ตอนที่ 15
สองมือดึงปลายปิ่นออกเผยดาบสั้นแหลมยาวเปล่งประกาย เจ้าของเดิมคงจะหวงแหนดูแลเป็นอย่างดีน่าดู บุหงายกปิ่นซ่อนดาบขึ้นมาเพ่งพินิจพิจารณา ลังเลที่จะเก็บมันกลับดีหรือไม่ หากเจ้าของเดิมหวงแล้วตามมาบีบคอทวงของคืนจะทำอย่างไรเล่า
“เอากลับไปเถิด” ชายหนุ่มปริศนาเดินออกมาจากหลังพุ่มไม้ เขาพูดเหมือนรู้ความคิดของหญิงสาว กายแกร่งประดับประดาแต่งองค์ทรงเครื่องดูแปลกตาไม่เหมือนคนในหมู่บ้านที่เธอรู้จัก
“ของเก่่าแบบนี้จะไม่มีเจ้าของมาตามคืนหรอจ๊ะ ฉันไม่อยากได้หรอก” บุหงาเหลียวมองผู้มาเยือนทำท่าจะวางปิ่นกลับที่เดิม
“อย่าเอากลับไปวางที่เดิม โบราณเค้าถือสิ่งของโบราณใครเจอให้ถือว่าผียกให้ ถ้าเจอแล้วเอากลับไปไว้ที่เดิมจะมีเคราะห์” เขาทำหน้าจริงจัง
“แต่ของเก่าแบบนี้ต้องมีเจ้าของอยู่แล้ว ฉันกลัวผีมาหักคอไม่เอาด้วยหรอก”
“เจ้าของคงอยากให้เอ็งรับไปดูแล รับไปเถอะ ชักช้าจะทำผีโกรธข้าไม่รู้ด้วยนะ”
“ยกเว้นเอ
