ตอนที่6(ภพรักที่ภูดาว)

1216 Words

เสือโคร่งเผือก….คือเสือสีขาวที่มีลายสีดำสลับเหมือนเสือโคร่งนั่นเองแต่แค่เป็นสีขาวแทนสีเหลือง แต่เสือเผือกในที่นี้ คือเสือที่มีวิชามนต์สายขาวที่ถูกฝึกและปลอบแปลงเพื่อมาช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันให้พ้นภัยจากเสือสมิงผีร้ายที่กัดกินคน แต่กฏของเสือโคร่งเผือกสายขาวนี้….คือห้ามกัดกินเลือดมนุษย์….เด็ดขาดไม่งั้น…มันจะไม่ได้กลับกลายร่างเป็นคนอีกเลยในเวลาที่ตะวันขึ้นสู่ฟ้า แสงสีทองบอกเวลาเช้าตู่ของรุ่งเช้าวันใหม่……. ………………………………………….. ถ้ำของหลวงปู่ ฤาษี ฤาตาไฟ…… พุทธศักราช 2465 “อึก!”ร่างบางเปลือยเปล่าของหญิงสาววัยยี่สิบห้าปีเดินสะเปะสะปะไปตามลำห้วยน้ำสีใสด้วยท่าทางอิดโรย เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากริมฝีปากอมชมพูระเรื่อของเธอ แสงตะวันสาดส่องตรงกับศีรษะของเธอบ่งบอกเป็นเวลาเที่ยงวัน เธอที่เพิ่งกลับมาถึงถ้ำที่เธอเรียกมันว่าบ้าน พรึบ “ร้อยดาว!”เสียงทุ้มของฤาษีชราท่านหนึ่งเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นศิษย์รักของตนมีสภาพอิดโรยเลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากปาก “เมื่อคืนนี้….ข้าเจอ…ไอ้พรายสมิงเจ้าค่ะพ่อปู่”ร้อยดาวหญิงสาววัยยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ที่โตเป็นสาวสวยเต็มวัยร่างกายเปลือยเปล่าที่ขาวนวลผุดผ่องผมยาวสยาย หล่อนรีบวิ่งไปเอาผ้ามาคลุมร่างของหล่อนและเดินไปนั่งลงกราบเท้าของอาจารย์ปู่ฤาษีที่ช่วยเหลือเธอเมื่อตอนเด็กให้พ้นจากคมเขี้ยวของเสือสมิงร้ายอย่างไอ้พรายสมิงที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ของเธอนั่น “ปู่เห็นแล้ว….ในญาณสมาธิของปู่” “เจ้าช้ำใน….บาดเจ็บอย่างหนัก…” “ดื่มน้ำนี้ซะแล้วรีบนั่งสมาธิว่าคาถาที่ข้าเคยสอน”ฤาษีชราว่าพลางยื่นแก้วน้ำสีดำให้แก่หญิงสาว “เจ้าค่ะ”ร้อยดาวยื่นมือไปรับแก้วน้ำมาจากปู่ฤาษีและจัดการทำสมาธิท่องคาถาอาคมอยู่สักพักจนจบและทำการเป่าลมลงไปในแก้วน้ำสีดำจนน้ำในแก้วเคลื่อนไหว เธอจึงกั้นใจดื่มน้ำในแก้วทีเดียวหมดแก้ว พรึบ เมื่อเธอดื่มน้ำหมดแก้วแล้ว เธอก็นั่งขัดสมาธิและหลับตาพร้อมกับท่องบริกรรมคาถาเพื่อเอาของสิ่งสกปรกสีดำออกจากร่างกายของหล่อนให้หมดสิ้น “มันก็บาดเจ็บไม่ต่างจากข้า…..”ทันทีที่ร้อยดาวออกจากญาณสมาธิเจ้าหล่อนก็พูดขึ้นทันที เมื่อเธอหายจากอาการเจ็บปวดช้ำในเมื่อก่อนหน้าเรียบร้อยแล้ว “มันเก่งกาจมากขึ้นทุกวัน”ปู่ฤาษีว่าพลางกังวลใจ พลางจ้องมองหน้าศิษย์รักที่เป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาสอนวิชาสายขาวให้หล่อน เธอมีความมุมานะความอดทนและแรงแค้นที่อยากจะแก้แค้นเสือสมิงตัวที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่เธอให้ได้ “มันเก่งได้…ข้าก็เก่งได้…ไม่แพ้มัน….”ร้อยดาวว่าพลางตาแข็งกร้าวกำมือแน่น ไอ้พรายสมิงมันคือเสือตัวเดียวกันกับที่กัดกินร่างของพ่อกับแม่เธอ เธอเฝ้าหามันมานานนับหลายปี วันนี้มันก็มาหาเธอจนได้……. “เจ้าอย่าลืม….ก็แล้วกัน….” “ว่าอย่ากัด…กินเลือดมนุษย์….ไม่งั้นเจ้า…จะไม่ได้กลับเป็นมนุษย์ร้อยดาวอีกเลย…..”ปู่ฤาษีพูดทิ้งท้ายก่อนจะหลับตาลงเข้าสมาธิ ร้อยดาวเองก็ด้วย หล่อนหลับตาลงฝึกสมาธิฝึกจิตให้นิ่ง “อีกไม่นาน…ไอ้พรายสมิงมันต้องได้ตายแน่…..” ………………………………………………. พุทธศักราช 2565 “ร้อยดาว!” “ร้อยดาว…”เสียงตะโกนพร้อมกับมือที่กวัดแกว่งไปตามอากาศทำให้นนท์คริสและฌอนมองผู้เป็นนายด้วยความตกใจและรีบพากันเขย่าร่างของแดนไทยให้หลุดจากฝันสักที พรึบ “นายครับ…”ฌอนเอ่ยเรียกแดนไทยเพื่อให้เขาได้สติพลางจับร่างของแดนไทยเขย่าไปด้วย “ไอ้แดน…”คริสเรียกแดนไทยพลางเอามือเขาไปจับมือแดนไทยที่ยังคงกวัดแกว่งกลางอากาศให้เขาหยุด “คุณแดนไทยครับ”นนท์เอ่ยเรียกแดนไทยด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆเพราะเขาคิดว่า เจ้านายของเขากำลังอาจจะโดนผีเข้าก็ได้ เห็นร้องเรียกชื่อ ร้อยดาว ร้อยดาว ชื่อยังกับคนสมัยก่อน…. พรึบ “เฮือก!”แดนไทยผุดลุกขึ้นนั่ง หายใจเหนื่อยหอบเนื้อตัวอาบเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเม็ดใหญ่ที่ไหลโทรมกายเขา “เจ้านายตื่นแล้วครับ^_^”นนท์ว่าพลางยิ้มร่าและถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใหญ่ “ไอ้แดน…เป็นอะไรว่ะ…กูตกใจหมด!”คริสว่าพลางทิ้งตัวลงนั่งข้างกายของแดนไทยอย่างเหนื่อยใจเหนื่อยกายกว่าจะช่วยกันปลุกแดนไทยได้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย “เปล่า”แดนไทยตอบคริสไป “ไม่เปล่าไม่ได้นะครับเจ้านาย….ผมเห็นคุณแดนไทยร้องเรียกชื่อใครสักคน”ฌอนว่าพลางขยับร่างกายห่างจากแดนไทยด้วยท่าทางหวาดกลัวผู้เป็นนายตัวเอง “ใช่ครับ….ว่าแต่ผู้หญิงที่คุณแดนไทยเพ้อถึง…เธอคือใครเหรอครับ?”นนท์ว่าพลางหวาดกลัวขยับร่างของเขาไปแนบชิดกับรุ่นพี่เขาอย่างฌอนทันที ทั้งคู่หันมองหน้ากันและพากันหวาดเกรงแดนไทย “ร้อยดาว?” “ใช่ครับ….ชื่อนี้เลย..”นนท์ว่าพลางยันตัวนั่งตักของฌอนเลยทีนี้ ทั้งสองกอดกันกลม “เธอบาดเจ็บน่ะ”แดนไทยตอบไปตามความฝันที่เขาฝันเห็น ถำ้รูปทรงแปลกประหลาดที่อยู่ระหว่างต้นไม้ใหญ่สองต้นในป่ารกทึบ “บะบาดเจ็บ…”นนท์ว่าเสียงสั่นเครือ “อะไรของมึง…ไอ้แดน…กูเห็นมึงนอนอยู่ในเต็นท์ไม่ได้ไปไหน..” “แล้วใครบาดเจ็บ?”คริสว่าอย่างไม่เชื่อที่แดนไทยเพ้อเขาคิดแค่ว่าเพื่อนเขาแค่ฝันไปและนึกว่าเกิดขึ้นจริง “เอ่อนั่นสิ…กี่โมงแล้ว?” “เจ็ดโมงกว่าแล้วครับ….คุณพรานเท้าให้พวกผมมาตามเจ้านายให้ไปกินข้าวเช้าและจะได้ออกเดินทางกันต่อนะครับ^_^”นนท์ว่าพลางยิ้มหวานให้แดนไทย “อ้ออืม…งั้นไปสิ…”แดนไทยว่า พลางเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูผืนสีน้ำตาลออกมาจากกระเป๋าและเดินออกจากเต็นท์นอนของเขามุ่งหน้าไปยังลำห้วยโดยมีสายตาสงสัยของเพื่อนๆทั้งสามเขามองไปอย่างงุนงงและแปลกใจเช่นกัน แดนไทยเมื่อเดินมาถึงลำห้วยแล้วเขาก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนเหลือแต่เพียงกางเกงบล๊อคเซอร์แบบผู้ชายสมัยใหม่เขานุ่งใส่กัน เขาลงไปแช่น้ำและแหวกว่ายไปมาในใจก็เอาแต่คิดเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อ ร้อยดาว หน้าตาสะสวย จมูกโด่งริมฝีปากหยักได้รูปรูปร่างสมส่วนผิวขาวผุดผ่องทำให้แดนไทยเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว นี่มันกลับมาอีกแล้วเหรอเนี่ย….ความรู้ที่เขาผูกพันกันกับร้อยดาว…ความรู้ที่เหมือนว่าเขารักผู้หญิงคนนั้นมาเนิ่นนานและเหมือนว่าเขากำลังเฝ้ารอเธอ….

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more