เขมิกาเห็นว่ามีคนมุงกันอยู่ เธอก็เลยเดินเข้าไปดูด้วย เธอก็เป็นชาวบ้านคนหนึ่งที่อยากรู้เรื่องของคนอื่น แต่พอเห็นน้องสาวตนเองเธอก็เบิกตาโตด้วยความตกใจ เพิ่งจะทะเลาะกันไปเมื่อวาน แต่ดูเหมือนแก้วจะไม่สำนึกยังจะไปเอาของใช้ของเธอมาอีก
“ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ เราก็เจอกันหลายครั้งแล้วนะ”
“ผมเจอคนในตลาดบ่อยกว่าคุณอีก ตลาดเป็นที่สาธารณะใครไปใครมาเป็นเรื่องปกติ ถามหน่อยว่าคนที่นี่มีใครไม่เคยเจอผมบ้าง” คาร์เตอร์เอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“เจอบ่อยเจอแทบทุกวันเลยนังแก้วเอ๊ย” ลุงแม้นเขียงหมูเอ่ยขึ้นมา
“ฝรั่งคนนี้มาบ่อย แล้วก็จะเปลี่ยนร้านไปเรื่อย ๆ คงจะหาของกินที่ถูกปากอยู่ แกมโนอะไรของแกน่ะนังแก้ว” แม่ค้าข้าวหมูแดงเอ่ยขึ้นมา เธอสังเกตว่าฝรั่งขี้นกคนนี้ยังไม่เจอร้านที่ถูกปากเพราะเปลี่ยนร้านอาหารไปเรื่อย
แก้วอึ้งไปชั่วขณะ เธอโดนฉีกหน้าซ้ำอีกครั้งจนไม่รู้จะกู้สถานการณ์นี้ยังไงให้มันดีขึ้น หญิงสาวพยายามฝืนยิ้
