“เจ้าไปจอดรถและเดินเล่นที่ไหนก็ได้ เอ้านี่เงินไว้ซื้อของกินระหว่างรอ เห็นทีเราคงใช้เวลาอีกนานในการเดินซื้อของ ไม่ได้มาซะนาน ตามสบายเถอะ” หญิงสาวสั่งพลขับ ในชุดสูทสากลนิยมสีดำทั้งชุด รองเท้าคัทชูเงาวับ
“ไปกันฟาร์ติก ร้านนี้เราไม่ได้มานานแล้ว คงจะมีชุดสวยให้เราเลือกมากมาย” นางข้าหลวงฟาร์ติกได้แต่เดินตามด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข อานิสงส์อาจจะตกมาที่เธอบ้างสักชุดเป็นได้ ชุดร้านนี้แพงมหาโหด
ระหว่างเดินดูชุดสวย กระเป๋า รองเท้า โดยมีเจ้าของร้านให้การต้อนรับรวมทั้งแนะนำคอลเลคชั่นใหม่ ของทางร้าน ทันใดนั้นสายตาของเจ้าหญิงนีลาร์เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาคุ้นเคย นั่งพลิกดูนิตยสารเล่มหนาอยู่บนโซฟาจัดไว้สำหรับรับรองลูกค้าของทางร้าน
“ฟาร์ติก เจ้าช่วยเราดูหน่อยสิ นั่นใช่เจ้าชายเนมเฟร์หรือไม่”
“ไหนเพคะ” ฟาร์ติกมองตามนิ้วชี้ของเจ้าหญิงนีลาร์ “อุ้ย ใช่เพ
