ตอนที่ 11
เสียงสากกระทบครกหินดังโครมครามฉุดร่างกำยำให้งัวเงียลืมตาตื่นขึ้นจากที่นอน หลังมือหยาบคว้านหาร่างอุ่นของบุหงาไม่เจอ พ่อครูนุ่งกางเกงสีดำผืนเดียวเปลือยท่อนบนเดินลงมาใต้ถุนบ้านส่วนห้องครัว พบบุหงากำลังนั่งตำน้ำพริกรสเด็ด ดวงหน้างามเหงื่อท้วมจากอากาศร้อนอบอ้าวในวันนี้ พวงแก้มนวลแดงระเรื่อสีเดียวกับมะเขือเทศสุก
“ตื่นแล้วไยไม่เรียกข้า” พ่อครูยืนพิงขอบประตูมองดูบุหงาที่นั่งปาดเหงื่อบริเวณกรอบหน้า
“ฉันเห็นว่ายังเช้าอยู่เลยไม่อยากปลุกจ๊ะ “
“ไม่ต้องทำก็ได้กับข้าวถ้าจะต้องตื่นเช้าขนาดนี้ก็ไปซื้อกับข้าวที่เค้าทำขายในตลาดเอาสิ” นึกขัดใจเล็กน้อยที่เธอลุกหนีจากที่นอนแต่เช้า หลังบทสนทนาประโยคนั้นจบเขาก็ขยับขึ้นไปรั้งบุหงาให้เอนนอนลงแล้วกักขังเธอไว้ในอ้อมแขนแกร่ง ไม่ปล่อยให้นางหนีออกจากห้อง
“ซื้อเค้ากินก็ไม่เหมือนทำเองหรอกจ๊ะ ทำกินเองชอบเผ็ดก็ทำเผ็ดชอบเค็มก็ทำเค็ม ซื้อเค้ากินรสชาติก็งั้น ๆ ”
