SARP
Timle birlikte zırhlı araçla eve gelmiştik. Yarım saat kadar sonra nikah memuru gelecekti. Evde ışıklar tamamen kapalıydı.
“Uyuyor mu acaba komutanım?” dedi Aybars.
Evin kapısını anahtarla açtım. Kapıda askerler nöbet tutuyordu, bahçenin her yerinde hapishane usulü dikenli teller vardı. Evden çıkamazdı…
Evin kapısını anahtarla açtığımda ilk hissettiğim şey, sessizlikti. Ama öyle sıradan bir sessizlik değil. Düzenin, titizliğin sessizliğiydi, evin içinden mis gibi temizlik ve yemek kokuları yükseliyordu.
Işıkları açtım.
Ayağımın altındaki mermer pırıl pırıldı. Koridor boyunca yerleştirilmiş ince uzun vazoların, içine konmuş beyaz taze güller… Salondaki masayı gördüğümde duraksadım.
Dila gerçekten tüm bu hazırlıkları benimle evlenmek için mi yapmıştı?
“Hasiktir be!” dedi C
