ฉันคิดมาเสมออย่างน้อยภายในเรื่องแย่ ๆ ฉันก็ยังเจอเรื่องดี ๆ อยู่บ้างแต่เหมือนว่าวันนี้มันจะไม่ใช่แบบนั้นอีกต่อไปแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขออนุญาตค่ะน้องสายธาร”
“เข้ามาได้เลยค่ะพี่แจ๋ว”
“นี่ค่ะเมนูโปรดน้องสายธาร” อาหารสองสามอย่างถูกวางลงตรงหน้าฉันพร้อมกับนมอุ่นอีกหนึ่งแก้ว
“หนูไม่หิวค่ะ พี่แจ๋วเอาไปเก็บเถอะ”
“คุณแม่ไม่หิว แต่คุณลูกหิวนะคะ”
“…” มันไม่ใช่ประโยคบอกเล่า แต่มันเป็นประโยคที่แสดงออกมาถึงความห่วงใยมากกว่าค่ะขณะเดียวกันก็กำลังเตือนสติฉันไปในตัวด้วย
“กินหน่อยนะคะสักนิดก็ยังดี”
“ค่ะ” ขานรับอย่างเข้าใจก่อนจะตักข้าวเข้าปากสองสามคำ
“กินผลไม้ด้วยนะคะ สารอาหารจะได้ตกถึงตัวเล็กเยอะ ๆ”
“ก็ได้ค่ะ”
เวลาแบบนี้ฉันคิดถึงแม่จัง ถ้าแม่อยู่ตรงนี้คงกอดหรือไม่ก็พูดประโยคยาว ๆ ให้ฉันสบายใจไปแล้ว
“อย่าลืมกินนมกับยาบำรุงด้วยนะคะ”
“ค่ะ”
คล้อยหลังพี่แจ๋วฉันก็เข้ามาอาบน้ำชำระร่างกายตามปกติ ใช้เวล
