สามวันผ่านไป
พี่ธีร์เขาหายไปเลยค่ะส่วนฉันก็เริ่มปรับตัวได้บ้างแล้วแต่ยังไม่ชินสักเท่าไหร่กว่าจะผ่านไปแต่ละวันมันน่าเบื่อมากเลย
“วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมคะ” ป้านมเอ่ยถาม
“ทุเรียนค่ะ” ฉันตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม
“อีกแล้วนะคะ เมื่อวานก็กินไปแล้วนี่”
“หืม...ก็มันอยากนี่คะ”
“ให้แค่วันนี้นะคะ กินมากไปมันไม่ดีนะลูก”
“รับทราบค่ะ”
ต้องบอกก่อนว่าทั้งบ้านก็มีแค่ป้านมนี่แหละค่ะที่ฉันกล้าพูดคุยด้วยเพราะคนอื่น ๆ หน้าโคตรนิ่งโดยเฉพาะบรรดาการ์ดของเขา
“เบื่อไหม? เดินเล่นรอบบ้านได้นะ”
“ได้เหรอคะ? ” ฉันเอ่ยถามด้วยท่าทีตื่นเต้นต้องหยั่งเชิงหน่อยค่ะ
“อื้ม เดี๋ยวป้าให้การ์ดพาไป”
“พี่ธีร์จะไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ หนูกลัวว่าเขาจะดุเอา”
“ไม่หรอกค่ะวางใจได้”
ไม่นานพี่การ์ดหน้านิ่งสองคนก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าฉัน
“เชิญทางนี้ครับ”
เดินตามพวกเขาไปเรื่อย ๆ จนพบกับกรงอะไรสักอย่าง
“ในนั้นมีอะไรเหรอคะ” ฉันเอ่ยถา
