"แล้วมึงจะเก็บกระเป๋ามึงทำไมถ้ามึงไม่กลัวความผิด"
พี่ป่าจ้องมองหน้าฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย ถ้าเขามีปืนเขาคงจะยิงฉันไปแล้วแหละตอนนี้
ฉันไม่คิดว่าเธอจะคิดสั้นขนาดนี้ แต่เขาจะไม่โทษตัวเองหน่อยหรอ ทำไมถึงเอาแต่โทษฉัน
"มึงเงียบทำไม ห๊ะ!!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังลั่น
"พี่ป่า นี่มันโรงพยาบาลนะคะเบาๆหน่อย"
หมั่บ! จบคำพูดของฉันมือหนาของพี่ป่าก็พุ่งมาบีบปลายคางฉัน แล้วก็ดันฉันไปติดกับผนังห้อง
"พะ พี่ป่าแอมเจ็บ"
ฉันร้องท้วงคนตัวโต พรางพยายามแกะมือหนาของเขาออก เขาทำเกินไปแล้ว
"มึงเก็บเสื้อผ้า คิดจะหนีไปไหนแอม"
"อะ แอมไม่ได้จะหนี แอมแค่จะไปอยู่ต่างจังหวัด"
ฉันพูดพรางพยายามดึงมือพี่ป่าออก แต่ฉันยิ่งพยายามเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งออกแรงบีบมากขึ้นเป็นเท่าตัว
"ไปอยู่ต่างจังหวัด หึ!!"
"...."
"แบบนั้น ที่เขาเรียกว่าหนีแอม"
"โอ้ย พะ พี่ป่า ปล่อยได้มั้ยแอมเจ็บ"
ฉันมองหน้าพี่ป่าด้วยสายตาท
