Halil İbrahim'in Anlatımıyla
Gözlerim bahçede geziniyordu. Hava güllük gülistanlıktı ama benim içim kan ağlıyordu.
Selvi hem beni beğenmiyordu. Hem de göğsü yanıklar içindeydi. Hem kendime hem de ona üzülmeden duramıyordum.
Aşk bu kadar can yakar mıydı ? Ne halta millet aşkı bu kadar yüceltiyordu o zaman ?
Bir bakışına, yanaklarındaki o kızıllıklara, o maviş boncuk gözlerine can verir can alırdım.
Ama Selvi'nin gözünde bile yoktu... Yüzümdeki kusur bile ona batıyordu. Beni sevmek şöyle dursun, gözüne bile hoş gelmiyordum demek ki...
Fidan'ı elime geçirsem, bir kaşık suda boğacaktım. Kızın yanmadık yeri kalmamış. O halde bile bana terslenmiş, girdiğim odaya çıkmam bir olmuştu. ' Çık dışarıya da bir bakayım ! ' diye dellenmişti. Annemin dediğine göre karnına kadar yanmıştı kız.
Eli
