ตอนที่ 5 คนที่ชอบกลับไม่สนใจ

2360 Words

กิ่งกาญว่ายน้ำเข้ามาใกล้ เพื่อนรักอย่างวิภา และท่าทางแปลก ๆ ก่อนจะหันไปกระซิบใกล้ ๆ เพื่อนรัก “วิ ฉันรู้สึกว่ามีสายตาของใครกำลังมองที่เรา “ “ฉันก็รู้สึกแบบนั้นกิ่ง ฉันนึกว่าฉันรู้สึกไปคนเดียวซะอีก “ “ใช่ไหม ฉันว่าเรากลับกันดีกว่าไหม วิ ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยเลยตอนนี้ กลับที่พักดีกว่า “ “อือ เห็นด้วย “ จากนั้นสองสาวว่ายน้ำเข้าฝั่งทันที และเดินไปที่เสื่อที่ปูไว้ เพื่อเก็บของ สัมภาระ เพื่อที่จะกลับบ้านพัก “แต่จะว่าไป ก็ไม่น่าจะมีอะไรแบบนี้นะวิ เรื่องความปลอดภัยของโรงแรมน่าจะมี เพราะบริเวณนี้เป็นพื้นที่ของโรงแรมคิงส์ นะ “ “ไอ้กิ่งบางครั้ง โรคจิตก็แฝงตัวมากับนักท่องเที่ยวหรือแขกของโรงแรมนี่ละ “ “มันก็ใช่ ขนาดเมื่อคืน ฉันยังเกือบ แย่เลย “ “ทำไมเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกิ่ง มีอะไร “ วิภาหยุดเท้าที่กำลังเดิน หันมาถามเพื่อนด้วยความสงสัยในคำพูดของเพื่อนรัก “ก็เมื่อคืน มีผู้ชาย แปลกหน้า มาวุ่นวายกับฉันตอนจะกลับบ้านนะ “ “ใคร จำหน้าได้ไหม กิ่ง “ “ถ้าแกรู้แล้วจะอึ้ง ผู้ชายคนนั้น ก็คือคนที่ฉันไปขัดจังหวะ สวีตหวานของเขากับแฟนเขานั่นละ ที่สำคัญเขาเป็นถึงนายหัว ของที่นี่ รูปร่างหน้าตาดี มีฐานะ เลยละ “ “แล้วเขาทำอะไรแกหรือเปล่า กิ่ง “วิภาเอ่ยถาม และนึกถึงใบหน้าของนายหัวหนุ่มที่กิ่งกาญเพื่อนรักบอก และคิดว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้นเลย “ก็เกือบละ ฉันตะโกนให้คนช่วยซะก่อน สิไม่งั้นฉันก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง “ “คนมีอิทธิพลที่นี่หรือเปล่านะ ทำไมถึงได้ กล้าขนาดนั้นกัน “ “ช่างมันเถอะวิ ฉันว่าตอนนี้ เรารีบเดินกันดีกว่า เริ่ม รู้สึกไม่ปลอดภัยแล้ว อะ วิ “พูดจบกิ่งกาญก็เดินจ้ำอ้าว ไปอย่างรวดเร็วแต่ก็หันมาตามเสียงพูดของเพื่อน อยู่ดี “ไอ้วิ เร็วหน่อยสิ ช้าจริง “ “เฮ้ยมันไม่ถึงขนาดนั้น ไอ้กิ่ง แกก็ทำเป็นตื่นตูมไปได้ การรักษาความปลอดภัยที่นี่ถือว่าดีนะ แก “วิภาเอ่ย กับ เพื่อนพร้อมกับก้มลงไป จัดรองเท้าสานที่เธอสวมเมื่อสักครู่ให้ เข้าที่เข้าทาง และปากก็คุยกับเพื่อนไปด้วย “อื้อ รู้ แต่ฉันอยากไปล้างเนื้อล้างตัวแล้ว เริ่มจะคันยุบยิบแล้วไปเถอะ “ จากนั้นสองสาวก็เดินกลับไปที่บ้านพักของพวกเธอ ทันที เมื่อมาถึงบ้านพัก ต่างก็อาบน้ำล้างตัวเปลี่ยนเสื้อ ผ้าเรียบร้อยและมานั่งที่โซฟา “กิ่ง เราไปทานข้าวที่โรงแรมกันเถอะ หิวแล้ว “ “ไปสิ “ จากนั้นสองสาวก็เดินตรงไปที่โรงแรม และเมื่อมาถึงโรงแรมก็เดินไปที่ห้องอาหารของโรงแรม ทันที “สวัสดีคะผู้จัดการ รับอะไรเป็นพิเศษไหมคะ” พนักงานต้อนรับในห้องอาหารเอ่ยทักวิภา ผู้จัดการสาวคนใหม่ “ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวฉันกับเพื่อน จัดการเอง ทำงานตามสบายเถอะ “ จากนั้นสองสาวก็สั่งอาหาร และรับประทานกันอย่างเอร็ดอร่อย ขณะที่สองสาวกำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ จู่ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินเข้ามาทักทั้งสองสาว “สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะครับ “เสียงทุ้มเอ่ยมาทำให้ ทั้งสองคนต้องเงยหน้าหันไปมองยังต้นตอของเสียง ด้วยความแปลกใจ “คุณ “ “ใคร รู้จักเหรอ กิ่ง “วิภาถามเพื่อนทันทีด้วยความสงสัยแต่เมื่อเธอมองใบหน้าหล่ออย่างพิจารณาก็ทำให้เธอ นึกขึ้นได้ ว่าเขาก็คือ ผู้ชาย ที่กิ่งกาญเอ่ยถึง นายหัวอะไรนั่น “สวัสดีครับ ผม นายหัวเดช ครับ ส่วนคุณคือ ....” “อ้อ สวัสดีค่ะ นายหัวเดช ดิฉัน วิภาคะ ส่วนนี่ กิ่งกาญ เพื่อนของดิฉันค่ะ “วิภาเอ่ยแนะนำ ตัวพร้อมกับส่งยิ้มให้กับชายหนุ่ม ยิ่งอยู่ใกล้แบบนี้ เขายิ่งดูมีเสน่ห์มาก จริง ๆ “สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จักทั้งสองคน ครับ “ “ค่ะ ยินดีเช่นกันค่ะ” “แล้วนี่คุณสองคนมาเที่ยวเหรอครับ “ “อ้อ เปล่าค่ะ ฉันมาทำงาน ส่วนยัยกิ่งมาเที่ยวพักผ่อน นะค่ะ ว่าแต่นายหัวละคะ “ “อ้อ ผมเป็นคนสุราษฎร์ ครับ และวันนี้ ผมมาประชุม นะครับ ก็เลยถือโอกาสมาทานข้าวที่นี่ครับ” “อ้าวเหรอคะ มีประชุมที่นี่เหรอคะ” วิภาเอ่ยด้วยความแปลกใจ เพราะเธอไม่ได้ดูตารางงาน เลย และวันนี้ก็เป็นวันที่สอง ที่เธอมาถึง เธอยังไม่ได้เข้าบริหารอย่างเต็มตัว ที่เมื่อคืนเธอต้องมาดูแลงานเลี้ยงวันเกิดของคนดัง เมื่อคืนก็เพราะว่า ผู้จัดการได้ เอ่ยฝากงานให้เธอดูแล ตอนที่เข้าไปรายงานตัว นั่นเอง ตามกำหนดการคือเธอจะเข้า มาดูแลแบบเป็นทางการก็คือ วันพรุ่งนี้นั่นเอง “ครับ ประชุม ว่าแต่ ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ จะได้มีเพื่อนคุยด้วยครับ”นายหัวเดชเอ่ยเสียงทุ้มพร้อมยิ้มมีเสน่ห์ ให้กับสองสาวแต่ดูเหมือนจะเป็น วิภามากกว่าที่กำลัง หลงใหลกับรอยยิ้มนั้น “ค่ะ ตามสบายค่ะ นายหัว” วิภาเอ่ยด้วยน้ำเสียงดีใจ อย่างเห็นได้ชัด ทำให้กิ่งกาญต้องมองเพื่อด้วยสายตา เป็นคำถาม “แล้วคุณกิ่งกาญคงไม่ว่านะครับ “นายหัวเดชหันมาหาหญิงสาวอีกคนที่ไม่พูดไม่จาอะไร นอกจากนั่งทานข้าวเงียบ ๆ “ไม่หรอกค่ะ จริงไหมกิ่ง “ วิภารีบเอ่ยตอบแทน และเตะไปที่เท้าเพื่อน เพื่อส่งสัญญาณ “อ้อ เชิญตามสบายค่ะ นายหัว “ จากนั้นในโต๊ะก็มีเพียงเสียงคุยกันของ วิภาและนายหัวเดชเท่านั้น และดูจะคุยกันถูกคอซะด้วยสิ และกิ่งกาญก็สังเกตอาการของเพื่อนรักแล้ว คงจะเจอคนที่ถูกใจซะแล้วตอนนี้ “ โอ๊ะ ตอนนี้ได้เวลาประชุมแล้ว ผมคงต้องขอตัวนะครับคุณวิ แต่ว่า เย็นนี้ ผมอยากจะเชิญ พวกคุณ ทานมื้อค่ำด้วยกัน เพื่อเป็นการเลี้ยงฉลอง ที่เราได้พบกัน ได้ไหมครับ “ “เอ่อ ยินดีค่ะ นายหัว “ “ดิฉันต้องขอตัวนะคะ ไม่ว่างต้องทำงานนะค่ะ “ เป็นกิ่งกาญที่เอ่ยปฏิเสธทันทีทำให้ นายหัวเดช ปรายตามองเธอนิ่ง ด้วยสายตาเข้มดุ และเขาสังเกตมาสักพักแล้วว่าเธอพยายามที่หลบเลี่ยง ไม่คุยกับเขาเลย และทำเหมือนไม่สนใจเขาด้วย นายหัวเดชได้แต่ยิ้มในหน้า ยิ่ง เป็นแบบนี้เขายิ่งชอบ เพราะมัน ท้าทายดี “ทำไมละ กิ่ง แล้วค่อยกลับมาเขียนก็ได้นี่นา “ “เอ่อ ไม่ทราบ งานอะไรเหรอครับ ขอโทษที่ถามครับ “ “อ้อ ยัยกิ่ง นะ เป็นนักเขียนค่ะ และตอนนี้กำลังเร่งปั่นนิยายเพื่อที่จะส่งต้นฉบับนะค่ะนายหัว “วิภาตอบแทนอีกแล้ว และกิ่งกาญได้แต่ส่งสายตาคาดโทษมาให้เพื่อน “แกไม่จำเป็นต้องบอกเขาก็ได้ ไอ้วิ “ กิ่งกาญกระซิบบอกเพื่อนรัก แต่ท่าทางนั้นกลับอยู่ในสายตาของนายหัวเดชตลอดเวลา “โอ้ เป็นนักเขียนเหรอครับ แบบนี้คงจะเป็นคนที่มีจินตนาการมาก ๆ เลยนะสิครับ “นายหัวหนุ่มเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น และกิ่งกาญดูออกท่าทางนั้นมันเป็นเหมือนการล้อเลียนเธอชัด ๆ “ยัยวิ ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา “กิ่งกาญบอกเพื่อนก่อนจะลุกขึ้นเดิน ตรงออกไปที่ห้องน้ำ ทันที “ว่าแต่ นายหัว เข้าประชุมกี่โมงคะ “วิภาชวนชายหนุ่มคุย และเขาก็หันมาส่งยิ้มให้เธอ หลังจากที่มองตามหลังหญิงสาวอีกคนไป “ อ้อ อีก 15 นาทีก็คงจะเริ่มประชุมครับ คุณวิ” “เหรอคะ “ “คุณวิละครับ ที่ว่ามาทำงานที่นี่ ทำงานอะไรเหรอครับ “ นายหัวเดชเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่เขารู้อยู่แล้วว่าเธอ ทำงานที่นี่ “อ้อ ดิฉันทำงานที่นี่ละค่ะ ที่โรงแรมนี้ “ “โอ๊ะ จริงเหรอครับเนี๊ยะ” “ค่ะ ฉันมาดูแล คิงส์สาขาสุราษฎร์นะคะ เพิ่งมาถึงเมื่อวาน ค่ะ “ “ถ้าอย่างนั้น สุราษฎร์ยินดีต้อนรับครับ ถ้ามีอะไร จะให้ผมช่วยก็บอกนะครับ ว่าแต่จะประจำอยู่ที่นี่ตลอดเลยหรือว่า ยังไงครับ” นายหัวเดชชวนเธอคุย อันที่จริง เขารอว่าเมื่อไหร่ หญิงสาวอีกคนจะออกมาซะที “ก็ยังไม่แน่คะ แต่ว่า เบื้องต้น ก็ 3 เดือน นะคะ “ “แล้วคุณกิ่งกาญละครับ “ “กิ่งเหรอคะ เอาแน่เอานอนไม่ได้ ค่ะ อาจะกลับ เร็ว หรือว่าอาจจะอยู่นานกว่า ฉันก็เป็นได้ค่ะ ตามอารมณ์ศิลปิน นักเขียนค่ะ อยู่ตรงไหนสบายใจและมีแรงบันดาลใจเขียนหนังสือได้ ก็มักจะ อยู่ตรงนั้นนานหน่อย ค่ะ” “อ้อเหรอครับ คุณสองคน ทำงานคนละอย่างกันเลยนะครับ “ “ค่ะ ต่างกันเลย “วิภาเอ่ยยิ้ม และมองหน้าชายหนุ่ม และเธอยอมรับว่าเธอ รู้สึก สนใจชายหนุ่มตรงหน้าขึ้นมาแล้วสิ “เอ่อ คุณวิครับผมคงต้องเข้าประชุมแล้ว ถ้ายังไง ตอนเย็นเจอกันนะครับ แต่ว่าไม่ใช่ที่โรงแรมนี้นะครับ เดี๋ยวผมจะให้คนรถมารับคุณที่โรงแรมนะครับ ตอน 6 โมงครึ่งครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ “ “ค่ะ ถ้ามีอะไรขาด หรือต้องการอะไรเพิ่ม ก็บอกทางพนักงานของเราได้นะคะนายหัว “ “ครับผม ทุกอย่าง โอเคครับคุณวิ ขอตัวอีกครั้งครับ” จากนั้น นายหัวเดชก็เดินออกไปจากห้องอาหารเพื่อไปเข้าประชุม และหลังจากนายหัวหนุ่มเดินออกไปสักพักแล้ว กิ่งกาญก็เดินเข้ามา “ไอ้กิ่ง แกไปไหนมาวะ นานเชียว” “ก็บอกไปห้องน้ำ ว่าแต่ แกอิ่มยัง ถ้าอิ่มแล้ว เช็คบิลและกลับกันเถอะ” “อือ อิ่มแล้ว “ “ถ้าอย่างนั้นก็ไปกันเถอะ “ จากนั้นสองสาวก็เดินออกมาด้านนอก แล้วก็ตรงกับบ้านพัก และมานั่งที่โซฟา กิ่งกาญกำลังพิมพ์งานของเธออยู่นั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าเพื่อน เมื่อเห็นว่าเพื่อนเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนแล้ว เธอก็ต้องขมวดคิ้ว “อะไรของแกว่า ไอ้วิ นั่งยิ้มเหม่อลอย อะไร “ “กิ่งแกว่านายหัวเดชเป็นไง วะ “ “อะไร แกถามทำไม เดี๋ยวก่อนแล้วดูท่าทางแกแบบนี้แล้ว อย่าบอกนะว่าแก สนใจนายหัวเดชอะไรนั่น นะ “ กิ่งกาญถามเพื่อนทันที และเธอก็ได้รับรอยยิ้มส่งกลับมา และตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่า เพื่อนของเธอสนใจ ในหัวเดชแน่นอน แล้ว “เอ้ออย่าบอกว่าใช่ นะ วิ นี่แก สนใจเขาจริงเหรอ แต่ว่าแกจำเรื่องที่ฉันบอกว่า บังเอิญไปขัดจังหวะคู่รัก เขา แสดงบทรักกันเมื่อคืนได้ไหมวะ “ “อือ ทำไมเหรอ “ “ก็ผู้ชายคนนั้น คือ นายหัวเดชนี่ละ “ คำพูดของกิ่งกาญทำให้วิภาหันมามองหน้าเพื่อนรักอีกครั้ง ก่อนจะขมวดคิ้ว “อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ กิ่ง “ “แต่ เขาอาจจะเป็นแฟนกันก็ได้นะ คนเราไม่มีหรอกที่จะมาบังเอิญจูบกัน แบบนั้นแก่เลิกสนใจเขาเถอะ วิ และฉันก็ไม่เข้าใจ ผู้ชายคนนี้จริง ทั้ง ๆ ที่ตัวเองมีแฟนอยู่แล้วทำไมต้องมาหว่านเสน่ห์ให้แกด้วยวะ “ กิ่งกาญเอ่ยบอกเพื่อน และตอนนี้เธอเริ่มจะเป็นห่วงเพื่อนของเธอซะแล้ว เพราะดูท่าทางจะสนใจชายหนุ่มจริง ๆ ซะด้วย “อือ มันคงจะเป็นธรรมดาของคนหล่อหน้าตาดี ที่จะมีคนสนใจเยอะมั้ง กิ่ง แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะไม่ใช่แฟนเขาก็ได้ “ “นี่วิ นี่แก ชอบเขาเข้าแล้วเหรอ “ “อือ ชอบ และตอนเย็นนี้ เราก็มีนัดทานข้าวกัน และฉันก็ตอบตกลงแล้วด้วย” “เอ้ย เอาจริง เหรอนี่ ยัยวิ แต่ฉันบอกแล้วว่าไม่ไป “ “ไม่เป็นไร แกก็ทำงานของแกเถอะ ฉันไปคนเดียวได้ “ “อื่อ แต่แกต้องระวังตัวนะ แต่ก็ยังดีที่ โรงแรมอยู่ใกล้ แถม แกก็ทำงานที่นั่นอยู่แล้ว เขาคงไม่กล้าจะทำอะไรแกหรอก “ “ไม่ใช่ที่โรงแรม “ “อะไรนะ ไม่ใช่โรงแรม แล้วมันที่ไหน แล้วแกไม่กลัวเหรอไอ้วิ แกเพิ่งจะรู้จักเขาเองนะ จะไปกับเขาได้ไง “ “อือ ไอ้กิ่งไม่ต้องห่วง ฉัน สืบมาแล้ว ว่านายหัวเดช เป็นนักธุรกิจหนุ่ม คนดังของสุราษฎร์ และที่สำคัญเขายังโสด ฉะนั้นแกไม่ต้องห่วง “ “แกไปสืบตอนไหน “ “ฉันก็ถามจากลูกน้องในโรงแรมไง ทุกคนรู้จักเขาทั้งนั้น “ “โอ้ย ฉันเชื่อแกเลยไอ้วิ นี่คงจะสนใจเขาจริง ๆ ใช่ไหม “ “ อือ เรียกว่า เปิดโอกาสให้ตัวเอง ได้ทำความรู้จัก ใครสักคนต่างหาก ละกิ่ง “ “ หือ ใช้สำนวนยังกับ ในนิยายเลยนะแก อือ ยังไงแกก็ต้องระวังตัวด้วยนะ และแกอย่าลืม คำพูดของแก ที่ว่า คนไม่ดีมักจะมาในคราบของคนที่เรามองว่าดี อย่าลืม ไอ้วิ” “อือ ไม่ต้องห่วง นะ มันไม่มีอะไรหรอกแค่ทานข้าวเย็นด้วยกัน แค่นี้ ไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องห่วง” เมื่อพูดจบ วิภาก็เดินตัวปลิวเข้าห้องของเธอไปทันที มีเพียงกิ่งกาญที่มองตามหลังเพื่อนไป ด้วยสีหน้ากังวล เพราะเธอกลัวว่า เพื่อนของเธอจะถูกหลอก ให้รักนะสิ แต่ว่าถึงแม้ว่าเธอจะห่วงเพื่อนแค่ไหนเธอก็ไม่สิทธิ์ที่เข้าไปวุ่นวายกับการตัดสินใจของเพื่อนเช่นกันเธอก็คงได้แต่ดูอยู่ห่าง ๆ อย่างเป็นห่วง กิ่งกาญได้แต่บอกตัวเอง ก่อนจะก้มหน้าพิมพ์หนังสือต่อ **************************************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more