Akin Lamang Ang Pag-ibig Mo (Tierra Fuego Series 1)

CHAPTER 2: Night With A Stranger

KUNOT-NOO, nang matanggap ni Vladimir, ang ipinadalang mensahe sa kanya ni Almira, kakatapos niya pa lang maglinis ng kaniyang katawan kaya lumabas siya ng banyo.

His topless, basa pa ang kaniyang buhok kaya tumutulo mula roon ang iilang butil ng tubig. Sa mga sandaling ito ay nasa isang birthday party si Almira, kasama nito sina Bartolome, at Mylene.

Habang abala siya sa pagtitipa mula sa kanyang cellphone ay bumukas ang pintuan ng kuwarto niya bagay na ikinaangat niya ng mukha at kunot-noo nang makita niyang si Bridgette, ang pumasok. Suot nito ang kulay pulang roba, manipis at panigurado niyang konting galaw lamang nito ay mababaklas ang tali ng suot nito.

Sinasamantala ng babaeng ito ang kahinaan niya bilang isang lalaki ngunit, hindi siya gagawa ng ikakasira ng pangako niya sa nobya.

He clenched his jaw, “What do you think you're doing, Bridgette?” Anas niya ngunit, may kakapalan ng mukha ang babae at nagpatuloy lamang sa paglapit sa kinaroroonan niya.

“Why? Don't you like what I'm wearing? Come on, Vlad, don't stop what your body really wants,” anito at kusang inilapit ang sarili sa kaniya.

Bridgette started to undress her dress but he stopped her. Bahagyang lumuwag ang suot nitong roba at lumantad ang kulay pulang bra nito.

“Stop it now, Bridgette! Ilang beses ko bang sasabihin, I can't love you again. . . please, stop doing this!” awat niya mula sa pagbabalak paghubad ni Bridgette.

Tila nainsulto si Bridggete, heto siya ang klase ng babae na sumusuko.

“Vlad, I can satisfy you. I can give you what Almira's didn't gave you. . . I'm all yours Vladimir,” pausal ani Bridgette at bago pa man makapagsalita si Vladimir, ay kaagad nitong siniil ng halik ang binata at mabilis kumilos ang mga kamay nito.

Ngunit, naging maagap si Vladimir, at kaagad nitong napigilan ang pagtatangkang paghubad sa kanya ni Bridgette. Patulak niya itong inilayo mula sa kaniya.

“Get out!” namumula ang mukhang singhal niya rito dahil, sa galit na nadarama.

“Vlad,” nahintakutan sambit ni Bridgette.

“I said, get out!” muling tumaas ang boses ni Vladimir, at dahil sa inis niya at pag-init ng ulo ay hinatak niya at kinaladkad papalabas si Bridgette.

Halos itulak niya ito papalabas at kulang na lamang ay matanggal ang braso nito. Nangangalit ang mga matang tinapunan niya ito ng tingin ngunit mas pinili niyang respetuhin pa rin ito.

“Don't you ever go near me, Brigg. . . dahil sa oras na gawin mo ulit ito baka masaktan na kita! Please know your limits!” nagngangalit ang bagang wika niya pagkatapos ay sinarhan niya ito ng pinto.

Nanginginig naman ang labing napakuyom ng kamao si Bridgette dahil, sa inis nito at pagkapahiyang nadarama. Dali-dali niyang inayos ang sarili at mabilis na pinahiran ang luhang nagbabantang malaglag mula sa kaniyang mga mata ‘tsaka nakataas noo na tinalikuran ang nakasarang pintuan ng kuwarto ni Vladimir.

———

SAMANTALA, maingat at dahan-dahang inihiga ng estranghero si Almira, sa napakalambot na kama nito, ‘tsaka pinasadahan niya ng tingin ang kabuuan nito habang hinahaplos-haplosan niya ang malambot na mukha ng dalagang mahimbing mula sa pagkakatulog.

He wears his evil smile.

Umupo ito sa gilid ng kama at hindi inalis ang kaniyang mga mata sa kabuuan ng dalaga.

“Lucky to have you tonight. Hindi mo alam kung paano ako nagpigil dahil sayo Carmela,” naisatinig ng estranghero at nagdahan-dahan niyang pinadausdos pababa ang kaniyang daliri sa makinis na mukha ng dalaga.

He started to undress his suit, iniisa-isang binabaklas ang pagsara ng butones sa suot niyang damit hanggang sa lumantad ang malapad at matipuno nitong dibdib. Pumaibabaw siya sa dalaga ‘tsaka tinitigan ito nang maigi.

He smirked while rubbing his lower lip. He damn wanted her, he can smell the scent of her breath at nagbigay dahilan iyon para gawaran niya ito ng mariing halik sa labi. Gumalaw ang kama nang kumilos at gumalaw ang katawan ng dalaga saka bahagyang tumagilid habang nakapikit pa rin ang mga mata nito.

Muling sumilay sa labi ng lalaki ang ngiting pagnanasa nang lantaran nitong makita ang maputing hita ng dalaga dahil, bahagyang umangat ang suot nitong nightgown. Napahagod siya sa kaniyang ibabang labi at nakagat ito.

With a careful moves, he gently touch the girl’s cleavage,

pakiramdam niya ay may kuryenteng dumaloy mula sa kaniyang mga kaugatan. Napapikit siya ng mata dahil sa kakaibang init na kaniyang nararamdaman saka paunti-unti nitong hinuhubaran ng kasuotan ang dalaga habang ito ay mahimbing pa rin mula sa pagkakatulog.

“It's your fault why I did this to you. You made me f*cking monster, Carmela. Bakit hindi ako ang pinili mo, bakit pa siya ang minahal mo?” naiusal nito at gigil na gigil.

He kissed her roughly, wala siyang pakialam kong hindi kanais-nais ang paraan niyang ginawa.

“I won't share what's mine, Mela. You know how I loved you,” naiusal niya sa gitna ng panghahalik niya sa makinis at maputing leeg ng dalaga.

Humihimas ang malilikot nitong mga kamay habang ginagawaran niya ng kaunting halik ang labi nito patungong leeg. Bumaba ang kaniyang halik sa dibdib ng dalaga, at walang kahirap-hirap nitong tinanggal ang lock ng bra nito kung kaya't lumantad sa kaniyang harapan ang maumbok at tayong-tayong dibdib ng dalaga.

Katamtaman ang laki niyon at kulay rosas ang mga ito, natatakam siyang gawaran iyon ng mga halik. Nilaro-laro niya muna ito at minamasahe. Napangisi siya ng bahagya nang umangat ang katawan ng dalaga, nag-iba ang ekspresyon sa mukha nito na alam niyang nagugustuhan nito ang kanyang ginagawa.

Humalinghing ang dalaga dahil sa sensasyong ipinadama niya rito. Magkahalong kiliti, bagay na ikinangisi niya ng nakakaloko.

“Did you like it? You like it huh?” tila hibang niyang tanong dito na kahit walang ibang pagtugon ang dalaga kundi ang mga halinghing nito bagay upang ipagpatuloy niya ang ginagawa.

Dahan-dahan niyang dinilaan ang kabilang dibdib nito at sinipsip iyon dahilan upang umawang ang bibig ng dalaga habang kunot-noo ngunit, nanatiling nakapikit ang mga mata nito.

He touches it gently,

hanggang umabot ang paghagod niya sa pagitan ng hita ng dalaga. He touch the sensitive part of her, humahagod ang kaniyang makasalanang kamay at dumadama ito hanggang sa ipasok niya ang isang daliri sa kalooban ng dalaga.

Napaka-init nito at makipot pa. Alam niyang nasaktan ang dalaga bagay na ikinatitig niya sa maamong mukha nito.

He smiles devilishly.

He so sure,

na wala pang nakagalaw doon.

“D@rn! You make me feel heaven. . . my sweet cucumber, and I promise. I give you all my soul,” naibulong niya sa may punong tainga ng dalaga at ninanamnam niya ang paglabas-masok ng kaniyang daliri sa kalooban nito.

Kumawala sa bibig ni Almira, ang halinghing at napapakapit nang mariin mula sa sapin ng hinihigaan nito dahil sa kakaibang nararamdaman. Hindi nito alam ang gagawin dahil na tila may kung anong gustong kumawala mula sa kaniyang puson. Nanginginig ang kalamnan niya maging ang kaniyang mga tuhod dahil sa sarap. Tila maiihi na rin siya dahil sa ginagawa ng sinumang iyon. Hanggang sa hindi na niya napigilan ang paglabas ng kaniyang katas at halos tumirik ang kaniyang mga mata dahil naabot niya ang rurok ng kaligayahan.

Nanlalabo ang kaniyang mga mata nang tinitigan niya ang lalaking pumaibabaw sa kaniya. Nakangisi ito habang nakatitig sa mga mata niya.

And it reminds him of Vladimir.

“Vlad?” tanging naisatinig niya.

Napangiti ang estranghero saka ginawaran siya nito ng halik sa labi.

He desperately owns her. Trust his inside and make her moan.

Napakagat-labi si Almira, kinakaya ang sakit na may pinaghalong kakaibang sarap. Kumawala ang iilang butil ng luha niya ngunit, nagugustuhan niya ang ginagawa ng kaniig. Hanggang sa kapwa nilang naabot ang rurok ng kaligayahan at parehong bumagsak ang mga hubad nilang katawan.

Sandali lang ay hinahatak na ng sobrang antok si Almira, kung kaya't hinayaan niyang ikulong siya ng binata sa mainit nitong mga bisig.

NAGISING kinabukasan si Almira, na walang saplot sa kaniyang katawan at parang minartilyo rin ang kaniyang ulo dahil, sa sobrang sakit nito. Lalo niyang ikinatakot ay dahil pati maselang bahagi ng kaniyang katawan ay masakit din. Bigla niyang naalala ang nangyari kagabi. Pinagsamantalahan siya ng isang estranghero, na nawala naman na parang bula pagkagising niya kinabukasan.

Ramdam niya ang mainit na paglandas ng kaniyang mga luha at napahagulgol na lamang. Diring-diri siya sa sariling masagi sa kaniyang isipan ang ilang eksenang naalala niya. Ang mainit na tagpo't pag-angkin sa kanya ng lalaking hindi niya kilala. Ibinalot niya kaagad sa hubad niyang katawan ang puting kumot. Nahirapan man siya ngunit, kinakailangan niyang makauwi sa kanyang apartment.

PAULIT-ulit niyang sinasabon ang kaniyang katawan habang diring-diri sa sariling pinagmamasdan ang kaniyang sarili. Muli ay napahikbi siya at nagsiunahan sa pagpatak ang kaniyang mga luha. Nanghihina ang kaniyang mga tuhod at ikinulong na lamang ang sarili sa banyo habang rumaragasa ang malamig na tubig sa kaniyang katawan.

Napatalukbong siya at naiyakap ang sariling mga tuhod habang humagulgol ng iyak. Matapos niyang kausapin si Mylene, at magsumbong dito dahil, sa nangyari sa kanya ay mas gugustuhin na lamang niyang maglaho at kainin ng lupa dahil, sa hiya at pandidiri sa nagawang pagbabaya.

Eksenang naabutan ni Mylene, kaagad nitong itinulak ang pintuan ng banyo nang hindi siya sumasagot. Niyakap siya nang buong higpit ni Mylene, ‘tsaka pinatay nito ang shower habang napaiyak na rin itong tumitig sa kaniyang mga mata dahil sa naging sitwasyon niya.

“Shh! Tahan na, nandito lang ako para sayo Mira. Tahan na! Diyos ko,” iyak at pagpatahang wika ni Mylene.

“May,” hikbing ani Almira saka yumakap pabalik. Tila kagaya siya ng bata na takot maiwan.

“May, marumi na akong babae. Paano si Vlad,. . . paano ako haharap sa kanya?” halos kapusin nang hiningang naisaad ni Almira dahil hilam na ng luha ang kaniyang buong mukha.

Napapikit si Mylene at naiiyak na iniharap sa kanya ang kaibigan.

“Hindi ka maruming babae, Mira. A-alam kong hindi ka ikakahiya ni Vladimir, hindi mo ginusto ang nangyari. Sinamantalahan ka, iyon ang totoo. Kaya tara na, umayos ka!” pampalakas loob ani Mylene sabay kuha sa nakasabit na tuwalya at ibinalot ito kay Almira.

“May, hi-hindi ko siya kayang harapin, paano ako haharap sa kanya May? Hindi ko kaya. . .” nanginginig ang boses naitugon ni Almira, sa walang humpay na paglandas ng mga luha nito.

Muli siyang niyakap nang mahigpit ni Mylene, at hinahagod ang kaniyang likuran upang ipadama sa kanya na hindi siya nito iiwan.

“Lumaban ka, mahal ka ni Vladimir, at alam kong matatanggap niya ang nangyari. Hindi mo ginusto ang nangyari Almira, kasalan ko. . . sana hindi na lang kita isinama. I'm so sorry!” umiiyak at hagulhol na wika ni Mylene, sa kanya saka ito muling yumakap sa kaniya nang mahigpit.

Umiyak siya sa balikat nito at natatakot sa muling pagkikita nila ni Vladimir. Natatakot siyang kamuhian siya ni Vladimir, dahil, mahal na mahal niya ito.

ISANG linggo ang matulin na lumipas ay nakabalik na ng maynila si Vladimir. Napapansin niya ang pagbabago ng nobya, madalas na lamang itong ngumiti sa kanya at halatang iniiwasan na rin siya nito. Tuloy, naiiwan siyang napapa-isip ng malalim na kung bakit nga ba?

Bumuntonghininga si Vladimir, at may pag-iingat na itinabing ang ilang buhok na sumasagabal sa maamong mukha ni Almira.

He wears his genuine smile.

Napakahimbing kasi ng tulog nito, payapa at napakaganda pa rin ni Almira, kahit tulog. Pinagsawa niya ang matang titigan ito at napangiti na lamang. Naisip niyang, marahil ay na-busy ito sa trabaho bilang isang wedding coordinator dahil, siya rin mismo ang gumagawa ng mga gusto nitong desinyo para sa isusuot nito sa kanilang kasal.

Malapit na iyon, dalawang buwan na lamang.

“Mr. Savedra!” tawag sa kanya ni Aska, ang baklang wedding planner na kasama ni Almira.

Maingat niyang inihiga si Almira, sa sofa bago nilapitan si Aska.

“Shh! Keep quiet, she’s sleeping. . . let’s go the lobby,” mahinang usal at yaya niya sa kausap.

“Ay! Ang sweet. Tara na nga! Baka magising pa natin ‘yang future wife mo,” napahagik-ik ani Aska at nagmartsa ito paalis.

KALAUNAN ay naalimpungatan ng gising si Almira, at bahagya niyang kinusot ang kaniyang mga mata. Sumilay sa kaniyang labi ang matamis na ngiti matapos niyang mabungaran sa lamesita ang isang kumpon ng white rose na may nakadikit na sticky note mula kay Vladimir. Lihim siyang kinilig nang mabasa niya ang sulat na iyon saka inamoy ang bulaklak.

Vladimir is enlightened her day.

Ngunit, kaagad namang napawi ang matamis niyang ngiti nang makaramdam siya ng guilt para sa nobyo. Ibinalik niya sa kinalalagyan ang sulat at hinayaan ang bulaklak sa lamesita. May kirot sa puso niyang hinagod ang braso. Gusto na namang manubig ng kaniyang mga mata. Natatakot siya at naghihinayang sa mga sandaling makita niyang napakasaya ni Vladimir.

Natatakot siyang masaktan niya ito.

“Vlad, hindi na ako karapat-dapat sa pagmamahal mo,” nanubig ang matang naibulong niya at napayuko.

Kinuha niya ang black Tote bag niya at lumabas ng silid na iyon ngunit nakasalubong niya si Vladimir, sa may pintuan na may dala-dala itong pagkain para sa kanilang dalawa kung kaya't mas lalo siyang na-gi-guilty kung ipagpapatuloy niya ang pagpapanggap na masaya pa sitwasyon niya.

Malaki ang tiwala sa kanya ni Vladimir, dahil, hindi nito kailanman hiniling sa kanya ang bagay na nagawa niya at naibigay sa ibang lalaki.

Her conscience silently killing her.

Hindi siya mapakali at gustong-gusto na niyang aminin ang totoo ngunit, mas nanaig ang pananahimik niya.

“Are you okay, sweety? Bakit ang putla mong tingnan?” may pag-alalang tanong sa kanya ni Vladimir.

“I'm okay, Vlad. Don't mind me, kumain ka na para makauwi na tayo.”

Inilayo niya ang sarili upang iwasan ang paghawak sa kanya ng nobyo. Bigla siyang nakaramdam ng pagkailang sa mga sandaling iyon na dati-rati ay hindi naman niya naramdaman.

Napalunok si Vladimir, at ramdam niya ang pagtataka nito. Ang kulay bughaw nitong mga mata ay tila nagpapaawa. Sa mga sandaling iyon ay tila kinurot ang puso ni Almira, at kulang na lang ay mawasak ito.

“We're not okay, Mira. Alam ko sa paraan ng pananalita mo. . . that your avoiding me. Just tell me if I made you upset. Please Mira, don't make me feel like this, para akong psychologist sa kakahanap ng sagot mula sa malalim na pag-iisip!”

mahina ngunit halos pakiusap ani Vladimir.

“Lately, lumalamig ka na. May kasalanan ba akong nagawa, Mira?” pagpapatuloy ni Vladimir, bagay na ikinaluha niya at napahagulgol nang iyak sa harapan nito.

“I'm sorry, I'm so sorry Vladimir, hindi ko na alam ang gagawin ko,” naihikbing saad niya bagay na ikinatigil ni Vladimir.

Hindi na ito umiimik at tanging pagyakap sa kanya nang mahigpit ang ginawa nito. Alam niyang pilit siya nitong iniintindi kung anuman ang gusto niya.

“Sige, hindi na muna kita kakausapin tungkol sa kasal. I'm sorry kong naging makulit ako. Fix yourself so you can rest. Liligpitin ko lang muna ito sandali, ihahatid din kita!” pambalewalang saad sa kanya ni Vladimir, bagay na ikinapunas niya ng kaniyang luha saka yumakap dito nang mahigpit.

“I'm so sorry, Vladimir. Kung anuman ang pinapakita ko, kung anuman ang nakikita mong kinikilos ko lahat ng 'to ay hindi ko sinasadya. I'm so sorry, I-I’m just tired,” hikbing usal niya rito.

Naramdaman niya ang paghalik ni Vladimir, sa tuktok ng kaniyang ulo bago ito tumugon.

“Hindi magbabago ang nararamdaman ko sayo nang dahil lamang dun, Mira. And I respect you. . . nirerespeto ko kung anuman ang gusto mo,” saad nito sa malambing na boses.

Ang mga katagang naririnig ni Almira, mula rito ay labis na nagpapadurog nang husto sa kaniyang puso. Paano ba niya aminin ang totoo gayong pinangungunahan na siya ng takot at kaba.

ITUTULOY!!!