เทพแห่งโชคลาภ
1627 Words
หลายวันต่อมา
Rrr เขมิกาเหลือบตามองหน้าจอโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมา เบอร์นี้ไม่ได้เมมไว้ เธอนึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้มีนัดรับของจึงกดรับสาย
(สวัสดีค่ะคุณพะแนง โทรจากร้านวัสดุก่อสร้างนะคะ)
“ค่ะเอาไปส่งแล้วใช่ไหมคะ”
(ต้องขอโทษคุณพะแนงด้วยนะคะ พอดีว่ารถส่งของเสียกะทันหันค่ะ จะต้องขอส่งเป็นวันพรุ่งนี้ คุณพะแนงสะดวกไหมคะ)
เขมิกาอึ้งไปชั่วขณะ เธอไม่อยากปล่อยทิ้งไว้ข้ามวัน
“เดี๋ยวฉันไปรับเองก็ได้ค่ะ”
(ได้ค่ะคุณพะแนง ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ)
“ไม่เป็นไรค่ะ”
เขมิกาเอากระเป๋ามาสะพายและเดินออกไปเอาอุปกรณ์ช่างของพ่อมาด้วย เธอเดินออกมาจากบ้านก็เห็นบิดากลับมาจากสวนพอดี
“ยิ้มแบบนี้มีไรพะแนง” เดชาเอ่ยออกมาอย่างระแวง รอยยิ้มลูกสาวออดอ้อนแปลก ๆ เขาคิดว่าลูกกำลังจะทำอะไรแผลง ๆ อีกแน่
“ขอยืมรถซาเล้งหน่อยสิพ่อ”
“รถแกก็มี” รถมอเตอร์ไซค์คันเก่าของเดชาที่เขมิกาใช้อยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร เมื่อเช้ายังเห็นขี่ไปตลาดอยู่เลย
“พะแนงจะเอาไปขนของ ขอยืมหน่อยนะพ่อ”
“ของอะไร” เดชาหรี่ตาจ้องหน้าลูกสาวราวกับจะจับผิด
“เอาน่า ขอยืมหน่อยนะ รับรองว่าเป็นเรื่องดีจ้ะ”
เดชาถอนหายใจและเห็นว่าฝนตั้งเค้าแล้ว เขากลัวว่าลูกสาวจะไม่ทันฝนหากเขามัวแต่ถาม เดชาจึงยื่นกุญแจให้กับเขมิกา
“ขอบคุณจ้ะพ่อ”
เขมิการีบขี่ออกไปได้ยินเสียงพ่อตะโกนตามหลังมา
“ขี่ช้า ๆ หน่อยสิพะแนงเอ้ย!!!”
ตอนนี้ก็ไม่ได้ขี่เร็วสักหน่อย แค่พุ่งตัวออกจากบ้านเฉย ๆ หญิงสาวเถียงพ่อในใจแล้วรีบบิดไปที่ร้านวัสดุก่อสร้าง เธอมารับหลังคาเมทัลชีทที่สั่งไว้ พนักงานขนใส่รถซาเล้งให้ เขมิกาก็รีบบิดกลับไปแถวตลาดโดยเร็ว
สายลมพัดแรงโต้กับแผ่นเมทัลชีทตอนที่ใกล้ถึงบ้านเด็ก ๆ และยายบอดที่เธอเข้ามาช่วยดูแล ลมแรงมากจนพัดเอาหลังคาปลิวไปตกคูน้ำ
“ตายแล้ว” เขมิการีบจอดซาเล้งแล้วมองแผ่นหลังคาที่ตกลงไป
หนุ่มหน้าฝรั่งที่กำลังขี่มอเตอร์ไซค์กลับมาจากตลาดมาเจอเข้า เห็นผู้หญิงตัวเล็กที่จอดรถซาเล้งแล้วเดินไปยืนอยู่ที่หน้าคูน้ำ เขาจำได้ว่าเธอคือคนที่เคยช่วยซ่อมมอเตอร์ไซค์ให้ เขาก็เลยจอดแล้วเดินเข้าไปหา
“มีอะไรให้ผมช่วยไหม” คาร์เตอร์เอ่ยถามเห็นเธอกำลังจะลงไปเก็บแผ่นหลังคาในคูน้ำ
“คุณนั่นเอง” เขมิกาจำเขาได้ หลังจากวันนั้นที่ได้ช่วยซ่อมมอเตอร์ไซค์ เธอก็ได้เจอเขาบ้างเป็นบางวันจนคุ้นหน้ากันแล้ว
“พอดีลมพัดแรงแล้วแผ่นหลังคาปลิวน่ะค่ะ”
“โอเค เดี๋ยวผมเก็บให้ครับ” เขาตัวสูงแขนขายาวเอื้อมหยิบได้ง่ายกว่าเธอ
คาร์เตอร์เอาแผ่นเมทัลชีทที่เก็บได้มาวางซ้อนกัน เขมิกามองหาหินก้อนใหญ่เพื่อที่จะวางทับไม่ให้ปลิวอีก
“เดี๋ยวผมไปด้วย ผมจะได้ช่วยคุณเอาลงจากรถ” คาร์เตอร์เอ่ยออกมาเพราะอยากมีโอกาสช่วยเธอบ้าง จากวันนั้นเขาก็ยังไม่ได้ตอบแทนเธอเลย
เขมิกาพยักหน้ารับเธอไม่มีเวลาตัดสินใจนาน ตกลงให้เขาขี่ตามไปจะได้ช่วยกันเอาหลังคาไปซ่อมแซมบ้านให้ยายตาบอด เข้าหน้าฝนฝนก็ตกอยู่แทบทุกวัน หลังคาบางส่วนที่บ้านยายรั่ว ทำให้น้ำฝนหยดลงมาจนบางคืนแทบไม่ได้นอน
‘นี่บ้านของเธอเหรอเนี่ย’ คาร์เตอร์นึกในใจขณะที่มองบ้านหลังเล็กด้วยความเวทนา
เขาช่วยเขมิกาขนแผ่นหลังคาลงจากรถ ส่วนเขมิกาปีนขึ้นไปบนหลังคา เธอรีบจัดการมุงหลังคาใหม่ทันที เพื่อไปแทนที่ส่วนที่ผุพังได้ทันก่อนที่ฝนจะตก
หญิงสาวปีนลงมาแล้วปาดเหงื่อ เธอรีบแทบแย่หากไม่ทันยายและเด็ก ๆ ก็จะอยู่อย่างลำบาก
“พะแนงมุงหลังคาให้ใหม่แล้วนะจ๊ะยาย ไม่ต้องทนอยู่แบบที่ต้องคอยลุกมารองน้ำกันแล้วนะ”
“ขอบใจมากนะพะแนง ขอบใจจริง ๆ” ยายตาบอดหันไปทางต้นเสียงแล้วเอ่ยออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ เด็ก ๆ ดีใจกันใหญ่ที่ได้หลังคาแผ่นใหม่มาแล้ว
“ขอบคุณมาก ๆ นะคะที่ช่วยฉัน” เขมิกาพูดกับหนุ่มฝรั่งที่เพิ่งเจอกัน เขาช่วยส่งแผ่นหลังคาขึ้นไปให้ และเอาแผ่นหลังคาเก่าที่เธอถอดออกมาไปวางกองรวมกันจนเรียบร้อย
“ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงเก่งเพราะคุณต้องดูแลเด็ก ๆ และยายที่ป่วยด้วยนี่เอง คุณเก่งมากครับ ผมทึ่งในตัวคุณมาก”
“ขอบคุณนะคะ” เขมิกาเอ่ยออกมาด้วยความงุนงง ยายไม่ได้ป่วยสักหน่อย ยายแค่ตาบอดอย่างเดียวแต่สุขภาพอื่น ๆ ไม่ได้เป็นอะไรสักอย่าง
“รีบกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไม่ทันฝน”
“ครับ” คาร์เตอร์รีบขี่มอเตอร์ไซค์กลับออกไป
เขมิกาหันไปลายายและเด็ก ๆ ก่อนที่จะขี่ซาเล้งของตนเองกลับบ้านอย่างรีบเร่ง ทว่าไม่ทันเสียแล้ว ฝนตกลงมาอย่างหนัก และคิดว่าหนุ่มฝรั่งก็ไม่น่าจะทันฝนเช่นกัน เพราะเมื่อกี้เธอยังเห็นเขาขี่อยู่ข้างหน้า
คาร์เตอร์ตัวเปียกชุ่มเขาจอดมอเตอร์ไซค์แล้วรีบเข้าห้อง เขาอยากรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ทว่าเครื่องทำน้ำอุ่นที่ห้องก็ดันเสีย เขาเช็ดตัวให้แห้งจะได้ลดความหนาวเย็นลงและโทรไปแจ้งกับเจ้าของรีสอร์ตให้มาดูเครื่องทำน้ำอุ่นให้หน่อย
Rrr เขมิกากลับมาถึงบ้านก็มีสายเรียกเข้ามาทันที หญิงสาวเห็นว่าเพื่อนสนิทโทรมา เธอก็รีบรับสายก่อนที่จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
(พะแนงฝนหยุดแล้วช่วยมาดูเครื่องทำน้ำอุ่นให้แขกของฉันหน่อยสิ ตอนนี้พ่อไม่อยู่อะ ฉันก็ทำเองไม่เป็น)
“โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบไปเลย” เขมิการู้ว่าแขกที่มาพักในรีสอร์ตของเพื่อนคือฝรั่งหนุ่ม เพราะตอนนี้ที่รีสอร์ตมีแขกแค่คนเดียว เธอกลัวว่าเขาจะเป็นไข้เพราะเมื่อสักครู่ก็เปียกฝนไปด้วย
เขมิกาเอาเสื้อผ้าชุดใหม่ใส่ถุงไปด้วย ตอนนี้ฝนยังตกอยู่เธอเลยยังไม่เปลี่ยนเพราะขี่ออกก็ต้องเปียกอีก เธอเลยจะไปเปลี่ยนที่รีสอร์ตแทน
หญิงสาวไม่รอให้ฝนหยุดตามที่เพื่อนบอก เธอฝ่าสายฝนมาถึงรีสอร์ตของเพื่อนสนิท เธอรู้เลขห้องจากเพื่อนมาแล้วจึงเดินไปที่ห้องนั้นทันที กดกริ่งไปหนึ่งทีแล้วยืนรอที่หน้าห้อง
คาร์เตอร์เปิดประตูออกมาก็แสดงความตกใจผ่านทางสีหน้า เขาไม่คิดว่าคนที่จะมาซ่อมให้คือคนที่เขาเพิ่งไปช่วยซ่อมหลังคามา
เขมิกาเองก็ตกใจเพราหนุ่มฝรั่งใส่กางเกงขาสั้นแค่ตัวเดียว ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ เผลอมองซิกซ์แพ็กแน่นหนั่นของเขา น่ากินชะมัด! เธอคิดในใจ
คาร์เตอร์เห็นว่าคนที่มาซ่อมเป็นผู้หญิง เขารีบเอาเสื้อมาสวมแล้วอนุญาตให้เขมิกาเข้ามาด้านใน
“คุณอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องผมได้เลยนะครับ” เขาเห็นว่าเธอเอาเสื้อผ้ามาด้วย ก็เลยอนุญาตให้เธอใช้ห้องน้ำด้วยเลย
“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันขอแค่เปลี่ยนเสื้อผ้าก็พอค่ะ เดี๋ยวขี่กลับไปก็ต้องเปียกฝนอีกอยู่ดี”
“คุณรอให้ฝนหยุดตกก่อนค่อยกลับก็ได้ครับ”
คาร์เตอร์ฟังแล้วเห็นใจเธอมากที่ต้องออกมาทำงานทั้งที่ฝนตก หากหารถสักคันมาไว้ให้เธอใช้ก็คงดี เธอจะได้ไม่ต้องตากฝนมาทำงานแบบนี้
“ไม่เป็นไรค่ะ ดูท่าฝนจะยังตกอีกนาน ฉันรีบทำแล้วจะรีบกลับไปอาบน้ำที่บ้านดีกว่า”
เขมิกาเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เธอรีบซ่อมเครื่องทำน้ำอุ่นให้จนเสร็จ เดินออกจากห้องน้ำมาก็เจอเขานั่งรออยู่ที่ปลายเตียง
“ฉันซ้อมเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ใช้ได้แล้ว”
“ขอบคุณมากครับ คุณแน่ใจนะว่าจะไม่รอให้ฝนหยุดก่อน”
เขมิกาคลี่ยิ้มแทนคำตอบแล้วเดินออกมาจากห้อง เธอเห็นมอเตอร์ไซค์จอดอยู่ที่หน้าห้องก็เลยเอาโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปทะเบียนไว้ แล้วหันไปถ่ายเลขห้องเก็บไว้ด้วยกันลืม
เธอคิดว่าจะลองเอาเลขพวกนี้ไปแทงหวยในงวดที่ใกล้มาถึง หญิงสาวขี่กลับมาที่บ้านอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเปิดรูปดู คราวก่อนที่เธอช่วยซ่อมรถมอเตอร์ไซค์ ครั้งนั้นเธอก็ลองซื้อเลขทะเบียนรถฝรั่งเอาไว้ ปรากฏว่าออกสามตัวตรง!
ถ้างวดนี้ออกอีก เขาจะต้องเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภของเธอแน่ ๆ
- Writer
