Sabah erkenden kalkıp elimi yüzümü yıkadım daha zamanım olduğu için iyi bir kahvaltı ederek salonun ortasında bulunan kum torbasının yanına yaklaştım elime sargıları sararak şort ve askılı bir atlet giyerek saçlarımı tepeden sıkıca topladım. Derin bir nefes alarak art arda yumruk atmaya başladım. İçimde o kadar fazla öfke birikmişti ki ancak bu şekilde atabilirdim.
Kalbim öfkeden mi yoksa durmaksızın yumruk attığımdan dolayı hızlı atmaya başladı bilinmez ama öfke yığını beni içine çekerken her şeye sitem ettim. Geride beni bıraktığı için, bana bunları yaşattığı için. Kelimelerim beni yansıtmayacak bir şekilde benimle bir bütün olmuştu. Güneş kadar yakıcı bir madde içimi alev alev yakıyordu. Ben hiçbir şey yapamazken sadece yanmamı geçirtecek bazı şeyler gerektiği farkına varmıştım. Karşım
