" นี่เธอ!!! "
ลมเหนือกัดกรามกรอดด้วยความโมโห ที่เธอเถียงกับเขาฉอดๆ เธอเปลี่ยนไปมากจริงๆจากหญิงสาวที่ยอมโดนแกล้งสารพัดนึกไม่ถึงว่าจะกล้าสู้คนได้ถึงขนาดนี้
" เดี๋ยวนี้กล้าต่อปากต่อคำแล้วหรอ หึ! "
ลลิตายิ้มร้ายพร้อมกับยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันเหมือนอย่างที่เธอเคยทำในละครไม่มีผิดเพื่อทำให้เขารู้สึกโกรธและรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ชนะไปซะทุกอย่าง ที่ผ่านมาเธอแค่ยอมเขาเท่านั้นเอง
" แล้วทำไมจะไม่กล้าล่ะคะ มันติดที่ตรงไหน ฉันมาที่นี่เพื่อมาดูแลคุณท่าน หมดหน้าที่เมื่อไหร่ฉันก็จะไปทันที "
ลลิตาบอกกับคนตรงหน้าพร้อมกับเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากมองหน้าของเขาแล้ว
" ให้มันจริงอย่างที่พูดเถอะ หวังว่ามันจะไม่เป็นอย่างที่ฉันคิดก็แล้วกัน "
" คิดอะไรของคุณ "
" ก็คิดว่าเธอสองแม่ลูกกำลังคิดหาวิธีฮุบสมบัติของคุณพ่อน่ะสิ ใครมันจะไปรู้ล่ะอยู่ดีๆเธอก็โผล่มาพร้อมกับลุงศักดิ์ดาที่มาที่บ้านพอดีมันช
