Teaching The Billionaire How To Love

Chapter 10-Loren

"Ahhhhhhhh!!!!!" napatili ako na nakasalampak sa sahig.

Hindi pa rin ako makaget-over sa ginawa sa akin ng basto kong among lalake.Hanggang ngayon ramdam ko pa rin ang kirot ng aking butas down there.

Humihiyaw ang aking kalooban sa paghihimagsik at in denial ako na ang tulad ng amo akong lalake ay nahangas na pasukin ang aking iniingatang pagkakababae gamit ang daliri nito.Napakabastos talaga niya!

Kung bakit kasi ang dali niyang natangay sa halik nito, pati na rin ang katawan niya ay kay daling napasunod sa among lalake. Hindi niya talaga alam kung ano na naman kaya ang susunod na kukunin sa kanya ng amo. Mukha yatang inuunti-unti nitong kuhain sa kanya ng lahat ng kanyang first time.

Tumayo siya sa pagkasalampak sa sahig at paika-ikang lumakad papatungo sa higaan. Kahit daliri lang ng amo ang nakapasok sa kanyang butas ay masakit pa rin. Mahaba at malaki ang mga daliri nito kaya naramdaman niya talaga ang pagbayo ng daliri nito sa kanyang butas. Nakakatuliro at nakakapanghina ang bagong sensasyong ipinaranas sa kanya ng among lalake.

Dahan-dahan niyang ibinagsak pahiga ang katawan. Kumuha siya ng unan at idiin ang mukha doon. Nagsusumigaw siya sa inis at pagkatalo sa nangyari sa kanya. Hindi siya naiinis sa among lalake kung hindi sa kanyang sarili dahil mahina siya, hindi niya napaglabanan at napaghandaan na puwede siyang ganituhin ng amo.

Marami ng warning signs na ipinakita sa kanya ang among lalake ngunit nagpatuloy pa rin siya. Pakiramdam niya ay hindi na ito mabuti. Kung magpapatuloy siya sa kanyang trabaho ay baka mawala sa kanya ang kanyang iniingatang puri. Ito na lamang ang maipagmamalaki niya sa magiging asawa niya at hindi niya gustong basta-basta na lang makuha ng ibang lalake at hindi siya papayag na sa among lalake pa ang makakuha ng tuluyan sa kanya.

Marami pa namang trabaho sa tabi-tabi na makukuha niya. Hindi bali ng hindi muna sila makakabayad ng utang basta't makaalis na siya sa batong mansyon ng dragon. Dragon na bastos, walang modo, arogante at walang pagmamahal sa kapwa maging sa pamamngkin nito. Ngunit sa tuwing maiisip ang batang tutee ay nagdadalawang isip siya, kawawa naman ito.

Marami pa sana siyang planong ituro at activities na gagawin para sa batang tutee. Misyon pa sana niyang mapagbago ng tuluyan ang batang tutee, na hindi matulad ng among lalake. Ngunit kung mananatili siya sa mansyon ay baka siya ay tuluyang mawasak, mawawala ang dignidad sa sarili. At ano ang magiging papel niya sa among lalake kung sakaling magpapaubaya siya ng tuluyan at kusang ibigay ang katawan niya.

Magiging parausan lang siya nito ng init ng katawan. s*x slave, s*x toy, s*x object, kalaro sa kama, pampalipas oras o ano pa man na puwedeng matawag sa kanya. Hindi naman pupuwedeng maging sila dahil hindi naman ito ng nagtapat ng pag-ibig sa kanya. Ni hindi nga ito nanligaw ng pormal sa kanya o nagpahiwatig ng pagkagusto sa kanya. At lalong-lalo hindi siya nito tinuring na propesyunal na babae. Lahat ng ipinakita sa kanya ng amo ay puro kabastusan at kamolestiyahan sa malinis niyang pagkakababae.

Pinal na ang desisyon niya. Aalis siya sa trabaho bukas na bukas din dahil ayaw niya ng madagdagan pa ang kahalayan na puwede pang gawin sa kanya ng among lalake. Bumangon siya sa higaan at inimpake niya ang kanyang mga damit sa kanyang mallit na travelling bag. Hahayaan niya na ang mga underwear niya kung saan ito napunta at basta nalang naglaho. Haist!talagang maloloka siya sa mansyon na ito kung magtatagal pa siya.

Madali niya lang naisalansan sa bag ang mga damit at iba pa niyang kagamitan. Pinatuyo niya muna ang basa panty panty upang may maggamit siya bukas sa pag-alis niya sa mansyon. Sinuguro niyang nakalock ang pinto bago siya nagpasyong matulog. Kailangang pilitin niyang makatulog at makapahinga dahil kailangan niya ng ibayong lakas bukas upang harapin ang among lalake at batang tutee upang magpaalam.

Hindi niya alam ang idadahilan niya sa batang tutee kung bakit basta-basta niya na lang bibitawan ang pagiging tutor dito. Sa amo niyang lalake ay madali lang magpaalam dahil ito naman ang tiyak na dahilan kung bakit aalis siya. Alangan namang sasabihin niya sa batang tutee na aalis siya dahil minolestiya siya ng among lalake. At lalong-lalo ng nakakahiya sa mga housemaids at lalong-lalo na kay Ante Pilar kung sasabihin niya ang totoo.

Kahit sabihin pa niyang minolestiya siya ng among lalake sa mga housemaids at magsusumbong siya ay hindi pa rin siya paniniwalaan dahil wala siyang ebedensya laban dito. Sino naman ang maniniwala sa kanya e, hindi nga siya nagpakita ng pagtutol ng makailang beses na siya naharass ng among lalake. Eh, hindi nga narinig ang paglalaban niya o hindi kaya'y sumigaw para makahingi ng saklolo. Hindi pagsasamantala ang kalalabasan ang ginawa sa kanya ng amo dahil walang bahid ng pagtutol ang kanyang ginawa. Bagkus nagpatangay at nagpaalipin siya sa pagnanasa sa kanya ng among lalake.

Kahit paano ay nakatulog din siya ng ilang oras kahit maraming bumabagabag sa kanyang isipan. Bumangon siya sa higaan at agad tinungo ang banyo. Nilock niya ang pinto at siniguradong nakadala na ng tuwalya sa loob. Pati ang susuotin niya ay nakahanda na rin kagabi pa lang sa loob ng banyo. Dito na siya magbibihis dahil kabang nararamdaman na baka madagdagan na naman ang listahan ng pagmomolestiya sa kanya ng among lalake.

Kung molestiya o ano paman ang tawag doon sa ginagawa sa kanya ng among lalake ay hindi niya na alam kung ano ang ipapangalan basta ang gusto niya ngayon ay makwala sa mansyon na ito at sa bastos na among dragon. Minadali niya ang pagligo at pati na rin ang pagbihis. Isinalansan niya na lang ng basta-basta ang maruming damit na nasuot niya sa bag pagkalabas niya ng banyo.

Inilibot niya muna muli ang paningin sa buong sulok ng silid bago nagpasyang lumabas. Wala naman siyang iba pang gamit na nakalimotang dalhin. Wala siyang iniwang bakas sa silid na naggamit niya ito. Nilinis at inayos niya ng maigi ang bawat kasangkapan sa loob. Kung may maiiwan man siya dito ay ang mga alaala nila ng among lalake na babaunin niya sa tanang buhay niya.

Deretso siyang sumakay ng elevator at pinihit ang button ng ground floor. Sinipat niya ang oras sa kanyang wristwatch. Saktong mag-aalas siyete na ng umaga. Tiyak niyang nasa hardin na ang magtiyuhin nag-aalmusal kagaya ng nakagawian. Nagpakawala siya ng malalim na hininga at pinatatag ang sarili. Kailangan niya ng nagbabagang kapal ng mukha upang harapin ang dragon na nagpapahirap sa kanyang puso't isipan.

Taas noo siyang naglakad patungo sa hardin bitbit ang kanyang bag.Malayo pa lang ay nakita niya na ang magtiyuhin na seryoso at tahimik na kumakain ng agahan. Hindi siya nakita ng mga ito dahil nakatuon ang paningin nito sa kanya-kanyang pagkain na nasa lamesa. Nagpakawala ulit siya ng malalim na hininga. Kailangan niyang patibayin ang loob kahit pa man na nangangatog na ang kanyang mga binti at gusto ng bumigay ay kailangan niyang pangatawanan ang kanyang desisyon na umalis na sa trabaho.

"Good morning, Mr. Del Mundo, young master Tim, sorry to disturb your breakfast but magpapaalam na ako sa inyo. Uuwi na ako sa amin, I had received a phone call from DepEd kailangan na daw akong magreport sa magiging school station ko, " bigla kong imbento upang maging kapaka-kapaniwala ang dahilan ko ng biglang pag-alis.

Nakita kong gumalaw ang panga ng among lalake at napasinghap at ang batang tutee naman ay biglang napatigil sa pagsubo ng pagkain. Ibinagsak nito ang kutsara at tinidor sa plato na nakaggawa ng ingay na nakapantig sa aking tainga. Nakita kong parehong nagkasalubong ang mga kilay ng magtiyuhin na nagtitigan sa isa't isa at sabay ibinaling ang tingin sa akin. Para tuloy akong salarin o may pagkakasala sa mga titig nila sa akin na tila nag-uusig.

"Marami pong salamat, Sir Lance, young tutee Tim, tutuloy na po ako," may diin kong sabi sabay talikod sa kanila.

Hindi ko na hinintay pa na may sasabihin ang isa sa kanila dahil hindi ko kayang salubungin ang mga nag-uusig nilang mga titig. Lakad takbo ang ginawa ko upang tumungo sa malapad na pinto ng mansyon. Hindi ko nakita ang mga housemaids kung kaya't mas mainam ang pakiramdam ko na sa magtiyuhin lang ako nagpaaam dahil hindi na mas magiging komplikado pa ang irarason ko sa pabigla-bigla kong pamamaalam.

Nakalabas ako ng pinto ng mansyon ng matiwasay. Binagtas ko ang mahabang daan patungo sa grand steel bar gate ng mansyon. Hindi pa ako nangangalahati sa paglalakad sa mahabang sementadong daan patungo sa gate ng may batang sumisigaw sa aking likuran. Natigilan ako at dali-daling lumingon paharap. Nakita ko ang batang amo na nasa dulo ito ng hagdan ng patio ng pinto ng mansyon.

"Are you leaving that soon, Miss Loren? Iiwan mo rin pala ako bakit mo pa ako binigyan ng pag-asa," akusa ng batang tutee sa akin.

"Oh, Tim, kailangan ko ng bumalik sa lugar namin, may trabaho ng naghihintay sa akin na hindi puwedeng tanggihan, pasensya na," palusot ko pa at tumalikod sa kanya at ihahakbang na sana ulit ang paa paalis ngunit sunod-sunod itong nagsalita na nagpabalik sa akin paharap muli sa kanya.

"Hindi muna ba talaga ako kayang pakisamahan? hindi na ba talaga ako magbabago? Why did you give up on me that easily?" himutok ng bata sa akin.

Lumapit ako sa kanya at inilapag ko ang bag sa sementong hagdan, "Hindi sa ganoon, Tim, I just need to go back home at magtrabaho na sa gobyerno, hindi ko puwedeng baliwalain ang kontrata ko sa DepEd, sayang din iyon."

Kahit hindi totoo ang sinabi ko sa batang tutee ay kailangan kong panindigan na dahil nandito na ako. Total hindi naman nila malalaman ang totoo. Isa pa karapatan niyang umalis kung gugustuhin niya anumang oras dahil wala naman siyang pinirmahan na kontrata sa kanyang trabaho bilang tutor ni Timothy.

"You can still find another tutor for you. Much better and mas magaling pa sa akin.Sige na Tim, pumasok ka na, aalis na ako," pinal kong sabi bago tumalikod na sa kanya na karga-karga na ang bag.

Binilisan ko pa ang paglalakad upang madali akong makarating sa gate ng mansyon. Ngunit, ganun na lang ang pagtataka ko ng biglang bumigat ang isa kong paa. Nakita ko na lang ang aking sariling isang binti na may dalawang maliliit na brasong pumalupot .

"Don't leave me, Miss Loren, I can pay you much amount of money, just name the price, just don't leave me," arogante pa rin na sabi ng batang tutee kahit na mangiyak-ngiyak na itong nakahawak sa kanyang binti.

"Tim, let me go, hindi mo ako mapipigilan pa, bumalik ka na sa loob, magagalit ang titodad mo nito," saway ko sa kanya.

"No..no...no..you can't go, stay here," the young tutee demanded as if naman mapipigilan niya ako.

Kahit sa pakikiusap nito sa kanya ay may bahid pa rin ng pagkamataas at pagkaarogante. Kahit unti-unti ng natitinag ang kanyang paninindigan na umalis na ay may hinihintay pa rin siyang salita sa batang tutee na gusto niyang marinig na tiyak na makakalusaw sa lahat ng kanyang kagustusan na umalis na.

"Miss Loren, are you listening to me?......don't go!" kumbinsi ng bata na tila garalgal na ang boses.

Tumingala ako sa langit at pinipigilang maiyak na rin. Paglipat ko ng paningin sa baba ng batang tutee ay nasumpungan ng aking balitataw na nagsilabasan na rin ang mga housemaids at nakamasid sa eksena namin ng batang tutee. Tinangka kong alisin ang mga brasong nakapalupot sa isa kong binti ngunit mas iniyakap pa ng husto ng batang tutee ang pagkapit nito.

"Miss Loren, I will do what you want, I will be good tutee to you, just...just..just....pl...pl..p..l..e..e..se don't go," pagsumamo ng batang tutee na sa ngayon ay nagpalahaw na ng iyak na parang sinaktan ng todo.

Hindi na magkamayaw ang pagtangis ng batang tutee kung kaya't nabali na ng tuluyan ang aking paninindigan. Ang kanyang pagtangis at ang salitang "please" ang nagpakonsensiya sa akin na hindi salungatin ang kahilingan ng batang paslit. Kahit pa man sino ay talagang maaantig sa ginawa ng aking batang tutee.

Ibinagsak ko sa semendong daan ang aking dalang bag at iniyakap ang aking mga braso sa batang tutee. Hinaplos haplos ko ang kanyang likod upang mapahupa ang pagtangis ng batang tutee. Hindi ko kayang tikisin ang ang sinumang batang umiiyak sa aking harapan. Isa akong guro at tagapaghatid ng mabuting imahe sa mga bata kaya tungkulin kong magbigay malasakit kahit pa man ang kapalit ay sarili kong kapakanan ang malalagot.

"Shhhhh..hush now, tutee Timothy...tigil na sa pag-iyak, sige nga makikinig ako, ano ang sasabihin mo sa akin para makumbinsi mo talaga ako na hindi na ako aalis?" sabi ko sabay luhod sa kanyang harapan at bitaw sa pagyakap ko sa kanya.

"Miss Loren, I want you to stay as my tutor, please, say that you'll stay..please..please...please...," walang tigil niyang palahaw ng iyak sa aking harapan.

Parang binibiyak ang aking puso sa pagtangis ng batang tutee. Buong buhay ko ay nakukuha ko ang mga simpleng bagay na hinihiling ko sa aking inay at itay. Hindi ako nakaranas ng pagmamatigas nila sa mga kahilingan ko. Lumaki akong nakaantabay palagi ang aking mga magulang sa akin. Masuwerte pa rin ako dahil nandiyan sila habang ang batang tutee ko ay hindi man lang nakaranas ng buong pamilya. Sa pagkakataong ito, nakita ng batang tutee ang kalinga niya na kulang sa buhay nito, sino ba naman siya upang ipagkait ito.

Ngumiti siya sabay tango sa batang tutee, "Yes...yes, I am staying but on one condition!"

"What is it?" excited na sabi nito habang pinapahiran ang mga luha pati na rin ang sip-on nito gamit ang likod ng isang kamay.

"You should stop pouting and crossing your eyebrows instead you should smile often," paalala ko sa kanya.

"Yeah, right!okay, that's a deal then!" napilitan na ng saya ang boses nito na kanina ay malungkot na malungkot.

"And another thing," pabitin kong sabi sa kanya habang itinuturo ang aking daliri sa aking sintido.

"You should always use the magic words in everything you say?" sabi ko pa.

"What's that magic words?" kuryoso niyang tanong.

"Magic words like please, thank you, I am sorry, goodbye, good morning, good evening, good day, something like that," dagdag ko pa.

"Okay, as you wish, so, let us go back then inside," paanyaya niya.

Tumingin ang batang tutee patungo sa pinto ng loob ng mansyon at nakita ang mga housemaids na nakamasid sa kanila.

""Yaya Ditas, get the bag of Miss Loren, bring that back to her room," tawag at utos ng batang tutee.

"Tim, what did I remind you a while ago, haven't you forgetten it?" saway ko sa kanya na mariin ko siyang tinitigan sa kanyang mga mata.

"Oh, I forgot, Miss Loren, I am sorry," paumanhin nito sa kanya at humarap uli kay Ditas.

"Please, yaya Ditas, please bring back the bag of Miss Loren to her room," magalang nitong sabi.

Ngumiti naman si Ditas sa batang amo at sa kanya. Kinuha agad nito ang bag na nasa daan at dinala muli sa loob ng silid niya. Napangiti siya sa inasal ng tutee. Ngiting tagumapay ang pinakawalan niya dahil umaayon na sa kanya ang batang tutee at napaamo niya na ito. Isa na lang ang pinoproblema niya kung paano haharapin ang among lalake.

Inakay na siya ng batang tutee sa loob ng mansyon at inimbitahan na sumabay sa kanya na mag-almusal. Tinanggap niya naman ang imbitasyon nito dahil naramdaman niya na ang matinding gutom. Mabuti na lang at wala na sa hardin ang among lalake. Masaya silang nag-almusal ng batang tutee na ngayon ay bibong-bibo na nagkukuwento sa kanya ng kung ano-ano.

Hindi nila namalayan ang pagpasok ng among lalake sa hardin at basta-basta na lang siyang hinila patayo at dinala malayo sa hapag sa hardin.

"Woman, what have you done? what was that? Come to my office, we need to talk now!" maladragon nitong sabi sa kanya pagkatapos ay basta-basta na lang siyang binitawan at iniwan na nakatulala. Hayun na naman ang ang kakaibang haplos nito sa kanyang balikat na nakakawala ng kanyang tamang huwesyo. Wala siyang magagawa kung hindi ay pakiharapan ang among lalake dahil hindi niya tinuloy ang pag-alis. Kung ano man ang mangyayari sa kanila ng among lalake ay pikit-mata niya itong haharapin ngunit pipilitin niya pa ring hindi madarang ng tuluyan dito.