ขโมยใจท่านประธาน-Steal

11.เป็นเพื่อนกันนะ

ความเดิม- "ขอบใจมากนะพ่อเกียรติ ขอบใจมากนะพ่อหนุ่มที่อุตส่าห์ไปรับน้องมาให้ รบกวนเราแย่เลย เข้าบ้านดื่มน้ำดื่มท่าเข้าห้องน้ำห้องท่ากันก่อนดีมั๊ย" วนาลีรู้สึกขอบคุณสองหนุ่มอย่างมากถึงกับเอ่ยปากชวนเข้าบ้าน

……………………………………….

..ไม่ดีกว่าครับอานา นี่ก็ค่ำแล้ว ให้น้องจะได้พักผ่อน ผมก็จะกลับเหมือนกัน งั้น..ผมขอลาเลยนะครับ.. เกียรติพงษ์ตัดสินใจที่จะไม่รบกวนคนตัวเล็กจะดีกว่า เพราะเขาสังเกตเห็นว่าคนตัวเล็กหน้าเครียดตลอดจึงเลือกที่จะไม่พูดให้คนตัวเล็กรำคาญใจหรือกดดันไปมากกว่านี้

..เอางั้นเหรอ ขอบคุณมาก/ขอบคุณมากพ่อหนุ่ม เดี๋ยวอาเดินไปส่งที่รถ.. วนาลีเอ่ยขอบคุณเกียรติพงษ์และเทศกาลอย่างจริงใจ แล้วเดินไปส่งที่รถเพื่อจะถามเรื่องราวความเป็นมาเป็นไปจากปากของชายหนุ่มทั้งสอง

หลังจากไปส่งสองหนุ่มที่รถแล้ววนาลีรอจนชายหนุ่มทั้งสองคนขึ้นรถและขับออกไปจนลับตาจึงได้หันมาสบตากับลูกสาวตัวดีนิ่ง ๆ ดั่งคำที่ผู้สำเร็จแล้วมักกล่าวไว้ว่า ‘ความนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว’

..แฮร่..แม่คะ อย่ามองลีอาด้วยสายตาแบบนั้นก็ได้..ลีอาไม่ได้ก่อเรื่องนะคะ เค้ามาหาเรื่องลีอาก่อน.. นนท์วนารู้สึกอึดอัดที่มารดาของเธอไม่พูดไม่ว่าอะไรสักอย่างนั่นทำให้เด็กสาวทำตัวไม่ถูก

..แม่ก็ไม่ได้จะว่าอะไรเราสักหน่อยนิ่..แต่แม่อยากจะบอกเราไว้อย่างนะว่า คนอื่นเค้าไม่ได้คิดเหมือนเรานะลูก เพราะฉะนั้นจะทำอะไรต้องมีการพูดจา ต้องคิดก่อนพูด และต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนเข้าใจมั๊ยคะ..

..เข้าใจแล้วค่ะแม่ แต่หนูไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ นะคะแม่.. พรึ่บ… นนท์วนาพูดจบก็โผเข้ากอดมารดาอย่างต้องการหาที่พึ่ง

..ไม่เป็น ไม่เป็นไรลุก เอาใหม่ ลองปรับเสียใหม่ ต้องเข้าสังคมให้ได้บางทีหนูอาจได้พบกับเพื่อนใหม่อีกหลากหลายรูปแบบก็ได้นะ..

..ค่ะแม่..

ตัดมาที่เกียรติพงษ์

ชายหนุ่มกลับมาที่คอนโด เพื่อรออะไรบางอย่าง สักพักเขาพบว่าหน้าจอโทรศัพท์ของเขามีข้อความใหม่จึงเข้าไปเปิดอ่านดู สักพักเขารีบขับรถออกไปยังที่แห่งหนึ่งทันที

สนามแข่งรถส่วนบุคคล

เกียรติพงษ์จอดรถที่ลานจอดรถวีไอพี แล้วเปิดประตูรถเดินตรงมายังคนกลุ่มหนึ่ง

..ได้ความว่าไงบ้าง.. เกียรติพงษ์เอ่ยถามลูกน้องมือดีหน้าเข้ม

..เป็นเด็กนักเรียนชั้น ม.4 เหมือนกันครับ แต่เรียนที่นั่นมาตั้งแต่ชั้น ม.1 แล้วครับ ได้ข่าวว่าพ่อแม่เป็นคนมีหน้ามีตาในจังหวัดนี้ครับ พ่อแม่ของเด็กอยู่ในชมรมผู้ปกครองของโรงเรียนนี้ครับ แล้วก็บริจาคหนักอยู่ครับ..

..อ้อ..แบบนี้นี่เอง..แล้วรู้ประวัติพ่อแม่เด็กหรือเปล่า ว่านิสัยใจคอเป็นยังไง..

..พ่อก็เป็นคนทำงานเก่งนะครับ ไม่เคยมีข่าวว่าเอาเปรียบคดโกงใครนะครับ ส่วนแม่ก็เป็นแม่บ้านใช้ชีวิตราบเรียบธรรมดาครับ..

..อืม…ขอบใจมาก..ตามต่อไปนะ อะ..นี่ค่าเหนื่อย ทำงานได้เร็วมาก ผมพอใจ แยกย้ายนะ.. เกียรติพงษ์พูดจบก็เดินกลับมาที่รถแล้วขับออกไป

ด้านลูกน้องมือดีของเกียรติพงษ์ที่ยังไม่กลับยังคงนั่งดื่มกันเล็ก ๆ น้อยอยู่กะว่าอีกสักพักจะกลับ หนึ่งในนั้นได้พูดขึ้น

..เอ็งว่านายจะเอาจริงหรือว๊ะ.. ริว หนึ่งในลูกน้องมือดีเอ่ยขึ้นอย่างขอความเห็นเพื่อนในกลุ่ม

..เรื่องอะไรว๊ะ.. อาร์ เอ่ยถามขึ้นบ้างเพราะไม่เข้าใจว่าอีกคนหมายถึงเรื่องอะไร

..ก็เรื่องเด็กผู้ชายที่มาทำกร่างใส่คุณหนูลีอาไง.. ริว ตอบ

..ไม่รู้ซิ รู้แต่ว่านายพร้อมจะปกป้องคุณหนูลีอาแค่นั้น และหน้าที่ของพวกเราคือคอยเป็นหูเป็นตาให้นาย แค่นั้นจบ หมดกระป๋องแล้ว กุกลับนะ พรุ่งนี้ต้องทำงานเช้า.. อาร์กล่าว

..เออ..กุก็จะกลับเหมือนกัน ป่านนี้ลูกชายกุชะเง้อคอรอแล้วยิ่งมีตัวเดียวอยู่ เดี๋ยวเค้าจะเหงา ขนาดออกไปปากซอยแป๊บเดียวกลับเข้าบ้าน มันดีใจร้องหงิง ๆ นี่กุมานานขนาดนี้กลับไปไม่ร้องครางไปสามบ้านแปดบ้านเลยเหรอ กลับก่อนนะเพื่อน.. เจกล่าวยิ้ม ๆ

..เออ..ไปเถอะ..ก่อนที่จะนานไปมากกว่านี้.. ริวกล่าวยิ้ม ๆ แล้วนั่งซดเบียร์กระป๋องต่ออย่างใจเย็น

เช้าวันใหม่

วนาลียังคงไปส่งลูกสาวและลูกชายเหมือนเดิมและเธอเลือกที่จะไปส่งลูกสาวคนโตก่อนแล้วค่อยกลับมาส่งลูกชายคนเล็ก

@โรงเรียนมัธยมศึกษาประจำจังหวัด

..หวัดดีค่ะแม่.. นนท์วนา ยกมือกระพุ่มไหว้มารดาก่อนลงจากรถเหมือนทุกครั้งแล้วทำท่าจะลงจากรถไปแต่บังเอิญถูกมารดาเรียกไว้เสียก่อน

..ลีอา..จำที่แม่บอกได้มั๊ยลูก..

..จำได้ค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หนูจะใจเย็นให้มากกว่านี้ค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวหนูจะบอกคุณครูนะคะ..

..อืม..ไปได้ล๊ะ เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนนะคะลูก เย็นเดี๋ยวแม่มารับ..

..ค่ะแม่/ไปนะอาลี..

..บายครับพี่ลีอา..

หลังจากร่ำลามารดาและน้องชายเรียบร้อย นนท์วนาเดินดุ่ม ๆ มาที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่เคยนั่งรอเพื่อน ๆ เป็นประจำแต่วันนี้เธอต้องแปลกใจเพราะได้พบกับคนที่เพิ่งมีเรื่องราวกันไปหมาด ๆ เมื่อวานนี้เอง

..เรื่องเมื่อวานนี้ทำไมเธอไม่พูดความจริง..

..พูดแล้วได้อะไรล่ะ ในเมื่อเราก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ แต่หวยมันบังเอิญไปออกที่ยัยเปรียวแค่นั้นเอง ไม่รู้วันนี้จะมาเรียนได้หรือเปล่า..

..เราขอโทษนะ เราก็ใจร้อนเกินไป แล้วเพื่อนเธอคนที่แขนเจ็บเป็นไงมั่ง..

..ไม่รู้ซิ เรากลับมาก่อน ถ้าวันนี้มาไม่ได้ก็คงต้องจดการบ้านให้แหละ..

..ต่อไปนี้เราเป็นเพื่อนกันนะ เราชื่อโบ๊ท ส่วนนั่นเพื่อนเราชื่อบอมพ์ ส่วนคนนั้นชื่อโอม..

..ได้ซิ.. เราเป็นเพื่อนกัน เราชื่อ ลีอานะ ส่วนเพื่อนเราที่แขนเจ็บชื่อ เปรียว ส่วนอีกคนยังไม่มามั๊ง ชื่อแวว ส่วนอีกคนที่เป็นผู้ชายน่ะชื่อกัน