Chapter 9
1312 Words
That two-day got extended with one week because of me and Vesper's marriage. Dad asked Vesper to make the marriage here in italy. Pumayag di Vesper dahil ewan ko, wala naman siyang sinabi kung bakit siya pumayag na rito kami sa italy maikasal. Ngayon na ang uwi namin sa pilipinas, nasabi niya rin na may anak siya sa dati niyang asawa. Wala naman sa akin 'yon kahit na ilan pa ang anak niya, basta maging mabait lang ang anak niya sa akin magiging mapayapa ang buhay naming lahat.
"Signora, suo marito è qui per venirla a prendere" madam, your husband is here to pick you up
"Va bene, per favore aiutami con i miei bagagli" okay, please help me with my luggages.
Maid here in the mansion don't know how to speak english fluently, and I refuse to hire english speakers, dahil ayaw kong bitawan
ang salita ng bansang ito. Bumaba na ako nang pumasok ang mga maid namin para kunin ang mga luggage ko, hindi ko pinansin ang tatlong nasa pintuan na nag hihintay sa akin, akmang hahalik sa pisnge ko si dad pero pinigilan ko siya.
"Don't, see you when I see you, don't you ever remove the things of my mom here, kung hindi ako mismo ang mag papalayas sainyo, and not even my dad can stop me, try me." sambit ko sakanila bago tuluyang lumabas, tumaas ang kilay ko nang makita ang lalaking lumabas ng kotse at lumapit ito sa akin.
"I am assuming, you are my husband." sambit ko sakanya nang tumigil ito sa akig harapan.
"Yes, my beautiful wife." sagot niya sa akin, malamig ang tono niya pero hindi ko na siya pinakielaman dahil buhay naman niya 'yan, lumingon ako sa likod at nakita ko si Aisha na pinapanood kami, ngumisi ako at lumapit sa aking asawa at hinalikan ito sa labi, he is my husband, I think this is pretty normal.
"Let's go," sambit niya nang putulin namin ang halik, hindi na ako muling lumingon sa likod hanggang sa maka pasok kami sa kotse. May driver sa harapan kaya pareho kaming nasa likod ng asawa ko.
"Do you speak filipino?" tanong niya sa akin.
"Yes, I am very fluent on our language." sagot ko sakanya.
"Good, my daughter is blind, but she is a very smart kid, isa lang ang hinihingi ko sa'yo, take care of my daughter, since she is your daughter now." sagot niya sa akin.
"Sure, I will. Don't worry, I will love your daughter like my own daughter," nakangti kong sagot sakanya.
"Mille Grazie" pag papasalamat niya.
"Do you speak my language?" tanong ko sakanya, tumango naman ito.
"I live there for five years for the expansion of my company, so I needed to study your language" sambit niya sa akin, tumango ako sa sinabi niya, habang nag uusap kami ay tumigil na ang kotse sa airport kaya bumaba na kami, maraming lumapit sa akin para kunin ang mga luggage ko na nasa kabilang kotse.
"You have a lot of things" puna niya sa akin.
"Sorry, I just don't want the bastard of my father lurking around the house wearing some of my clothes." sagot ko sakanya, tumango naman ito at hinila ako papasok sa private jet na pag aari niya, pagka upo namin at agaran akong sumandal sa sandalan ng seat ko dahil nakaramdam ako agad ng antok, ginigising lang ako ng katabi kapag kakain, nagising ako dahil sa pag yugyog niya sa balikat ko.
"We are here" his voice is hoarse, probably kaka gising niya lang din, tumango ako sakanya at natulala ng ilang segundo bago dahan dahang tumayo, good thing I wore a sando beneath my polo.
"You look tired" sambit niya sa akin habang naka titig sa akin.
"I am, if you're living on that house, you will drain." sagot ko sakanya.
"Why didn't you shoo those two away?" tanong niya sa akin, ngumisi lang ako sa sinabi niya.
"I don't have the heart to make my dad feel alone, lumayo na ang loob ko saknaya, those two rascals are a good substitue, huwag lang nilang alisin ang mga gamit ni mom sa buong mansyon, makikita nila agad kung bakit sa akin agad naka pangalan ang mga ariarian ng parents ko." sagot ko sakanya.
"We are here now" sambit niya nang tumigil ang sinasakyan namin sa isang mansyon din.
What's with the mansions? I thought we will like live in a simple house lang.
"I think you will love my daughter." sambit niya, tumaas ang kilay ko.
"You think? I love kids." sambit ko sakanya, inunahan ko na siya sa pag pasok, nadatnan ko ang anak niya na nasa sala.
"Hi" nakangiti niyang sambit, napa ngiti ako nang maramdaman niya agad ang presensya ko.
"Hi cutie" nakangiting bati ko sakanya at lumapit.
"You're a woman, you must be dad's wife, and that's make you, my mom." sagot niya sa akin,
"Oh dear, I am." sagot ko sakanya at umupo sa sofa.
"Do you speak our language?" tanong niya sa akin, napa ngiti ako dahil tinanong na ng daddy niya sa akin ang tanong na 'yon.
"Yes" nakangiting sambit ko sakanya.
"Okay, pwedeng paki alalayan ako? I want to sit beside you" sambit niya, hindi ako sumagot pero dahan dahan kong hinawakan ang kamay niya at inalalayan malapit sa akin.
"i hope you will take care of me and won't make fun of me." bulong niya habang naka upo sa tabi ko, tumingin ako sakanya.
"Make fun of you? I don't do that, little angel." sagot ko sakanya.
"Oh, sorry. Nasanay na kasi ako noong mga nag dadala si dad ng babae rito na akala niya ay willing silang alagaan ako, but they did the opposite, pinahirapan nila ako." nakangiting sambit niya sa akin.
"Buti tumigil na ang dad mo na mag uwi ng babae rito?" tanong ko sakanya.
"He saw it with his own eyes, kasi hindi ako nag susumbong sakanya, tinatakot nila ako, kaya nang nalaman niya ay binalikan niya lahat ng mga babaeng 'yon, and the rest is history." sagot niya sa akin, tumango ako sa sinabi niya.
"I will take care of you don't worry, and we will just wait for your dad to find you an eye donor, what color of eyes do you want? I am the one who will operate you" nakangising sambit ko sakanya.
"I want olive green" sagot niya sa akin, tumango ako sa sinabi niya at hinaplos ko ang buhok niya, sa ganoong tagpo kami nadatnan ni Vesper, my husband. I already read his informations, kaya kilala ko na siya bago pa siya magpa kilala.
"Ang tagal mo." sambit ko sakanya.
"I had to help my people about your things, you met my daughter, I see." sambit niya, tumango ako.
"But I don't know her name pa." sagot ko sakanya.
"Her name is, Alethea Chandra Caldecott." sagot ni Vesper.
"You surely carry the most beautiful name, darling." sambit ko sa bata at hinalikan ko ang noo nito.
"Your daughter is so beautiful," nakangising sambit ko nang ihatid niya ako sa magiging kwarto namin.
"Our daughter, yeah she looks like her mother," sagot niya sa akin na tinanguan ko naman. Umupo ako sa kama pagka pasok ko ng kwarto namin.
"Is it fine with your ex-wife to you know, marry again?" alanganing tanong ko sakanya.
"Yes, it's her last dying wish," sagot sa akin ni Vesper. Tumango naman ako sa sinabi niya.
"Whose room is this?" tanong ko dahil para itong kwarto na matagal nang hindi natutulugan.
"One of the main bedrooms, pina dissolve ko ang main besroom namin noon," sagot sa akin ni Vesper.
"Oh okay," sagot ko sakanya.
"We can buy furnitures tomorrow, if you want," sagot ni Vesper sa akin. Bumangon ako mula sa pagkaka higa sa kama.
"That's a good idea, this room looks so plain," tugon ko sakanya at bumalik sa pagkaka higa.
- Writer
