8.เพื่อนใหม่
1193 Words
ความเดิม- "ขอบใจนะเกียรติ/มะยัยตัวดีมานี่ ไหนมาเล่าให้ป๋าฟังซิว่าขึ้นไปบนนั้นทำไม ถ้าเหตุผลไม่ดีมีโดนไม้เรียวนะ" อานนท์ทำทีเป็นพูดขึงขังแต่แอบจูงมือลูกสาวหนีจากตรงนั้นอย่างไว ทำเอาชายหนุ่มได้แต่นึกขำในใจในความปกป้องลูกสาวจากไม้เรียวของภรรยาของคุณป๋า
……………………………………..
ตัดมาที่คุณแม่
..หึ่ คิดว่าฉั๊นไม่รู้รึไงว่าปกป้องกัน ระวังให้ดีเถอะ ฉั๊นจะดีทั้งพ่อทั้งลูกเลย ตามใจกันเข้าไป.. วนาลีได้ต่อเข่นเขี้ยวแอบคาดโทษลูกสาวและสามีเบา ๆ
หึหึ เกียรติพงษ์ได้แต่หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วเดินตามภรรยาของเจ้าบ้านไปเงียบ ๆ แต่คอยเก็บข้อมูลตลอด ไม่ได้หรอก สนใจลูกสาวเขาต้องหมั่นสังเกตว่าว่าที่พ่อตาว่าที่แม่ยาย ชอบไม่ชอบอะไรซิ ชายหนุ่มได้แต่คิดในใจ
เมื่อเดินมาถึงข้างในบ้าน
"อานน อานาครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับ/สวัสดีครับ"
..ออ..จ้ะ/อ้าวจะกลับแล้วเหรอ เดี๋ยวอาเดินไปส่ง.. วนาลีอือออเป็นการรับทราบ ส่วนอานนท์เดินตามชายหนุ่มมาที่หน้าบ้านซึ่งเป็นที่ที่ชายหนุ่มจอดรถยนต์ไว้
ด้านเกียรติพงษ์เมื่อเห็นว่าเขาอยู่กับชายวัยกลางคนเพียงลำพังจึงถือโอกาสเอ่ยขึ้น
"เอ่อ อานนครับ ผมคิดว่าผมถูกใจน้อง และคิดกับน้องมากกว่าพี่น้องครับ ผมขอโอกาสได้ทำความรู้จักน้องให้มากกว่านี้ได้มั๊ยครับ"
"อืม..อาก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเรานะแต่ตอนนี้น้องยังเด็ก ยังไม่สิบหกปีดีเลย ขอให้อยู่ในขอบเขตเถอะนะ กลับได้แล้ว เดี๋ยวบ่ายแล้วพายุฝนจะมาขับรถขับลาจะไม่ปลอดภัยอีก"
"ครับอานน สวัสดีครับ"
…………………………………………..
ฤดูกาลเปิดเทอม
นนท์วนาตื่นตั้งแต่เช้าเพราะเธอต้องไปโรงเรียนในตัวจังหวัด โดยคุณแม่ของเธอเลือกที่จะไปส่งคนพี่ก่อนแล้วกลับมาส่งคนน้อง
@บนรถ
"ลีอาต่อไปหนูต้องตื่นแต่เช้ากว่านี้นะลูก/อาลีด้วย เพราะแม่ต้องไปส่งเราทั้งสองคน ไม่งั้นน้องจะสายไม่ทันเคารพธงชาติและทำกิจกรรมหน้าเสาธง" วนาลีบ่นกระปอดกระแปดตามประสาคนที่เสพติดความสมบูรณ์แบบ
"คร้าบแม่" เด็กชายวนานนท์รับคำมารดาอย่างว่าง่ายแต่แอบเหล่ตาให้พี่สาวอยู่ในที
"งั้นคุณแม่ให้ลีอาขึ้นรถรับส่งหรือรถประจำทางก็ได้นี่คะ ลีอาไปได้ เพื่อน ๆ ลีอาก็ยังขึ้นรถประจำทางกันเลย เพื่อนเยอะแยะ หรือไม่แม่ก็ออกมอ'ไซค์ให้หนูซิคะ หนูจะได้แว๊นไปเรียน" นนท์วนาเสนอความคิดเห็นที่เข้าทางตัวเองเพราะเธออยากท่องโลกกว้างอยู่ก่อนแล้ว
"ไม่ได้!! แม่ไม่อนุญาต ป๋าเราก็ต้องไม่อนุญาตอยู่แล้ว อย่ามาพยายามเลย..แม่รู้หรอกว่าเรากำลังหาโอกาสอยู่น่ะ" วนาลีรีบพูดดับฝันลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน
หลังจากถูกมารดาดับฝัน นนท์วนาจึงนั่งเงียบ ๆ ตลอดทางอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ และไม่นานรถยนต์สมรรถนะดีก็แล่นมาที่หน้าโรงเรียน (ซึ่งทางโรงเรียนไม่อนุญาตให้ผู้ปกครองนำรถเข้าไปข้างใน)
"สวัสดีค่ะแม่ หนูไปนะคะ/บายจ้ะ อาลี" เด็กสาวยกมือไหว้มารดาและเอ่ยลาน้องชายสุดที่รักแล้วเปิดประตูรถออกไป
"จ้ะลูก เย็นมาก็รออยู่ตรงนี้ เดี๋ยวแม่หรือป๋าจะมารับ"
"ค่ะแม่"
"บายครับ พี่ลีอา" เด็กน้อยโบกมือให้หญิงสาวพร้อมกับปีนข้ามเบาะมานั่งด้านหน้าแทนพี่สาวอย่างแคล่วคล่อง
@โรงเรียนประจำจังหวัดKK
หลังจากนั้นนนท์วนาเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยความตื่นตาตื่นใจ และเดินเข้ามาเรื่อย ๆ และมาหยุดที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่มีร่มเงาต้นไม้ร่มรื่นพอประมาณ หญิงสาวนั่งลงพร้อมกับดูนาฬิกาข้อมืิอ พบว่าเป็นเวลา 07.40 น. อยู่เลยจึงเดินไปไปที่ร้านสวัสดิการของโรงเรียนเพื่อซื้อขนมขบเคี้ยวกิน แต่ขณะที่เดินกลับมาที่โต๊ะม้าหินอ่อนตัวเดิมบังเอิญได้พบกับเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงหน้าตาคุ้น ๆ จึงเดินเข้าไปทัก
//นี่พวกเธอสองคนน่ะทำไมเราคุ้นหน้าจังเลยอยู่แถวชายหาดxxใช่มั๊ย.. นนท์วนาสืบเท้ายาว ๆ เข้าไปหาชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังเดินผ่านหน้าเธอไป
"เรียกพวกเราเหรอ..ใช่เราอยู่แถวหาดXX..เราก็คุ้น ๆ หน้าเธอเหมือนกันนะ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหน" เด็กสาวเอ่ยขึ้นเช่นกัน
"เมื่อก่อนเราอยู่โรงเรียนมัธยมXXในตัวอำเภอไง" นนท์วนาเอ่ยยิ้ม ๆ
"อ้อ..เราก็มาจากที่นั่นเหมือนกันแต่น่าจะคนละห้องน่ะ เราชื่อแววนะ ส่วนนี่ชื่อนายกัน" แวว หรือ แวววรา แนะนำตัวเองและเพื่อนชายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เราชื่อลีอา ยินดีที่ได้รู้จักนะ" นนท์วนายิ้มอย่างยินดีที่ได้เจอคนบ้านเดียวกัน
แต่ในขณะที่เด็กสาวมัวแต่ดีใจและออกท่าออกทางบ้างบังเอิญไปชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง
ฟึ่บ!!
โอ๊ะ!!
"ขอโทษ ๆ เป็นอะไรมากมั๊ยเราไม่ทันมอง ต้องขอโทษเธอจริงๆ" นนท์วนาเอ่ยขอโทษพร้อมกับยกมือไหว้เด็กสาวที่ล้มไปกองกับพื้นพร้อมกับช่วยฉุดให้เด็กสาวลุกขึ้น
“มะ ไม่เป็นไร เราเพิ่งมาใหม่ยังไม่คุ้นที่ก็มองทางไปเรื่อยไม่ทันระวังเหมือนกัน” หญิงสาวรูปร่างผอมบางเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มเจื่อน ๆ ส่งให้หญิงสาวตรงหน้า
"เธอมาจากไหนเหรอ เราชื่อลีอานะ นั่นแวว ถัดไปก็นายกัน"
"อ้อ เรามาจากต่างอำเภอน่ะ เพิ่งเข้ามาเรียนในตัวจังหวัด เราชื่อเปรียวนะ" เปรียว หรือ ปรียาวรรณ แนะนำตัวกับเพื่อนใหม่อย่างรู้สึกประหม่า
"เหรอ..งั้น..ยินดีต้อนรับ..เพื่อนใหม่..ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันนะ ถ้าใครมาก่อนให้มารอที่โต๊ะตัวนี้ตรงนี้ โอเค้"
"โอเค" สามคนขานรับอย่างพร้อมเพรียง
ตัดมาที่ใครบางคนที่เฝ้ามองผ่านจอโทรศัพท์มือถือ
มีเพื่อนแล้วซิยัยตัวแสบ หัวโจกอีกแล้วละซิ ตัวโตสูงกว่าใครทั้งหมดเลย ต้องตื่นตั้งแต่เช้าละซิ อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวพี่จะหาทางช่วยเราเอง
ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก.. (เสียงเคาะประตูจากคนข้างนอก)
/เข้ามา.. เกียรติพงษ์เอ่ยอนุญาตไป
ครื่ด.. (เสียงเปิดประตู)
..นายครับ สายรายงานมาว่าทีมงานพร้อมแล้ว สุดสัปดาห์นี้เราจะไปเตรี่ยมสถานที่กันครับ.. เทศกาลเอ่ยขึ้นอย่างเน้นสาระ
..ดีมากเทศ บอกทุกคนให้เตรียมตรวจสภาพเรือให้พร้อม ติดตามเรื่องพยากรณ์อากาศด้วยนะ ถ้ามีพายุเราจะระงับทันที ความปลอดภัยสำคัญที่สุด
..ครับ..คุณเกียรติ..งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ..
..อืม.. เกียรติพงษ์อือออเป็นการรับทราบ
- Writer
