“ผู้ชาย หน้าตารูปร่างเป็นไง” สัจจาถามเสียงดัง หันไปทางช่อชบา หล่อนรู้จักญาติพี่น้องของพิรวีทุกคน คุ้นเคยกัน
“นี่ครับ” โทรศัพท์เคลื่อนที่เครื่องบางถูกยื่นมาตรงหน้าสัจจา สัจจายื่นมือจะคว้า แต่ถูกช่อชบาคว้าได้ก่อน
“ไหน ฉันดูหน่อยใครกัน” ทันทีที่ได้เห็นบุคคลบนหน้าจอ “นี่มันพี่ภมรพี่ชายยัยรวีนี่นา” ช่อชบาเคยรู้จักภมรตอนไปเยี่ยมบ้านพิรวีที่เชียงราย ภมรเองเคยแวะมากรุงเทพฯ บ่อยๆ
“พี่ชายยัยนั่นงั้นหรือ มาทำไม หรือยัยรวีกลับไปเชียงราย ถ้าพี่ชายมันมาเราเดือดร้อนแน่” สัจจาแย่งโทรศัพท์จากมือของช่อชบาเพื่อดูรูปภาพ
“ทำไมพี่ชายยัยนั่นถึงมาที่นี่ได้ แล้วจะมาทำไม อย่าบอกนะว่ามาดูแลกิจการให้น้องสาว งานเข้าแน่พวกเรา” สัจจานึกถึงความยุ่งยาก หากเมื่อไหร่มีผู้ชายเข้ามาพัวพัน พวกเขาทำงานยากขึ้นแน่ ถ้ามันยุ่งนักคงต้องกำจัดทั้งพี่ทั้งน้อง สัจจาลอบคิด
