“ฉันมองเห็นความยุ่งยากอยู่รำไรอาติเนต เซนซู” เปปิตัสเดินออกจากห้อง เปรยกับสององครักษ์
“เราคงต้องอยู่เคียงข้างพระองค์เพื่อเผชิญชะตากรรม เพราะเรารู้เห็นกับพระองค์ตั้งแต่ต้น สงสารแต่คุณพิรวี เธอไม่รู้เรื่องอะไรแท้ๆ”
ทั้งสามเดินออกจากห้องพักของเจ้าชาย หายเข้าไปยังห้องพักเคียงข้าง ที่นี่พวกเขาไม่จำเป็นต้องสำรองห้องพัก เพราะตั้งแต่ก้าวเข้าโรงแรม ทุกคนจะต้อนรับพวกเขาเป็นอย่างดี แต่สำหรับหญิงสาวในอ้อมกอดของเจ้าชายรัชทายาท พวกเขาในฐานะองครักษ์ คงต้องหาทางปิดข่าวสื่อทุกแขนงให้มิดด้วยเงินจำนวนหนึ่ง
“คนสวย เธองามพร้อมสรรพแต่ทำไมถึงฤทธิ์เยอะ ถ้าเธอไม่ออกฤทธิ์ออกเดชกับฉันหลังจากตื่นขึ้นมา เธอจะเป็นที่หนึ่งในใจฉัน”
นิ้วแกร่งไล้ไปตามพวงแก้มขาวเนียนของหญิงสาว ด้วยท่าทีหลงใหลแววตาปรารถนา ก้มลงประทับริมฝีปากกับกลีบปากชมพูระเรื่อเผยอน้อยๆ ยามสู่ห้วงนิทรา
