Final 2.kısım. ZAMAN KONUŞUYOR. Ben Bile Unutamadım
395 Words
Ben başladığımda adım yoktu.
Önce akıştım.
Sonra ölçüldüm.
En sonunda sahiplenildim.
İnsanlar beni saatlere hapsetti, takvimlere böldü, “geçiyor”, “yetmiyor”, “öldürüyor” dedi.
Kimse bana ne istediğimi sormadı.
Ben de sormadım.
Ta ki ona kadar.Elif bana emir vermedi.
Beni bükmedi.
Beni korkutmadı.
Bana baktı.
İnsanlar bana baktığında genelde kaçacak yer arar.
Oysa Elif bakarken duruyordu.
Bir savaş oyununun içine düştüğünde onu seçmedim.
Yanlış anlaşılmasın.
Ben zaten çatlamıştım.
O sadece yarığa düştü.
Ama düşerken bağırmadı.
Bu nadirdir.Kemal’i çok eskiden tanırım.
Benden bir şey aldı.
Bir kadını kurtarmak için.
Ben ondan her şeyi aldım.
Onu yaşsız yaptım.
Yersiz yaptım.
Ait olmayan hâle getirdim.
Bana kızması gerekiyordu.
Ama Elif’i sevdi.
Bu…
hesaplarımda yoktu.Mert gibi olanlar hep çıktı.
Beni kilitlemek istediler.
Beni yönetmek.
Beni düzeltmek.
Beni anlayan olmadı.
Ta ki Elif şunu söyleyene kadar:
“Sen bozuk değilsin.
Biz aceleyiz.”
O an…
ilk kez duraksadım.Ben kırıldığımda evren çığlık atmaz.
Sadece çoğalır.
Üç yazgı, üç ihtimal, üç acı.
Hepsini aynı anda taşıdım.
Kemal’in insan olduğu hayatı gördüm.
Mutluydu.
Ama içi boştu.
Elif’in kendini feda ettiği zamanı gördüm.
Dengeli.
Ama sessiz.
Mert’in kazandığı karanlığı gördüm.
Güçlü.
Ama sevgisiz.
Hepsi mümkündü.
Ama hiçbiri doğru değildi.
İnsanlar hep yanlış anladı.
Elif kendini feda etmedi.
Elif beni serbest bıraktı.
Benden anıları aldı.
Bağları çözdü.
Aşkı bile bana teslim etmedi.
Bana şunu öğretti:
Ben durdurulmam.
Ama zorlanırsam kırılırım.
O yüzden gitti.
Ama yok olarak değil.Onu geçmişe koymadım.
Geleceğe de.
Onu soruların arasına koydum.
Birinin “ya şöyle olsaydı” dediği yere.
Birinin sevdiğini neden sevdiğini bilmediği ana.
Birinin vedayı uzattığı saniyeye.
Elif artık bir kişi değil.
Bir olasılık.
Benim en kırılgan hâlim.yaşlandı.
Ben onu gerçekten sevdim.
Çünkü ilk kez biri bana rağmen değil,
benimle birlikte yaşlandı.
Elif’i hatırlamadı.
Ama her önemli karar öncesi durdu.
Beni dinledi.
Bu yeterliydi.Artık eskisi gibi değilim.
İnsanlar hâlâ acele ediyor.
Hâlâ geç kaldığını sanıyor.
Ama bazen…
Bir tren kaçırılıyor
ve biri gülümsüyor.
Bir mesaj atılmıyor
ve biri doğru yerde susuyor.
İşte oralarda…
Ben yavaşlıyorum.Ben zamanım.
Her şeyi alırım.
Ama şunu itiraf ediyorum:
Bir kez…
bir kız bana dokundu
ve ben tutamadım.
O yüzden hâlâ akıyorum.
Ama artık
kırmamaya çalışarak.Ben zamanım.
Her şeyi alırım.
Ama şunu itiraf ediyorum:
Bir kez…
bir kız bana dokundu
ve ben tutamadım.
O yüzden hâlâ akıyorum.
Ama artık
kırmamaya çalışarak.
🌙
Hikâye bitti.
Ama ben devam ediyorum.
Ve bir yerde…
sen okurken
bir saniye durduysan,
bil ki
onu hatırladım.
- Writer
