วิญญาณรักป่วนก๊วนไร่ส้ม

จับเข่าคุย

"เอาล่ะฉันจะถือว่าฉันไม่เคยพูดคุยอะไรกับคุณมาก่อน ขอตัวก่อนนะคะ บั๊ย" ญาณวดีพูดแต่ปรายหางตามองดูอยู่

"หน้าตาออกจาะสวยไม่น่าเสียสติ เฮ้อ! อยากยืนก็ยืนต่อไปแล้วกัน" ญาณวดีเดินออกไปจากหน้าร้านของเธอและลืมเรื่องของพริมาไปเลยตลอดทั้งวัน

จนพลบค่ำเธอกลับมาที่ร้านที่เป็นที่พักอาศัยของเธอด้วยเช่นกัน

"กลับมาแล้วหรือคะ" พริมาทักทายเธอ

"จ้า กลับมาแล้ว เฮ้ย!" ญาณวดีเผลอตอบรับแต่พอคิดได้ต่อถอยกรูดถอยหลังไปชนผนัง

"นี่ยังไม่ไปไหนอีกหรือ อย่าบอกนะว่าตั้งแต่ตอนนั้นเธอยืนตรงนี้ตลอด"

"ค่ะ ใช่" พริมาตอบซื่อๆเหมือนเดิม

"ไปพี่คนสวยเข้าบ้านกันดีกว่า" เจ้าคาปูชิโนลอยมาจูงมือเธอไป นั่นเป็นการยืนยันอย่างดีว่าพริมาเวลานี้ไม่ใช่คนเหมือนเธอ

"เอ่อ..." ญาณวดีอ้าปากตาโตค้าง

"มาค่ะคุณผีไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้วมีอะไรว่ามาค่ะ" เมื่อหนีไปไหนไม่พ้นก็มานั่งลงที่โต๊ะจับเข่าคุยกับพริมาอย่างตรงไปตรงมา

"ฉันหาทางกลับไม่ถูก รู้ตัวอีกทีก็มาอยู่ที่หน้าร้านคุณที่นี่" พริมาเริ่มเล่า

"แล้วบ้านคุณอยู่ไหนล่ะ"

"ฉันจำได้ว่าฉันอยู่ที่ไหนสักแห่งคล้ายๆขับรถและเพียงเสี้ยววินาทีที่ฉันกำลังดูหน้าเพจของคุณอยู่เกี่ยวกับดูดวงเท่านั้นจอฉันก็ดับไปเลย"

"หา?!" รู้แค่นี้แล้วฉันจะช่วยคุณได้ยังไง" ญาณวดีกุมขมับ

….