ท่านแม่ทัพเจ้าขา เมตตาข้าเถิด 18+

โจรสาวพราวเสน่ห์

บทที่ 1

โจรสาวพราวเสน่ห์

ลู่อิง หรือโจรสาวพราวเสน่ห์ลู่อิง เป็นชื่อ และฉายา ของนางโจรสาวผู้เชี่ยวชาญวิชาตัวเบา

เรื่องอื่นนางไม่มีหน้ามาคุย แต่เรื่องการหนีเอาตัวรอด ในใต้หล้า ผู้ที่จะมีฝีมือทัดเทียมกับนาง ไม่น่าจะมีเกินนิ้วมือ

ปฏิบัติการในครั้งนี้ เสี่ยงอันตรายยิ่งนัก แต่เพราะผู้ว่าจ้างให้รางวัลอย่างงาม เพียงรับงานนี้งานเดียว นางจะมีกินมีใช้อย่างสุขสบายไป ถึงหนึ่งปีเต็มเลยทีเดียว งานเงินดี ที่ไม่มีโจรที่ไหนกล้ารับ งานขโมยของสำคัญในค่ายเฮยฉี

แค่พูดคำว่าเฮยฉี ชาวบ้านทั่วไปก็ไม่กล้าพูดด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าจะเข้าไปขโมยของในค่ายทหารแห่งนี้ ค่ายใหญ่ ค่ายหลักของชายแดนทิศเหนือ ค่ายเฮยฉี ค่ายทหารที่ใหญ่ที่สุดในชายแดนเหนือ ค่ายที่มีแม่ทัพเลือดเดือดเซียวหยวนเป็นแม่ทัพ ค่ายที่มีทหารประจำการ ในสังกัดร่วมสามแสนคน

มีแต่นางโจรน้อยวัยกระเตาะ ไม่กลัวตาย รักสนุก ซุกซน ชอบความท้าทายอย่างลู่อิงผู้นี้เท่านั้น ถึงจะกล้า ขโมยอะไร ไม่ขโมย

ขโมยของสำคัญของแม่ทัพเลือดเดือด นาม เซียวหยวน

ครั้งนี้คงเป็นคราวเคราะห์ วันดวงตกของนางเสียแล้ว นางอุตส่าห์เลือกลงมือในคืนนี้ หลังจากสืบได้ว่าท่านแม่ทัพ ได้ออกจากค่ายไปดูฝายทดน้ำ ที่อยู่ด้านทิศเหนือของค่ายทหารที่ถูกระเบิด

ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งที่นางเลือกคืนนี้ เพราะคืนนี้เป็นคืน เดือนดับ รอบด้านมืดมิด แถมยังเป็นคืนที่ดูฟ้าฝนจะเป็นใจ เมฆดำตั้งเค้าทะมึน เหมือนกับว่าจะมีฝนตกในค่ำคืนนี้ ยิ่งจะช่วยให้ง่ายต่อการพรางตัว และการหลบหนี

โจรสาวลู่อิงแฝงตัวเข้ามาปะปนกับทหารในกองทัพมาสองสามวันแล้ว นางโจรสาวย่อมรู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของนายกองหน้าคนสนิทของท่านแม่ทัพ มีการเลี้ยงสุรา และมีการจัดหาหญิงคณิกาชื่อดังมาปรนนิบัติท่านแม่ทัพ และเหล่านายกอง

นี่คือเหตุผลที่สำคัญที่สุด ที่นางเลือกคืนนี้เป็นคืนปฏิบัติการ

นางอุตส่าห์คิดอย่างละเอียดรอบคอบขนาดนี้ แต่คราวเคราะห์ ก็คือ คราวซวย ของที่ต้องขโมยยังไม่ทันได้มา ท่านแม่ทัพเลือดเดือดที่นางมั่นใจว่า ไม่ได้อยู่ในค่ายแน่ ๆ ก็ดัน มาพบนางเข้าเสียก่อน

นี่ใช่หรือไม่ที่เขาว่ากันว่า ก่อนออกจากบ้าน ไม่ได้ ตรวจฤกษ์งามยามดี คราวเคราะห์จึงชนปังเข้ามาที่นางเต็ม ๆ

นางวิ่งหนีเขาหัวซุกหัวซุน ทันทีที่เขาพบนางในชุดดำ ปกปิดหน้าตา กำลังค้นหาของบางอย่างในห้องหนังสือของเขา รังสีการฆ่าฟันของท่านแม่ทัพก็แผ่ออกมาทันที

"บังอาจ!!! เจ้าโจรชั่วช่างไม่กลัวตาย ถึงกับกล้าเข้า มาขโมยของในค่ายของข้า" ท่านแม่ทัพค่ายเฮยฉี เซียวเหยียน คำรามโกรธเกรี้ยว

"หยุด หยุดเดี๋ยวนี้เจ้าโจรกระจอก "

"อย่าให้ข้าต้องออกแรง ไม่เช่นนั้นเจ้าคงไม่ได้ตายดีแน่"

หยุดก็กลัวเขานะสิ นางคิดในใจ แต่ไม่กล้าเปล่งเสียงพูดออกไปให้เขาจับได้ ไม่รู้เป็นแม่ทัพใหญ่ชื่อเสียงเรื่องลือไปไกลได้อย่างไร เขาอาจจะซื่อบื้อแต่นางไม่ได้โง่หรอกนะ มีโจรที่ไหน จะยอมให้จับง่าย ๆ

ยอมให้จับแต่โดยดี โธ่เอ๊ย! ทำมาเรียกข้าว่าโจรกระจอก เจ้าน่ะสิ แม่ทัพกระจอก ทำมาพูดดี

อย่าให้ข้าต้องออกแรง ไม่เช่นนั้นเจ้าคงไม่ได้ตายดีแน่ ถุย!! ถุย!! ไปหลอกเด็กสามขวบเถอะ

ท่านแม่ทัพพูดอย่างกับว่า ถ้าหยุด ยอมให้เขาจับแต่โดยดี นางจะรอดชีวิตยังงั้น ทำไมเวลาจับโจรใคร ๆ ก็ชอบพูดประโยคพวกนี้กันจริง นางไม่เห็น มีโจรที่ไหน ยื่นมือไปให้จับแต่โดยดีเลยสักคน

เมื่อจวนตัว หนีไม่พ้นเป็นแน่ ลู่อิงจึงหลบหนีลอบเข้ามาในกระโจมใหญ่ของท่านแม่ทัพใหญ่ ในนั้นมีนางคณิกาผู้หนึ่งรอคอยปรนนิบัติท่านแม่ทัพอยู่ก่อนแล้ว

เข็มพิษอาบยาสลบเล่มบาง ถูกนางขว้างออกไป อย่างรวดเร็ว คณิกาคนงามยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ก็สลบลงไปกองกับพื้น

"หาให้ทั่ว ค้นให้เจอ มันต้องอยู่แถวนี้แน่"

ลู่อิงที่กำลังถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนชุดกับคณิกาคนงาม เมื่อได้ยินเสียงแม่ทัพเซียวเหยียนใกล้เข้ามา จึงรีบนำ หญิงคณิกาไปซ่อนพร้อมกับชุดดำของนาง ส่วนนางก็รีบ กระโดดลงไปในอ่างอาบน้ำ

ท่านแม่ทัพค่ายเฮยฉีเซียวเหยียน เปิดประตูเข้าค้น ทุกห้อง จนมาถึงห้องนอนใหญ่ ห้องนอนของเขาเอง เขาจ้องมองคนงามตาไม่กะพริบ ทั้งเนื้อทั้งตัวนางมีเพียง เอี๊ยมบังทรงตัวเดียว ผิวที่ขาวจัดเมื่อแช่อยู่ในอ่างน้ำร้อน เช่นนี้ ทำให้ทั้งเนื้อทั้งตัวนางเปลี่ยนเป็นสีชมพู

สาวงามเย้ายวนที่ตรงหน้า มีหน้าอกเต็มอิ่ม ร่องอกเบียดชิด เอี๊ยมที่นางสวม ไม่สามารถปกปิดความอวบอิ่มที่ล้นทะลักออกมานอกเอี๊ยมไว้ได้เลย เซียวเหยียนกลืนน้ำลายกับภาพเย้ายวนตรงหน้าอย่างยากลำบาก

ภาพนางคณิกาคนงามค่อย ๆ ลูบไล้เนื้อตัว อาบน้ำช้า ๆ ช่างดูยั่วยวน ถ้าเขาเอาหน้าลงไปซุกซบกลางร่องอกอวบอิ่ม มันจะนุ่มเนียนสักเพียงใด เพียงแค่คิด แก่นกายของเซียวเหยียนก็ปวดหนึบ ๆ อย่างต้องการ การปลดปล่อย

ผู้กล้า ยากจะผ่านด่านหญิงงาม



ลู่อิงได้แต่หวังว่าท่านแม่ทัพเซียวเหยียนก็เช่นเดียวกันไม่เป็นข้อยกเว้น นางอุตส่าห์ยอมขาดทุน ยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัวขนาดนี้ ถ้าทำขนาดนี้แล้ว ยังหนีไม่รอดมือท่านแม่ทัพอีกละก็ ต้องถือว่านางดวงซวยจริง ๆ แล้ว

คนงามตรงหน้า เงยหน้าขึ้นมอง เหมือนนางเพิ่ง จะเห็นเขา เพิ่งจะรู้ว่าตัวว่าเขายืนมองนางอยู่