เขมิกาไปรับข้าวที่สั่งไว้หลายกล่อง ฝนก็ดันตกลงมาอย่างหนักจนเธอต้องรอให้ฝนซาก่อน เธอตากฝนมาหลายวันจนรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว
พอฝนเบาลงแล้วเธอก็ขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาในหมู่บ้าน แจกข้าวให้กับชาวบ้านที่ไม่ค่อยมีเงิน พวกเขาจะได้อิ่มท้อง
คาร์เตอร์ขี่มอเตอร์ไซค์ผ่านมา เขาเห็นกลุ่มคนมายืนรวมกันอยู่ เขาจึงจอดดูด้วยความสงสัย ถึงได้เห็นว่าเป็นเขมิกาที่กำลังแจกข้าวกล่องอยู่ และหญิงสาวก็เดินไปเยี่ยมบ้านใกล้เคียง
ชายหนุ่มย่นคิ้วเข้าหากัน เพราะเขารู้สึกว่าสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เขาคอยมองไม่วางตา จนเธอเดินกลับมาที่รถมอเตอร์ไซค์ ท่าทางเหมือนจะทรงตัวยืนไม่อยู่
“เป็นอะไร” คาร์เตอร์เอ่ยพึมพำ เขาขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไปหา แต่ยังไม่ทันถึงตัวเธอก็ล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น
คาร์เตอร์จอดมอเตอร์ไซค์แล้วเข้าไปประคองร่างเล็ก ตัวเธอร้อนอย่างกับเปลวไฟ หน้าตาก็ซีดเผือด ไม่สบายแบบนี้ยังออกมาแจกข้าวอีก
“คุณ...” เขมิก
