“คลอดแล้วก็แยกย้ายกูจะเอาลูกไว้”
ประโยคนี้มันยังวนเวียนอยู่ในหัวฉันแทบจะทุกนาทีด้วยซ้ำ ลูกทั้งคนเขาคิดว่ามันตัดกันง่าย ๆ หรือไง สำหรับพี่ธีร์เขาอาจจะไม่แคร์แต่ฉันแคร์ค่ะ ถึงเขาจะเกิดมาจากความผิดพลาดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่รักไม่ดูแลสักหน่อย อุ้มท้องมาตั้งนานเรื่องอะไรจะยกให้เขา ในเมื่อเขามีความคิดแบบนี้ฉันคงต้องหนีไปให้ไกลไม่อย่างนั้นเขาต้องพรากลูกไปจากฉันแน่
“ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอคะน้องสายธาร”
“ไม่ง่วงน่ะค่ะ พี่แจ๋วไปนอนเถอะหนูอยู่ตรงนี้แหละ”
“ค่ะ ถ้ามีอะไรเรียกได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ”
“จ้า”
โชคดีของฉันละมั้งที่มีพี่แจ๋วกับป้านมที่เอ็นดูฉัน ตอนแรกคิดว่าจะโดดเดี่ยวท่ามกลางคนแปลกหน้าซะอีก
สายลมที่พัดผ่านบวกกับเสียงธารน้ำที่กำลังไหลอยู่ตอนนี้มันไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีเลยสักนิด ถ้าจะพูดตามความจริงฉันไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่แรก ไม่น่าเปิดใจยอมรับการดูแลของพี่ธีร์เลยด้วยซ้ำ
แกรก!
