“หึ! ไม่ใช่เงินที่แม่ฉันโอนให้เพื่อสร้างภาพน่ะสิข้าวแกง! เพราะเงินที่เธอกับชู้เธอรวมหัวกันโกงไปมันมากกว่าเดือนละแสน!”
“โกงเงินบ้าอะไร จะใส่ร้ายอะไรฉันอีก!”
“ไม่ต้องทำหน้าใสซื่อ เธอรู้ดีว่าฉันพูดจริงรึเปล่า เลิกตอแหลสักที!”
“เลิกตอแหลสักที”
นี่คือคำพูดของผู้ชายที่รู้จักฉันมาตั้งแต่เด็กเหรอคะ แค่เรื่องที่ผ่านมาฉันก็เจ็บมากแล้ว แต่นี่เขาคิดว่าฉันเลวถึงขั้นกล้าโกงเงินบริษัทเลยเหรอ ฉันที่เพิ่งเข้ามาทำงานฝึกงานแต่ละแผนกไปเรื่อย ๆ เนี่ยนะ
“คุณ...ไม่เคยรู้จักฉันเลยจริง ๆ” ตอนนี้ฉันเหนื่อย เหนื่อยเกินกว่าที่จะทนเข้มแข็งทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เลย ฉันไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น
“ใช่ไง ถ้ารู้จักฉันคงไม่ปล่อยให้ทำเรื่องเลวๆ ได้ขนาดนี้หรอกข้าวแกง”
“ค่ะ แล้วยังไงคะ มีหลักฐานครบรึยัง ถ้ามีครบเรียกตำรวจมาจับฉันข้อหาทุจริตได้เลย เอาเลยค่ะ ฉันจะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้นต่อให้ทำหรือว่าไม่ทำก็ตาม เพราะพูดไปม
