Hayatınız da bazı anlar vardır ki, sizi öyle etkiler ki yaşamınız boyunca o etkiler üzerinize yapışır ve sizi olduğunuz kişiye dönüştürür.Benim kişiliğimin oluşmasında da babamın rolü çok büyüktü.Bugün bu kadar soğuk ve duygusuz olmayı babama borçluydum.Saçımı bir kere okşamamıştı.Bir kere kızım dememişti.Beni hiç sevmemişti ve ondan hiç sevgi istememiştim.
Sadece bir kere.
Bir kere beş yaşında istemiştim ve karşılığı büyük bir tokat olmuştu.
O andan sonra hiç kimseden sevgi beklememiştim.Sevgi dilenmeyi babamdan sonra bırakmıştım.Bana güzel duygularla yaklaşan herkesin bir çıkarı olduğunu,bu yaşımda bile düşünüyordum ve yaşım kaç olursa olsun hep böyle düşünecektim.
Kimse beni gerçekten sevmezdi.Annem dışında.
Cihangir'den sonra bunun doğruluğuna çok daha fazla emin olmuştum.
Elim d
