MERT GERİ DÖNÜYOR
311 Words
Mert’in adı ilk kez bir rüyada geçti.
Kemal onu rüyasında gördü. Aynı yüz. Ama bu kez yaşsızdı. Ne genç ne yaşlı.
“Bitti sandın,” dedi Mert.
“Hiçbir şey bitmez,” diye cevap verdi Kemal.
“Özellikle yarım kalanlar.”
Ertesi gün Elif üniversite kütüphanesinde eski bir kitap buldu. Daha önce orada yoktu. Cildi siyahtı. Üzerinde tek bir sembol vardı:
Kırık saat ve mühürlü kalp.
Kitabın ilk sayfası boştu.
İkinci sayfada tek bir cümle vardı:
“Zaman beni reddetti. Ben de insanlığı reddettim.”
Mert geri dönmüştü.
Ama artık insan olarak değil.
Antikahraman olarak.Kemal’in bedeli yavaş yavaş ortaya çıktı.
Hastalanıyordu.
Yaraları geç iyileşiyordu.
Ve her gün biraz daha… yaşlanıyordu.
Zamanla yaşamış biri için bu bir şoktu.
“Bir gün seni kaybedeceğim,” dedi Elif titreyerek.
Kemal onu alnından öptü.
“İlk kez gerçekten sahip olduğum için.”
Ama geceleri Kemal bazen Elif’i tanımıyordu. Zamanın eski yankıları zihnine hücum ediyordu. Osmanlı askerlerinin sesleri, mühürlerin çığlıkları…
İnsan olmak, geçmişi taşımak demekti.Mert sonunda ortaya çıktı.
Kampüste.
Gündüz vakti.
Kimseye görünmeden.
“Elif,” dedi sakince, “zaman çökmek üzere.”
“Sen çöktürdün,” dedi Elif.
“Hayır,” dedi Mert. “Sen sadece gerçeği erteledin.”
Mert artık zamanı kontrol etmiyordu. Zaman onunla konuşuyordu. Çürüyen anları, olmaması gereken ihtimalleri topluyordu.
“Kemal bu dünyaya ait değil,” dedi.
“Artık ait,” diye karşılık verdi Elif.
“Bedeliyle birlikte.”
Mert’in teklifi basitti ama korkunçtu:
Elif gücünü tamamen geri alacaktı.
Kemal zamana geri verilecekti.
Dünya korunacaktı.
Aşk… bedel olacaktı.Kemal her şeyi öğrendiğinde şaşırmadı.
“Zaten biliyordum,” dedi.
“Elif,” diye ekledi, “zaman beni bırakmaz.”
Elif ağladı.
“Bir kez daha seni kaybedemem.”
Kemal gülümsedi.
“Bu kez kaybolmak değil,” dedi. “Tamamlanmak.”
Kemal ilk kez kendi isteğiyle zamana dönmeye hazırdı.
Ama Elif sessizce başını salladı.
“Hayır,” dedi.
“Bu kez ben seçeceğim.”
- Writer
