Wala talaga ako sa sariling sumama dito kay Ana. Sa kotse ay wala ako sa sarili. Ewan ko ba. Hindi ko alam ang gagawin ko.
Gusto kong mag-apply sa magagandang school pero parang hindi ko na iyon magagawa kung nagpatuloy pa ang baba ng grade ko.
“Kelly!”
Napalingon ako sa kanan ko nang maramdamang hinampas ako ni Ana.
Tinitigan ko ‘yung braso ko na natamaan saka pilit na lang na ngumiti dahil wala ako sa sarili.
“Tara na! Kanina ka pa wala sa sarili ah? Kanina pa kita kinakausap pero hindi ka man lang sumasagot.”
“Sorry, sumama kasi ang pakiramdam ko,” pagsisinungaling ko saka kinuha ang bag ko sa tabi ko.
Huminga ako nang malalim. Tumango lang siya sa akin saka kinuha din ang bag niya sa tabi niya.
“Okay. Sigurado ka? We can take you home if you want?” She suggested.
Umili
