เลขศาสตร์

1548 Words

“กรี๊ดดดดดด” เดชาและนพนภาสะดุ้งโหยง ลูกสาวคนโตกรี๊ดเสียงดังลั่น บ้านข้าง ๆ ก็ชะโงกหน้ามาดูด้วยความเป็นห่วง เขมิกากรี๊ดดังขนาดนี้เป็นอะไรหรือเปล่า เสียงกรีดร้องเงียบลง หญิงชายวัยกลางคนคิดว่าคงไม่มีอะไร นอกจากเสียงกรี๊ดก็ไม่ได้มีเสียงโวยวายอะไรด้วย เดชาจึงถางหญ้าข้างบ้านต่อ ส่วนนพนภาก็หั่นผักเตรียมไว้สำหรับกับข้าวมื้อเย็น “กรี๊ดดดดดด” ผ่านไปอีกสักพักเสียงกรี๊ดของเขมิกาก็ดังขึ้นมาอีก นพนภาสะดุ้งจนมีดเกือบบาดมือ “อะไรวะนังพะแนง เอ็งจะร้องอะไรนักหนา” นพนภาใจหายใจคว่ำ ตะโกนเข้าไปในบ้านแต่คนข้างในไม่ได้ยิน “นังพะแนงมันเป็นอะไร” ป้าข้างบ้านชะเง้อมองมาอีกครั้ง เสียงร้องของเธอโหยหวนจนไม่แน่ใจว่าเจ็บปวดหรือยังไงกันแน่ เดชาและนพนภาหันมองหน้ากัน กรีดร้องเสียงดังถึงสองครั้งคงต้องมีอะไร จึงเดินไปที่ห้องของลูกสาว เคาะประตูเรียกก่อนแล้วหมุนลูกบิดเปิดเข้าไป “เป็นอะไรของเอ็ง ร้องอะไรเสียงดังจนชาวบ้านชาวช่องแตกตื่นไปหมด” เดชาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ทว่าคนที่กรีดร้องเสียงแหลมกับยิ้มแย้มชื่นมื่น “ไม่ได้เป็นอะไรจ้ะพ่อ” “แล้วเอ็งกรี๊ดทำไม ตกอกตกใจกันหมด” นพนภาขมวดคิ้ว เธอสะดุ้งจนมีดเกือบบาดมือ คนข้างบ้านก็พานจะเป็นห่วง “พะแนงถูกหวยจ้ะแม่ ถูกทั้งสองตัวล่างและสามตัวตรง ๆ เลยแม่” เขมิกาเอาโพยหวยที่ซื้อมาให้แม่ดูด้วยความดีใจ สีหน้าของเธอปลื้มปริ่มที่ถูกหวยเต็ม ๆ แบบนี้ “แม่ก็นึกว่าเรื่องอะไร เสียงกรี๊ดแกดังจนป้าบ้านข้าง ๆ ชะเง้อมอง” นพนภาดูโพยแล้วส่งคืนไม่ได้ยินดีกับลูกสาว เพราะยังขุ่นเคืองที่กรีดร้องเสียงดังแบบนั้น “แหะ ๆ ขอโทษจ้ะ” เขมิกายิ้มแห้งเธอยกมือไหว้พ่อแม่ที่ทำให้ต้องเป็นห่วง เดชาและนพนภาคล้อยหลังไปออกจากห้องไป เขมิกากระโดดขึ้นบนเตียงไปนอนดีดดิ้นเธอเอาโพยหวยมากอดไว้ และนึกถึงเจ้าของเลขเด็ด “พ่อฝรั่งขี้นกเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภฉันจริง ๆ” งวดก่อนก็ถูกสามตัวตรง งวดนี้ก็ถูกอีกแล้ว งวดหน้าจะต้องหาทางเข้าใกล้อีกเธอจะได้เลขเด็ดมาอีก! แววตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เรื่องหวยเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องตามล่าหาเลขเด็ดมาจนได้ มือเรียววางโพยลงแล้วเอาโทรศัพท์มาโทรหาเพื่อนรักที่เป็นเจ้าของรีสอร์ต (ฮัลโหล) ปลายสายเอ่ยเสียงหวาน “ฮัลโหลกานดา ฉันถูกหวยด้วยแก ถูกทั้งสองตัวล่างและสามตัวบนแบบตรง ๆ เลย” ความดีใจมันเต็มอกจนต้องเล่าให้เพื่อนฟัง (ดีใจด้วยแก แบบนี้จะเลี้ยงอะไรฉันดี) กานดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้าแหย่ แต่ปกติถ้าเขมิกาถูกหวยก็จะเลี้ยงข้าวสักมื้อ อาหารตามสั่งหรือส้มตำรสเด็ด “แกเลือกเลย” (ส้มตำแซ่บ ๆแล้วกัน เย็นนี้เลยไหม) “ได้เลย ที่ร้านเดิมนะ” (โอเค) “ฉันมีอีกเรื่องที่จะบอกแก ฝรั่งที่พักในรีสอร์ตของแก เขาคือเทพเจ้าแห่งโชคลาภของฉันเลยล่ะ” (ยังไงเหรอ) น้ำเสียงของกานดาเจือความแปลกใจ ทำไมถึงเรียกลูกค้าของเธอว่าเทพเจ้าโชคลาภ “ฉันเคยช่วยซ่อมมอเตอร์ไซค์ให้เขา เลยซื้อเลขทะเบียนรถเขาก็ถูกสามตัวเลย แล้วเมื่อวันก่อนฉันไปซ่อมเครื่องทำน้ำอุ่นให้ ฉันก็ซื้อเลขห้องและเลขทะเบียนรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่หน้าห้องเขา ฉันก็ถูกอีก ขนลุกเลยเนี่ย” ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหนุ่มฝรั่งคนนี้จะให้โชค (งวดต่อไปแกบอกเลขฉันบ้างสิ) กานดาอยากซื้อตามบ้าง เผื่อว่าเธอจะถูกเหมือนกับเพื่อน “ได้เลย แต่ถ้าห้องของฝรั่งคนนั้นมีอะไรที่ต้องซ่อม แกต้องเรียกฉันนะ หรือว่าจะให้พาไปไหนมาไหนก็บอกฉันนะ ฉันจะไปเอาเลขจากเขา” (โอเค ไม่มีปัญหา) “ขอบคุณจ้ะเพื่อนรัก” เขมิกาเอาโพยมาดูอีกครั้ง เธอถูกแค่ไม่กี่บาทเพราะซื้อน้อย เธอตามซื้อหลายเลขรวมแล้วก็ใช้ทุนไม่น้อยเลย แต่แค่นี้ก็ทำให้เธอได้รู้แล้วว่าเขามาให้โชค งวดหน้าเธอจะทุ่มกับเลขของฝรั่งขี้นกมากกว่านี้! หญิงสาวนึกขึ้นได้ว่ามีงานที่ต้องเคลียร์อยู่ เธอมัวแต่ดีใจจนลืมงานของตนเอง รีบลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วมานั่งที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ทำงานจนเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินลงไปข้างล่าง “พะแนงมาหาพ่อหน่อยสิ” เขมิกากำลังจะออกไปหากานดา เธอได้ยินเสียงบิดาเรียกจึงเดินเข้าไปหา “เกื้อเขาโทรมาบอกพ่อว่าเมื่อวันก่อนพะแนงไปซ่อมเครื่องทำน้ำอุ่นให้ที่รีสอร์ตเหรอ” “ใช่จ้ะ” เขมิกาคลี่ยิ้มด้วยความภูมิใจ ทว่าสีหน้าของเดชากลับมีความกังวลใจอยู่ “ทำไมถึงต้องไปทำงานแบบนี้ล่ะ นั่นมันเป็นงานของผู้ชายนะ” “ผู้หญิงก็ทำได้จ้ะพ่อ เพราะพะแนงมีพ่อเป็นไอดอล พ่อสอนอะไรมาพะแนงจำได้หมดเลย พะแนงถึงได้ทำได้ไงจ๊ะ” เขมิกาเอ่ยออกมา ไม่ว่าจะซ่อมอะไรเธอก็ทำได้ทั้งนั้น แอร์เสีย พัดลมเสีย ไปจนถึงรถยนต์ เธอก็ซ่อมได้หมด เดชาภูมิใจในตัวลูกสาวที่จำคำสอนของเขาจนสามารถทำออกมาได้ดี ทว่าพอคิดว่าลูกต้องไปทำงานหนักเพื่อแลกกับเงิน รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าก็จางหายลง “บ้านเรามีกินมีใช้อยู่แล้ว พะแนงไม่ต้องไปทำอะไรแบบนี้หรอก” เดชาเป็นห่วง เพราะเห็นว่าตากฝนไปซ่อมเครื่องทำน้ำร้อนอีกก็กลัวลูกสาวจะไม่สบาย เขมิกาคลี่ยิ้มแต่ไม่ได้รับปากว่าจะเลิกทำอีก เพราะที่เธอทำนั้นไม่เคยรับเงินสักครั้งเลย เวลาที่รีสอร์ตมีอะไรชำรุด เธอไปซ่อมให้ฟรี ๆ อาจจะมีบางทีที่กานดาเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำบ้าง หลายวันต่อมา เสียงพัดลมดังแปลก ๆ คาร์เตอร์มองพัดลมตั้งโต๊ะที่พอกดเปิดแล้วตะแกรงสั่นแปลก ๆ อีกทั้งยังเสียงดังจนกลัวว่ามันจะหลุดออกมา เขากดปิดพัดลมแล้วกดโทรไปแจ้งกับเจ้าของรีสอร์ต กานดาจะเอาพัดลมเครื่องใหม่ไปให้ แต่นึกถึงคำพูดของเพื่อนสนิทขึ้นมาได้เสียก่อน หญิงสาวเอาโทรศัพท์ออกมาต่อสายหาทันที (ฮัลโหล) “พะแนงแกว่างไหม” (ว่าง มีอะไรเหรอ) เขมิกาเพิ่งเสร็จจากงานพอดี ตอนนี้เธอเลยว่างไม่ต้องทำอะไร “แกช่วยมาซ่อมพัดลมให้แขกที่รีสอร์ตหน่อยสิ” (แขก ฝรั่งใช่ไหม) “ใช่ แกมาซ่อมให้หน่อย” (โอเค แกรอแป๊บนึง) เขมิกาวางสายจากเพื่อนสนิท เธอรีบเอากระเป๋ามาสะพายและหยิบกุญแจรถวิ่งลงไปจากชั้นสอง พ่อแม่จะเรียกไว้ยังไม่ทัน เรื่องโชคลาภเธอจะไม่รีรออะไรทั้งนั้น หญิงสาวบิดรถพุ่งออกจากบ้าน ไม่กี่นาทีก็มาจอดที่รีสอร์ตของกานดา เธอและเพื่อนสนิทยิ้มให้กันอย่างมีความหวัง มาซ่อมครั้งนี้จะต้องได้เลขเด็ดติดไม้ติดมือกลับไป! กานดาตามเขมิกาไปที่ห้องของคาร์เตอร์ เธอกดกริ่งเรียกสักครู่หนุ่มฝรั่งก็เปิดประตูให้ คาร์เตอร์มองเขมิกาด้วยความแปลกใจ ผู้หญิงคนนี้อีกแล้วเหรอ ปกติจะเป็นบิดาของกานดาที่เข้ามาซ่อมเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ “พัดลมพังเหรอคะ” เขมิกาเอ่ยถาม คาร์เตอร์พยักหน้าแล้วยกพัดลมมาวางที่หน้าห้อง “มันเสียงดังมาก” คาร์เตอร์เอ่ยออกมาแล้วกดเปิดให้เธอดูอาการ “แป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวฉันซ่อมให้” เขมิกานั่งขัดสมาธิลง เธอรื้อชิ้นส่วนของพัดลมออกแล้วซ่อมให้ด้วยท่าทางทะมัดทะแมงราวกับชำนาญในด้านนี้ “เธอเก่งมากเลยนะครับ ซ่อมได้ทุกอย่างเลย” คาร์เตอร์พูดกับกานดา เขาชื่นชมเขมิกาที่สามารถซ่อมได้ทุกอย่างไม่ว่าจะชิ้นเล็กหรือใหญ่ “ค่ะ เธอเก่ง ให้ทำอะไรก็ทำได้หมดเลย” “เธอเรียนจบด้านไหนมาเหรอครับ” กานดายิ้มอ่อนให้กับคำถามของหนุ่มฝรั่ง “เรื่องนี้ทุกคนก็สงสัยเหมือนกันหมดค่ะ แต่อย่าไปถามเธอเชียวนะคะ เพราะเธอมีคำตอบเดียวคือเลขศาสตร์ค่ะ” “เลขศาสตร์?” สีหน้าของคาร์เตอร์งุนงง “หมายถึงคณิตศาสตร์ใช่ไหมครับ” เขาถามกลับ กานดายิ้มแทนคำตอบ เธอไม่แก้ข่าวให้ว่าเลขศาสตร์ที่พูดถึงนั้นคือหวยต่างหาก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more