เป็นหมอดูที่ดีมีคุณธรรมพูดแล้วไม่กลับคำไม่หลอกผี" พริมาพ่นคำพูดใส่ดักคอญาณวดี

"นี่อย่าบอกนะว่าเธอแกล้งร้อง" ญาณวดีจับผิด

"ไม่รู้แหล่ะคุณรับปากฉันแล้ว ถ้าคุณกลับคำแปลว่าคุณเป็นหมอดูหลอกลวงเชื่อถือไม่ได่" พริมาได้ทีรีบรัวใส่

"จริงจ้ะแม่เป็นหมอดูที่ดีมีคุณธรรมจะหลอกผีไม่ได้นะ" กุมารน้อยโผล่หน้ามาทางด้านข้างของพริมา

"เจ้าคาปู แปรพรรคระวังจะอดขนม"ญาณวดีคาดโทษกุมารน้อยที่เข้าข้างคนอื่น

"ดีมากคาปู" พริมาหันไปพูดกับกุมารน้อยคาปูชิโน่แล้วก็ยกมือทำท่าแปะมือ

"แล้วฉันจะเริ่มจากตรงไหนเนี่ย เฮ้อ ฉันปิดร้านไปช่วยเธอฉันสูญเสียรายได้นะ ฮึ"

"ไม่ต้องห่วงฉันจะตอบแทนคุณอย่างสาสมเมื่องานสำเร็จ" พริมายิ้มหวาน

"ฟังดูแปลกๆนะตอบแทนอย่างสาสม" ญาณกอดอกกับคำพูดที่พริมาใช้เธอไม่รู้ว่ามันคือการตอบแทนหรือแก้แค้นกันแน่

...............