“มานอนไหมหรือจะอาบน้ำก่อน บ่นว่าเหนื่อยไม่ใช่รึไง”
“ออกไปค่ะ เดี๋ยวคนของฉันมาถึงเขาจะเข้าใจผิด”
“หึ ๆๆ ก็ให้มันมาอยากเจออยู่เหมือนกัน จะถามมันสักหน่อยว่าอยากได้เมียคนอื่นมันเช็คลูกปืนผัวเขารึยัง”
หลังจากจบประโยคนั้นของเขาและเวลาก็ผ่านมาเกือบหนึ่งชั่วโมงที่ฉันกับเขาไม่ได้คุยอะไรกันต่อนอกจากฉันพยายามส่งสายตาไล่และทำอะไรเสียงดังใส่เท่าไหร่แต่เขาก็เอาแต่นอนเหยียดขาพิงหัวเตียงยิ้มกวนประสาทให้ฉัน และสุดท้ายก็เป็นฉันที่ทนไม่ไหว
“เมื่อไหร่จะออกไปคะ”
“พี่บอกข้าวไปแล้วไง” เขาละสายตาจากโทรศัพท์มายิ้มตอบฉัน แต่มันทำให้ฉันโมโหเพราะฉันกำลังเหนื่อยมาก ๆ แล้วก็ต้องการพักผ่อนมาก ๆ ด้วย การที่เขาอยู่ในนี้ทำให้ฉันไม่กล้าทำอะไรสักอย่าง
“ถ้าคุณไม่ออกฉันจะออกไปเอง”
“ดีเลยเพราะว่าคนของพี่เตรียมรถตู้สแตนบายรออุ้มข้าวทุกเวลาอยู่ข้างล่าง ลงไปเลยจ้ะ”
“นี่คุณ! คิดจะทำอะไรไม่กลัวกฎหมายเลยใช่ไหม” เขาพูดว่าคนข
