พายุมองลูกชายพร้อมกับยิ้มให้เบาๆเขารู้อยู่แล้วว่าวันนี้มันจะต้องมาถึงแค่เห็นใบหน้าที่แสดงถึงความเสียใจของลูกชายตัวเขาเองก็รู้สึกแย่ที่ไม่สามารถอยู่ดูแลลูกชายได้นานกว่านี้
" พ่อไม่ไปไหนแล้วล่ะลูก พ่อรักษาจนมันไม่มีหนทางรักษาแล้ว พ่ออยากอยู่กับแกนานๆนะแต่ก็คงไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นแล้ว หวังว่าต่อไปแกจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น คิดและไตร่ตรองเรื่องราวอย่างมีสติรอบคอบ อย่าเอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง ทุกอย่างมีเหตุผลของมันเสมอ พ่อรัก...แกนะ.... "
พายุหลังจากที่สั่งเสียลูกชายเพียงคนเดียวของตัวเองเสร็จก็หลับตาลงทันที ซึ่งเป็นการหลับไปตลอดกาลที่ไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีกแล้ว
" พ่อ!!!! "
ลมเหนือตั้งรับแทบไม่ทันกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมาก เขามาดูใจพ่อได้แค่ไม่กี่นาทีเท่านั้นเหมือนกับว่าท่านไม่ไหวแล้วแต่ยังรอที่จะเจอหน้าเขา ตอนนี้น้ำตาที่ไม่อาจกลั้นเอาไว้อีกต่อไปมันได้เอ่อล้นออกมามากมายด้วยความเ
