“ไปหาอะไรกินเหอะไม่ต้องมายุ่งกับฉัน” ธีรฉัตรตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“ตะ แต่...”
“บอกว่าไม่ต้องยุ่ง!!” เขาตวาดออกมาเสียงดังลั่นจนหญิงสาวหน้าเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“...” ได้ยินดังนั้นสายธารจึงเดินเลี่ยงออกมาให้ห่างจากชายหนุ่มเพื่อที่จะไม่ต้องได้ยินคำพูดแย่ ๆ จากปากเขาอีก
“ไปหาหมอดีกว่านะครับแผลลึกขนาดนั้น” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยด้วยความเป็นห่วง
“กูไม่ได้เป็นอะไร”
“อ่อนแอบ้างก็ได้นะครับนาย”
“ใช่ เลือดออกเยอะขนาดนี้ยังบอกไม่เป็นอะไรอยู่อีก”
“...” ธีรฉัตรไม่ได้ตอบกลับอะไรเขาเชื่อมั่นในตัวเองเสมอและไม่มีทางอ่อนแอให้ใครเห็นง่าย ๆ
หลายชั่วโมงผ่านไป...
“ป้านมครับสายธารอยู่ไหน”
“สวนหย่อมค่ะ”
“เมื่อเช้าเธอกินอะไรไปบ้าง”
“ข้าวต้มปลาแล้วก็ทุเรียนค่ะ”
“มื้อกลางวันล่ะครับ”
“ไม่ได้ทานค่ะ เธอไม่อยาก...”
“ทำไมเป็นคนแบบนี้วะ” เขาสบทออกมาอย่างหัวเสียก่อนที่หญิงชราจะพูดจบซะอีก
“คุณธีร์ ป้าขอพูด
