ขโมยใจท่านประธาน-Steal

13.สานฝัน

ความเดิม- ..เหรอ..ดีเลย ผมจะได้เคลียร์งานไว้ ไม่มีอะไรแล้ว นายตอบทางนั้นไปเลย นัดเวลากันเลย ผมว่างทั้งวันเลย แต่วันอาทิตย์ผมไม่ว่างนะ ว่าจะไปเล่นกับเด็ก ๆ สักหน่อย

…………………………………

@เช้าวันเสาร์

เกียรติพงษ์และเทศกาลออกเดินทางไปยังเกาะXX โดยทั้งสองได้จอดรถที่ท่าเรือ และนั่งเรือเร็วส่วนตัวไปที่เกาะXX ใช้เวลาเกือบ 30 นาทีก็ถึงเกาะ ซึ่งมีคนของบิดาคอยดูแลอำนวยความสะดวกอยู่ก่อนแล้ว

..สวัสดีครับคุณเกียรติ ผมชื่อ พุทธมณ ครับ นายให้ผมมารอรับนายครับ มีชาวบ้านที่มีภูมิปัญญาในการเลี้ยงหอยมุกมาสมัครงานด้วยครับ ส่วน วันนี้มีแม่พันธุ์หอยมุกสีที่ตลาดต้องการอยู่ทางโน้นด้วยครับ.. หนึ่งในการ์ดหนุ่มใหญ่และลูกน้องมือดีของพงษ์ศักดิ์ผู้เป็นบิดาของชายหนุ่มเอ่ยแนะนำตัวและรายงานสถานการณ์

..ได้ครับ นำไปซิ.. เกียรติพงษ์กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วหันไปสบตากับคนสนิทแล้วเดินตามการ์ดหนุ่มไป และมาหยุดอยู่ที่บ่อที่พักของแม่พันธุ์หอยมุก

..ผมอยากเจอชาวบ้านที่เลี้ยงหอยมุกครับ.. เกียรติพงษ์เอ่ยขึ้นแล้วหันไปสบตาการ์ดหนุ่ม

..ได้ครับคุณเกียรติ งั้นเชิญทางนี้ครับ.. การ์ดหนุ่มเดินนำหน้าชายหนุ่มมา และตามด้วยเทศกาลที่เดินคัดท้าย แต่ระหว่างทางนั้น ชายหนุ่มได้ยินเสียงใครบางคนที่กำลังออกความเห็นอย่างออกรสออกชาติ

zz..จะไหวเร๊อ นี่เหรอ ลูกชายคนเล็กของนาย ได้ข่าวว่าจับงานโรงแรม รีสอร์ทนิ่ จบนอกด้วย หยิบหย่ง อย่างมากก็แค่หว่านเศษเงินให้พวกเราล่ะว๊า.. /เออว่ะ หว่านมาเยอะ ๆ กุจะได้มีตังค์เยอะ ๆ จะอยู่ได้นานสักเท่าไร เดี๋ยวก็เจ๊ง ท่าทางคุณหนูออกอย่างนั้น จะไปจะมาก็มีการ์ดประกบ มีคนรองมือรองตีนทุกอย่าง เห็นแล้วขัดลูกตา..zz

ด้านเกียรติพงษ์ชะงักเท้าเล็กน้อยแล้วเดินต่อไป ส่วนการ์ดหนุ่มมือดีหันมาสบตาผู้เป็นนายอย่างขอความเห็น เพียงแค่นายส่งสัญญาณเขาพร้อมที่จะเข้าไปรวบตัวคนพูดมาสั่งสอนทัน แต่ได้ความนิ่งเงียบตอบกลับมา นั่นทำให้เขาทึ่งในวุฒิภาวะของชายหนุ่มในครั้งนี้มาก และอดไม่ได้ที่จะส่งข่าวไปให้ผู้เป็นนายที่กรุงเทพฯ ให้ได้รับรู้เห็นเหมือนที่เขารู้บ้าง

..คุณพ่อส่งนายให้มาดูแลผมใช่มั๊ย..นายพุทธมณ เกียรติพงษ์เอ่ยยิ้ม ๆ เมื่อเห็นการ์ดมีท่าทางอย่างระแวดระวังภัยให้เขาและคอยหยิบโทรศัพท์คล้ายกับคอยรายงานสถานการณ์อยู่เป็นระยะ ๆ

..เอ่อ..ครับ เรียกผมว่าพุทธ เฉย ๆ ก็ได้ครับ.. เมื่อสักครู่นี้ที่คนพวกนั้นคุยกัน… พุทธมณกล่าวขึ้นแล้วหยุดไว้แค่นั้นเพราะไม่สะดวกใจที่จะพูดอีกทั้งยังห่วงความรู้สึกของชายหนุ่ม แต่ต้องหันมามองชายหนุ่มใหม่อีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงพูดตอบกลับ

..ก็ให้เค้าพูดไป เค้ายังไม่รู้ว่าเรายังไง สิ่งที่เราต้องจะบอกเค้าได้คือการกระทำ คือทำให้เค้ายอมรับให้ได้ว่าผมไม่ใช่แค่คุณหนูที่อยากได้ของเล่นใหม่ก็เท่านั้น.. เกียรติพงษ์พูดขึ้นแล้วยิ้มในหน้าแต่ดวงตาวาวโรจน์เป็นประกาย

..นายครับ.. เทศกาลเอ่ยเรียกชื่อผู้เป็นนายอย่างเข้าใจหัวอก

..อืม.. เฮียไม่เป็นไรหรอกนายเทศ ไปกันเถอะ อย่าให้ผู้ใหญ่รอนาน

พุทธมณพาร์ท

{ผมรู้สึกพอใจกับคำพูดความคิดความอ่านของเด็กหนุ่มรุ่นน้องผู้เป็นนายของผมอยู่ไม่น้อย และคิดว่าคงทำงานด้วยกันได้อย่างสันติ ในส่วนของตัวผมก็ไม่ชอบที่จะใช้กำลังอำนาจให้ได้มาซึ่งการยอมรับอยู่แล้ว ครั้งนี้ถือว่าผู้เป็นนายน้อยของผมสอบผ่านสัมภาษณ์ แต่ในส่วนของภาคสนามคงต้องดูกันต่อไปยาว ๆ

แต่ถึงอย่างไรแล้วผมก็ถูกส่งให้มารักษาความปลอดภัยให้นายน้อยอยู่แล้วนิ่ ไม่ได้ให้มาวัดผลสัมฤทธิ์เรื่องการทำฟาร์มหอยมุกเสียหน่อย ไม่ว่านายน้อยจะทำรุ่งหรือล่วง แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็นของผมเลย}

จบพาร์ทพุทธมณ

การ์ดหนุ่มใหญ่เดินนำหน้าผู้เป็นนายคนใหม่และผู้ติดตามมาหยุดอยู่ที่บ่อพักแม่พันธุ์หอยมุก ซึ่งมีชายวัยกลางคนน่าจะวัยหกสิบต้น ๆ ยืนรออยู่แล้ว สองคน

..อาโล อาวิมุตครับ นี่คุณเกียรติพงษ์ เจ้าของฟาร์มหอยมุกและเจ้าของเกาะนี้ครับ../คุณเกียรติครับ นี่ลุงโลและลุงบังครับ ลุงโลเป็นชาวบ้านผู้ที่มีภูมิปัญญาในการเลี้ยงหอยมุกครับ เมื่อก่อนทำฟาร์มหอยหลายชนิด ส่วนลุงบังเคยเป็นเจ้าหน้าที่ประมงครับ ปัจจุบันเกษียณอายุราชการ มีองค์ความรู้ในเรื่องอาหาร และการดูแลสัตว์น้ำครับ และสนใจพิเศษคือเรื่องหอยมุกครับ พุทธมณเอ่ยแนะนำ

..โอ..สวัสดีครับอาโล สวัสดีครับอาวิมุต ผมรู้สึกดีใจและเป็นเกียรติจริง ๆ ที่คุณอาทั้งสองให้เกียติฟาร์มของผม ต่อไปนี้ผมคงต้องพึ่งคุณอาทั้งสองแล้ว.. เกียรติพงษ์กล่าวอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน

..ยินดีครับนาย.. นายโลกล่าวยิ้ม ๆ

ส่วนวิมุต ได้แต่ยิ้มในหน้าและค้อมตัวลงเล็กน้อยอย่างเป็นมิตร

จากนั้นเกียรติพงษ์ได้ศึกษาทำความเข้าและเรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ ของการเลี้ยงหอยมุกจากชายวัยชราตอนต้นอย่างตั้งใจและมีการจดเล็กเชอร์ไว้เป็นขั้นเป็นตอน เพื่อเอากลับไปทบทวนต่อเมื่อว่างจากงานที่โรงแรมและรีสอร์ท

ด้านวิมุตได้แต่แอบสังเกตชายหนุ่มอยู่เงียบ ๆ เพราะเขาเองก็ได้รับมอบหมายให้มาช่วยเหลือชายหนุ่มอย่างเงียบ ๆ เช่นเดียวกันกับคนอื่น ๆ แต่เป็นฝั่งของคนที่มีฟาร์มหอยมุกอยู่ทางเกาะถัดไปทางฟากโน้นต่างหาก ชายชราตอนต้นได้แต่นึกอิจฉาในแต้มบุญของชายหนุ่มผู้นี้ไม่ว่าจะย่างก้าวไปในทางไหนก็ดูจะห้อมล้อมด้วยฝ่ามือที่คอยโอบอุ้มชายหนุ่มอยู่ตลอด

..เอ่อ..อาวิมุตครับ พอดีผมมีนโยบายในการทำฟาร์มหอยมุกร่วมกับการอนุรักษ์น่านน้ำทะเลด้วยน่ะครับ เราได้ประโยชน์จากทะเล เราก็ดูแลเค้าด้วย ผมคงต้องรบกวนอาวิมุตมากโขอยู่แหละครับในเรื่องของการรักษาระบบนิเวศของทะเลน่ะครับ.. เกียรติพงษ์กล่าวยิ้ม ๆ

..ได้ครับ..ผมยินดีครับ.. วิมุตกล่าวแล้วยิ้มอย่างนึกพอใจชายหนุ่ม