วิญญาณรักป่วนก๊วนไร่ส้ม

ยังคงรักและเสียใจ

หลังจากที่ทั้งสองตระกูลเกิดเรื่องบาดหมางขึ้นมาทั้งสองไร่ก็แบ่งอาณาเขตกันอย่างชัดเจนถึงขั้นห้ามคนในไร่ตรงกันข้ามเฉียดเข้ามาในพื้นที่เลยทีเดียว จากที่เคยร่วมกันทำธุรกิจต้อนรับนักท่องเที่ยวก็แบ่งแยกลูกค้าของใครของมัน แต่ที่ยังคาราคาซังอยู่ก็คือธุรกิจรีสอร์ทที่มันเป็นของธาราเทพร้อยเปอร์เซนต์แต่ความเข้าใจของภาคภูมิและจงจิตรคิดว่าธาราเทพเขี่ยพริมาออกไปจากชีวิตแล้วยึดเอาไว้เพียงคนเดียว สองสามีภรรยาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ผ่านมาลูกสาวตนไปพูดเอาเอง จึงยังมีบางครั้งบางคราที่ครอบครัวของพริมาพยายามส่งคนมาป่วน

ทางธาราเทพเองก็กลายเป็นคนพูดน้อยและเก็บตัว จากเคยร่าเริงสดใสใครก็เข้าหาได้ไม่ถือตัวกลับเป็นคนโลกส่วนตัวสูงและยังไม่เคยเปิดใจให้กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย

"ดูเหมือนว่าลูกเราจะกลายเป็นคนไร้หัวใจไปแล้วนะคะคุณ" บุพผาหันไปปรับทุกข์กับสามี

"ให้เวลาแกหน่อยเถอะ คนรักต้องมาตายแถมยังตกเป็นจำเลยสังคมอีก ทางนั้นเองก็ไม่มีท่าทีจะหยุดปล่อยข่าวเสียๆหายๆให้กับตาธาราเลย" ทรงวุฒิเองก็เป็นห่วงลูกชายไม่น้อย

"แล้วเราจะทำยังไงได้บ้างคะคุณ"

"ของแบบนี้ต้องใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ยังไงทองแท้ย่อมไม่แพ้ไฟ"

"ฉันก็หวังว่ามันจะถึงเวลานั้นเร็วๆค่ะ"

สองสามีภรรยามองออกไปทางหน้าต่างบ้านเห็นลูกชายง่วนอยู่กับการทำงาน เหมือนทำเพื่อลืมความเศร้าในใจ