“ถูกรวี เราควรได้รู้ว่ายานี้มาจากไหน จากนั้นเราค่อยหาต้นตอที่มา เธอไม่นึกสงสัยอะไรบ้างเลยหรือ จะมีใครบางคนหรือเจ้าของลายเซ็นในเอกสารต้องสงสัยนั่น ถ้าเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องบังเอิญ นับว่าแจ็กพอตใหญ่ลงที่แกแทนจะเป็นลูกค้าของแก แต่จนถึงวันนี้ ยังไม่มีลูกค้าร้องเรียนเกี่ยวกับสารพิษในกาแฟของเธอไม่ใช่หรือไง ฉะนั้นแกควรหาทางทำให้รู้ให้ได้ว่าสารพิษพวกนั้นมันมาได้ยังไง”
หมอหนุ่มไฟแรงกล่าวซะยาวเหยียด จนพิรวีต้องคิดตาม ยัยเพื่อนบ้าคิดจะทำอย่างนั้นกับเธอเชียวหรือ หากเป็นเช่นนั้นจริง พิรวีเองจะไม่เอาช่อชบาไว้ให้รกหูรกตาอีกต่อไป คอยดู
“เอาล่ะ วันนี้คงหาคำตอบไม่ได้นอกจากจะได้ตรวจในห้องแล็ปอีกที”
“ฉันต้องเอากาแฟมาให้แกว่างั้นเถอะ”
“อืม” หมอจอมยุทธพยักหน้า “ว่าแต่ วันนี้แกคงว่าง” อะไรกันจู่ๆ ถามแบบนั้น เปลี่ยนเรื่องไวอย่างกับโลกมายา ไอ้หมอนี่
“ว่าง ไม่อยากทำงาน ไม่ใช่ไม่มีงานทำ แต่เพราะร่างกายเรีย
