Karanlık uçsuz bucaksız bir gökyüzüyken vücudumu hareket ettiremediği fark ettim. Gözlerimi açmak istiyordum, ama bu çok da kolay değildi. Boğazımın delicesine kurumuş olduğunu yutkununca anladım. Ölmek bu muydu? O sürekli bahsettikleri beyaz ışık neredeydi? Ölmek boğazının kuruması gibi miydi? Kafamda bu sorular varken kulağıma bazı sesler çalındı.
"Sen sevdiklerini üzen biri değildin. Çaresiz bırakırken acımadı mı için?" diye yankı yaptı kulağımda sözler.
"Acı çektiğini umarım biliyorsundur. Tamam, kapat şu telefonu kapat ya." Dediğinde konuşma sesleri kesildi. Gözlerimi inatla açtım. Kendimi büyük ve güzel bir odada siyah saten çarşafların arasında buldum. Hızla yerimden doğrulduğumda koluma ve kulağıma giren sancıyla yerimde büzüştüm.
"Eva! Kim dedi sana yerinden kalk diye? Daha s
