Zaman her daim önemliydi. Önemli olmaya da devam ediyordu. Birkaç dakika insanın hayatının bitmesine ya da yeniden başlamasına sonuç doğurabilirdi. Ölüm ve yaşamı zaman dengelerdi. Ölümün kıyısına gelmiş birini ancak zaman kurtarabilirdi. Damarımda gezen ölümü hissedebiliyordum, ölümün soğuk rüzgârı beni içine çekmişti. İçim alev alev yanarken dışım çığlık çığlığa titriyordu. Etraf gümüşi bir renk alırken gerçekten de böyle görünüp görünmediğini düşündüm. Beynimin kontrolünün benden gideceğini biliyordum. Kulağımda helikopterlerin çıkardığı ses yankılanmaya başlamışken gözlerim Altan'ı buldu. Bulanık görüşümden dişlerinin sıktığını görebiliyordum. Hafifçe gülümsedim. Dayanmak zorundaydım, başım duvarda yaslıyken mantıklı son düşüncelerim Kurt'un zamanında gelmesi yönündeydi.
Damarlarım ar
