ร่างบางยืนทอดอาลัยจนถึงบัดนี้ฝ่าบาทยังไม่เสด็จมาหายังตำหนัก ลมหายใจแผ่วเบาถูกทอดถอนออกมาหลายต่อหลายครั้ง นิลลนามองเงาสะท้อนของตนเอง เธอ... หลงลืมบางสิ่งไป เธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะแสดงความเป็นเจ้าของพระองค์ได้ และที่สำคัญเธอควรตระหนักถึงสถานะตนเอง ฝ่าบาทอยู่สูงเกินเอื้อม ณ เวลานี้ ควรหาทางติดต่อทางครอบครัวเพื่อให้ทุกอย่างมันจบลงเสียที
นาเดียยืนมองเจ้านายตนแล้วหนักใจ ไม่เคยเห็นนางเป็นเช่นนี้มาก่อน หลังจากวันที่ฝ่าบาทเสด็จมาตำหนักอาการพระองค์ทรุดลง พระสนมเองใจแข็งเหลือเกินไม่ยอมเข้าเฝ้าเพื่อเยี่ยม ยังคงอยู่ตำหนักไม่ยอมออกไปไหน แววตาเศร้าหมอง เธอรู้ดีว่าเพราะอะไร แต่หากนางได้รับรู้ว่าโดยปกติแล้วฝ่าบาทไม่เคยปฏิบัติเยี่ยงนี้กับใคร นางจะคิดเช่นไรบ้าง
“เป็นห่วงฝ่าบาทหรือเพคะ” เธอเอ่ยถาม เพราะอยากหาเรื่องพูดคุย และนี้คือคำถามตรงประเด็นที่สุด นิลลนาหันมองแววตาหม่นเศร้า
“นิดหน่อยน่ะนาเดีย แต่ฝ่าบา
